Athens Macedonian News Agency: News in Greek, 17-01-26

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article

From: The Athens News Agency at <http://www.ana.gr/>

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

[01] Η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στο «Πρακτορείο»

[02] Δημοσκόπηση ARD: Θα ισοψηφούσαν Μέρκελ και Σουλτς εάν εκλεγόταν καγκελάριος άμεσα από τον λαό

[03] Η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στο «Πρακτορείο»

[01] Η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στο «Πρακτορείο»

Επίσης, στο Πρακτορείο, οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν για τα βρέφη που έχουν εγκαταλειφθεί και φιλοξενούνται στο «Έλενα»και στο «Αλεξάνδρα». Παιδιά που έχουν γεννηθεί κυρίως από μόνες μητέρες, χρήστριες ναρκωτικών ουσιών, οι οποίες δεν αντιλαμβάνονται το γονεϊκό ρόλο, αλλά και μητέρες χαμηλής νοημοσύνης ή που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα, όπως αναφέρει ο διοικητής των δύο νοσοκομείων Δημήτρης Βεζυράκης, ο οποίος διαλύει και το μύθο περί κρίσης, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει η κακή οικονομική κατάσταση, αλλά δεν είναι καθοριστική για την εγκατάλειψη των βρεφών.

Ακόμη, στο περιοδικό του ΑΠΕ-ΜΠΕ υπάρχουν θέματα, μεταξύ άλλων, για ένα τεράστιο παγόβουνο, μιάμιση φορά σαν την Εύβοια, που είναι έτοιμο να ξεκολλήσει από την Ανταρκτική και απειλεί να επηρεάσει το παγκόσμιο κλίμα, αλλά και να προκαλέσει πλημμύρες, για τους φονικούς σεισμούς στην Ιταλία, για μία ενδιαφέρουσα βιογραφία του Χίτλερ, για τη σύγκρουση Βερολίνου -Ρώμης, με αφορμή τις εκπομπές αερίων της Fiat -Chrysler, αλλά και για τους κυνηγούς ταλέντων στο ποδόσφαιρο.

Τέλος, στο ένθετο «Εδώ Θεσσαλονίκη»υπάρχει άρθρο για τους Εβραίους της πόλης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, καθώς και μια συζήτηση με τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο, CEO του ελληνικού κόμβου «The Millenium Project», το οποίο ξεκίνησε το 2002 ως πρωτοβουλία του ΟΗΕ, με στόχο να ανοίξει τη συζήτηση για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ταμίλα Κουλίεβα: «Υπάρχουν καλλιτέχνες που ουρλιάζουν για όσα συμβαίνουν αλλά δεν ακούγονται»

Της Σοφίας Μανδηλαρά

Η Ταμίλα Κουλίεβα κουβαλάει μέσα της ταυτόχρονα την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και την Επίδαυρο. Γεννήθηκε στο Μπάκου του Αζερμπαϊτζάν, μεγάλωσε στη Ρωσία, σε μια περίοδο τεκτονικών αλλαγών, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πολιτισμού και υποκριτική στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Μόσχας και ήρθε στην Ελλάδα το 1992 από αγάπη, έχοντας ήδη αποκτήσει τον γιο της με τον Έλληνα σκηνοθέτη Γρηγόρη Καραντινάκη. Έκτοτε έχει εμφανιστεί στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση αποδεικνύοντας το ταλέντο της και την σκληρή δουλειά πίσω από κάθε της επιλογή.

Αυτή την περίοδο, το ελληνικό κοινό μπορεί να την απολαύσει στο Εθνικό Θέατρο στην Νέα σκηνή Νίκος Κούρκουλος στο έργο «Σούμαν» της Σοφίας Καψούρου, παρουσιάζει την εκπομπή «Αθήνα καλεί Μόσχα», η οποία έκανε πρεμιέρα στην ΕΡΤ1 πριν λίγες ημέρες και πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Alpha με τίτλο «Σαν οικογένεια».

Η φωνή της ακούγεται γλυκιά, καθησυχαστική σχεδόν, αλλά και αυστηρή, συγκεντρωμένη. «Πρώτα από όλα ο καλλιτέχνης είναι πολίτης, άρα η τέχνη του, ακόμα και όταν μιλάει για τον έρωτα, είναι μία πράξη πολιτική» μας λέει και ξετυλίγεται.

- Αναζητώντας στοιχεία για τη μακρά διαδρομή σας, τα αποτελέσματα στο διαδίκτυο σε μεγάλη έκταση αφορούσαν την ηλικία σας και μυστικά γάμου (ένα απομονωμένο, σχεδόν αλλοιωμένο τμήμα μιας παλαιότερης συνέντευξης σας). Νιώθετε ότι όσο αυξάνεται η δημοσιότητα ενός καλλιτέχνη, διαστρεβλώνεται ένα κομμάτι της αλήθειας του;

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως πολλοί συνάδελφοι σας αρέσκονται στα προσωπικά δεδομένα, παρά στην αλήθεια του καλλιτέχνη. Το θέμα δεν είναι αν διαστρεβλώνεται λοιπόν, γιατί πολλές φορές δεν διερευνάται καν, το ποια είναι η αλήθεια του.

- Ποιες πιστεύετε ότι ήταν οι εφεδρείες της ελληνικής κοινωνίας στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε, που η κρίση προφανώς δεν είναι μόνο οικονομική, όπως έχετε δηλώσει είναι «κρίση αξιών».

- Πρέπει να δούμε την κρίση ολικά και σε βάθος. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, είναι πνεύμα και σώμα. Η ελληνική κοινωνία βιώνει εδώ και χρόνια μια ανθρωπιστική κρίση. Για να αντέξουμε λοιπόν, οι μόνες μας εφεδρείες είναι η δύναμη της προοπτικής, η δύναμη της ενέργειας που μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε από τον άλλο. Ο κόσμος πιστεύει πως υπάρχει ελπίδα, αρκεί να μην του την ματαιώσουμε, εδώ είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης και μάλιστα διπλή, γιατί οι περισσότεροι ταυτίζουν τα οράματα της αριστεράς για μια καλύτερη κοινωνία, μαζί της.

- Έχετε μιλήσει πολιτικά για την διαπλοκή και διαφθορά δεκαετιών που τσάκισε την χώρα. Νιώθετε ότι αυτό που τρόπον τινά ονομάζουμε πνευματικός κόσμος ήταν παρόν στις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας;

- Δεν το λέω εγώ αυτό, είναι κάτι που το λένε όλοι πια. Είναι ένας μύλος που αλέθει τα πιο υγιή στοιχεία, χρόνια τώρα. Αυτό που λέμε πνευματικός κόσμος, το ακούω και το ξανά ακούω. Η τέχνη πιστεύω πως αντιδρά, σε όλο αυτό που συμβαίνει με τον δικό της τρόπο, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που ουρλιάζουν με όσα συμβαίνουν γύρω μας, απλά δυστυχώς δεν τους ακούει κανείς, ακόμα και σήμερα. Ακόμα και σήμερα με όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, οι ηγέτες μοιάζουν παρατηρητές, ψηλά από τον εξώστη. Απόμακροι. Ή τυφλοί και κουφοί.

- Δείχνετε ευαισθησία σχετικά με την προσφυγική κρίση και παλαιότερα έχετε πει ότι δεν εισπράξατε ρατσισμό από την ελληνική κοινωνία. Στην Ελλάδα υπήρξε ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης, όμως ταυτόχρονα ένα κομμάτι συμπολιτών μας απομονώνεται στο ρατσισμό και το φόβο. Πώς πιστεύετε μπορούμε να ξανακερδίσουμε αυτούς τους ανθρώπους;

- Αυτό που έζησε και ζει η Ελλάδα είναι πρωτοφανές. Πήγα στην Μυτιλήνη και το είδα με τα μάτια μου. Οι άνθρωποι βοηθάνε, όπως μπορούν, όμως μια χώρα σαν την Ελλάδα -και ειδικά τώρα που είναι βυθισμένη στα δικά της προβλήματα- δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το δυσανάλογο βάρος. Βλέπετε πως αντιδρά η υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ελλάδα κρατά τις αξίες της ψηλά.

Από την άλλη υπάρχουν και πολλές αβλεψίες, καθυστερήσεις, αδυναμίες, πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν φταίνε οι άνθρωποι που ξεσηκώνονται, δεν είναι ρατσισμός αυτό, είναι αγανάκτηση. Όμως, εδώ είναι μια λεπτή γραμμή, που κάποιοι εκμεταλλεύονται και η αγανάκτηση μπορεί πολλές φορές να θρέψει ρατσιστικές εκδηλώσεις. Ο ελληνικός λαός είναι φιλόξενος λαός. Όσο για τα υπόλοιπα, πρέπει να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, για να φτιαχτούν υποδομές, ώστε να υπάρξει αποσυμφόρηση στα μέρη με το περισσότερο βάρος στις προσφυγικές εισροές.

- Από τις τοποθετήσεις σας αντιλαμβάνομαι ότι η τέχνη για εσάς είναι και μια πολιτική πράξη. Ταυτόχρονα ζούμε σε μια εποχή δυναστείας της εικόνας ως κατανάλωση. Πιστεύετε ότι η αισθητική του μέλλοντος θα μπορούσε να αποδειχθεί η πρόκληση του μέλλοντος;

- Πρώτα από όλα ο καλλιτέχνης είναι πολίτης, άρα η τέχνη του, ακόμα και όταν μιλάει για τον έρωτα, είναι μία πράξη πολιτική. Η επανάσταση της πληροφορίας, σε σχέση με την ταχύτητα διάδοσης της, δεν είναι και τόσο κακό, όσο το δαιμονοποιούν κάποιοι. Η εικόνα είχε τεράστια δύναμη από την γέννηση της. Στην δύναμη της εικόνας στηρίζεται η προπαγάνδα, παντός τύπου. Καταναλωτική, πολιτική, μιλιταριστική.

Σχετικά με την αισθητική των πραγμάτων, ως φιλοσοφικό ερώτημα και προϊόν σκέψης, η αναζήτηση του ωραίου για μένα, είναι ο λόγος ύπαρξης της τέχνης. Αν ο κόσμος μας ήταν ηθικός, αρμονικός και όμορφος, πιθανώς η τέχνη να ήταν αχρείαστη. Η δυσμορφία και ασχήμια αυτού του κόσμου δίνουν στην τέχνη, όχι μόνο λόγο ύπαρξης, αλλά την κάνουν και το μοναδικό αντίβαρο σε όλη αυτή την δυσπλασία.

Επειδή δεν το βλέπω λοιπόν ούτε στο κοντινό μέλλον, ο κόσμος να αλλάζει, ως προς το αξιακό του κέντρο βάρους, ο Σοφοκλής, ο Σαίξπηρ, ο Μότσαρτ, ο Ρέμπραντ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Προκόφιεφ, ο Ταρκόφσκι και άλλοι πολλοί, βλέπω να παραμένουν σύγχρονοί μας.

- Έχετε ερμηνεύσει πάρα πολλούς διαφορετικούς ρόλους, υπ αυτή την έννοια έχετε την ευλογία να ζήσετε δεκάδες ζωές. Ποια πιστεύετε ότι είναι η γραμμή που ενώνει τους ανθρώπους;

- Αυτό που ενώνει πολλούς από τους χαρακτήρες που έχω ερμηνεύσει είναι η δίψα για ζωή. Θέλουν να ζήσουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να ζήσουν όμορφα. Αλλά δυστυχώς την ζωή, την αγάπη, τα χρήματα, δεν μπορείς να τα κάνεις παραγγελία ή όταν τα έχεις, δεν μπορείς να τα φυλακίσεις στο για πάντα. Απλά γιατί δεν γίνεται. Αυτό ενώνει πολλούς από τους ήρωες που έχω ερμηνεύσει. Αυτό και το κυνήγι του χρόνου. Βιάζονται κάτι να κάνουν. Τους αρέσει η ζωή και βιάζονται, βιάζονται από τον φόβο του θανάτου. Τους ενώνουν τα ίδια πάθη και συνεχίζουν δυστυχώς να κάνουν τα ίδια λάθη.

- «Έγκλημα και τιμωρία». Παίξατε πρόσφατα στην παράσταση του Εθνικού και αναφέρατε ότι το συγκεκριμένο έργο του Ντοστογιέφσκι είναι ένα «δοκίμιο για την αξία της ανθρώπινης ζωής». Επιπλέον, ο ήρωας ζει μια κατάβαση στο υποσυνείδητο και τις τύψεις του γιατί κατ? αρχάς έχει φανεί πολύ τυχερός, γλιτώνει τη σύλληψη χάρη σε απρόοπτες συνθήκες. Πιστεύετε στην τύχη ή στην μοίρα;

- Πρώτα από όλα πιστεύω στην σκληρή δουλειά, στην γνώση. Φυσικά και η τύχη πολλές φορές παίζει τον ρόλο της, αλλά πιστεύω πως είναι σαν την έμπνευση, σου κτυπά την πόρτα κατά την διάρκεια της δουλειάς.

- Στους «Δαιμονισμένους» ο Ντοστογιέφσκι γράφει ότι «ο θεός είναι ο φόβος του πόνου του θανάτου». Τι φοβάστε και σε τι ελπίζετε;

- Φοβάμαι τον Θάνατο, όπως πολλοί, αλλά δεν με πιάνει πανικός. Δεν φοβάμαι που μεγαλώνω, ζω την κάθε στιγμή και πιστεύω πως η κάθε ηλικία έχει την μαγεία της. Ελπίζω το μέλλον για τα παιδιά μας να είναι λιγότερο καταστροφικό.

-Υπάρχει κάποιο έργο που νιώθετε ότι σας διαμόρφωσε σαν άνθρωπο με έναν πιο διακριτό τρόπο από ότι άλλα; Θα θέλατε να μας συστήσετε σε κάποιον καλλιτέχνη;

- Δεν είναι το έργο τόσο, όσο η αίσθηση αυτού που σε περιβάλλει. Αυτό που είναι χαραγμένο μέσα μου βαθιά είναι η πρώτη φορά που έπαιξα στην Επίδαυρο.

Τώρα σε σχέση με τους καλλιτέχνες, στο «Αθήνα καλεί Μόσχα» , την εκπομπή που παρουσιάζω στην ΕΡΤ1, γνωρίζω σημαντικούς ανθρώπους, που με το έργο τους καθορίζουν ή καθόρισαν τον χωροχρόνο τους. Όπως ο Ρίμας Τούμινας (σκηνοθέτης), ο Θεόδωρος Κουρεντζής (Μαέστρος), η Οικογένεια Μαστερόπουλοι (Ζωγράφοι-Αγιογράφοι-Ψηφιδοποιοί), ο Δημήτρης Ιτούδης (Προπονητής Μπάσκετ) και ο Γιώργος Κωστάκης (συλλέκτης) που αν και δεν είναι στην ζωή, με την συλλογή του επαναπροσδιόρισε την οπτική μας στην Ρώσικη Αβανγκάρντ, άνθρωποι που με την δράση τους σηματοδοτούν τον χώρο τους.

- Ποιο μέσο (τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο) προτιμάτε και για ποιο λόγο;

Αυτό που είναι σημαντικό για μένα, είναι το πως προσεγγίζουμε το θέμα μας. Έχω σπουδάσει και θέατρο και κινηματογράφο και τηλεόραση. Το μέσο από μόνο του δεν είναι τίποτα. Το Θέμα, οι Άνθρωποι και η Οπτική είναι το σημαντικό. Αυτά είναι η ψυχή και η ατμόσφαιρα του καλλιτεχνικού έργου. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα πάντα γίνονται μηχανικά και άψυχα, σε όλα τα μέσα.

- Το τελευταίο διάστημα με την αφορμή του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών έχει ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα. Εν είδει απολογισμού, θα βάζετε θετικό ή αρνητικό πρόσημο στον αντίκτυπο της ιδιωτικής τηλεόρασης στον πολιτισμό;

Στην τηλεόραση έχουν υπάρξει και διαμάντια, έχουν υπάρξει και σκουπίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα διαμάντια είναι δυσεύρετα. Όσον αφορά για την συμβολή της τηλεόρασης στον Πολιτισμό, τον τόνο εδώ πρέπει να τον δώσει η δημόσια τηλεόραση, που πρέπει να είναι και ανταγωνιστική και εκπαιδευτική και ποιοτική. Δύσκολο τρίγωνο. Από την άλλη, ότι το τηλεοπτικό τοπίο θυμίζει τις κεραίες στις ταράτσες, το χάος δηλαδή, είναι αλήθεια.

- Πιστεύετε ότι θα βελτιωθεί το τηλεοπτικό τοπίο όταν αδειοδοτηθούν τα κανάλια;

- Ακόμα και το κουτσό έχει τους κανόνες του, το κρυφτό, ο γκρινιάρης, το σκάκι, το μπάσκετ, η παρτιτούρα, όλα τα παιχνίδια έχουν τους κανόνες τους, ακόμα και τα παιχνίδια των τηλεοπτικών καναλιών, έχουν τους κανόνες τους. Πρέπει να μπουν κάποιοι κανόνες λειτουργίας και στην Ελλάδα, το ΣΤΕ έβγαλε απόφαση πάνω σε αυτό. Τα ποιοτικά κριτήρια όμως είναι κάτι διαφορετικό.

- Έχετε ζήσει και σπουδάσει στη Μόσχα σε ενδιαφέροντες καιρούς και εξακολουθείτε να τη ζείτε. Η Ρωσία βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, πώς νιώθετε τους ανθρώπους της να αλλάζουν;

- Έζησα, την εποχή που την γνωρίσαμε σαν υπαρκτό σοσιαλισμό, την εποχή της περεστρόικα, και το σήμερα, αλλά πιο λίγο. Είναι τρεις διαφορετικές εποχές που έχουν ένα κοινό. Τον ρώσικο λαό. Η Ρωσία είναι μία μεγάλη χώρα με πολλές και διαφορετικές εναλλαγές, σε ήθη, θρησκεία, διαλέκτους. Ατίθαση χώρα. Δεν μπορεί να μην είναι στο προσκήνιο, όταν την επισκεφτείς νιώθεις το μέγεθος και το δέος των πραγμάτων. Από την άλλη βέβαια κάνεις μια βόλτα κάτω από την Ακρόπολη ή πας στην Επίδαυρο και αισθάνεσαι την ενέργεια της αρχής των πάντων. Της σκέψης, του λόγου, της αίσθησης. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!

- Σε ποια γλώσσα ονειρεύεστε;

- Στην γλώσσα των ονείρων, όταν ξυπνάω πιστεύω πως έχω μιλήσει ακόμα και σε άγνωστες γλώσσες σε μένα.

- Έχετε υπενθυμίσει την φράση του Έλιοτ «Δε θα πάψουμε να εξερευνούμε, και το τέλος της εξερεύνησής μας θα είναι να φτάσουμε στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε και να δούμε το μέρος για πρώτη φορά». Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το σημείο επιστροφής για εσάς;

- Πράγματι το έχω πει και το πιστεύω. Μόνο που δεν υπάρχει τελικό σημείο επιστροφής ή για να το πω καλύτερα, το τελικό σημείο της επιστροφής, είναι και το σημείο εκκίνησης του επόμενου ταξιδιού. Επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο και βλέπουμε το μέρος που ξεκινήσαμε για πρώτη φορά, διότι κουβαλάμε την εμπειρία του ταξιδιού. Κύκλους σε σπιράλ κάνουμε, μόνο που δεν είναι ίδιοι, ούτε ως προς το περιεχόμενο, ούτε ως προς τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά.

[02] Δημοσκόπηση ARD: Θα ισοψηφούσαν Μέρκελ και Σουλτς εάν εκλεγόταν καγκελάριος άμεσα από τον λαό

Πιο συγκεκριμένα το 64% των γερμανών πολιτών τάσσεται υπέρ της υποψηφιότητας του σοσιαλδημοκράτη πρώην πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ μόνο το 14% είναι κατά. Οι ψηφοφόροι μάλιστα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) τάσσονται υπέρ σε ποσοστό 81%, ενώ μόνο το 4% είναι εναντίον.

Εάν εξελέγετο καγκελάριος άμεσα απο τον λαό τότε οι δύο υποψήφιοι, Σουλτς και Μέρκελ, θα ελάμβαναν αμφότεροι 41%. Αυτό σημαίνει -2% για την νυν καγκελάριο και +5% για τον Μάρτιν Σουλτς σε σχέση με την ανάλογη δημοσκόπηση του Δεκεμβρίου 2016. Μόνο το 11% των ερωτηθέντων δεν θα ψήφιζε κανέναν εκ των δύο.

Επίσης το 79% των ερωτηθέντων κρίνει ορθή την απόφαση του προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ να προτείνει τον κ. Μάρτιν Σουλτς για υποψήφιο καγκελάριο, το δε 69% πιστεύει ότι το SPD θα καταφέρει να κάνει μια νέα αρχή με τον κ. Σουλτς. Οι ψηφοφόροι του κόμματός του το πιστεύουν σε ποσοστό 85%. Το 51% όλων των ερωτηθέντων έχει τη γνώμη ότι ο κ. Σουλτς διαθέτει το αισθητήριο να αντιληφθεί τις αγωνίες του κόσμου.

Το 79% των πολιτών θεωρεί ότι η κ. Μέρκελ διαθέτει ηγετικές ικανότητες ενώ για τον κ. Σουλτς το πιστεύει το 60%.

Επίσης το 78% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η κ. Μέρκελ έχει τις απαιτούμενες ικανότητες για το αξίωμα, ενώ για τον Σουλτς το πιστεύει το 68%. Αξιόπιστη θεωρεί την κ. Μέρκελ το 64%, ενώ τον κ. Σούλτς το 65%.

Συμπαθή βρίσκει την νυν καγκελάριο το 63% η οποία υπολείπεται έτσι του κ. Σούλτς, ο οποίος απολαμβάνει της συμπάθειας του 69% των Γερμανών πολιτών.

Οπως σχολιάζει το ARD στην ηλεκτρονική του ιστοσελίδα ο Σούλτς ακολουθεί κατά πόδας την κ. Μέρκελ αν και το 65% των ερωτηθέντων λέει πως δεν γνωρίζει μέχρι στιγμής υπέρ ποιάς πολτικής ακριβώς τάσσεται ο πρώτος.

Κατά το 39% των ερωτηθέντων ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ έχει ηγετικές ικανότητες, το 53% θεωρεί ότι διαθέτει τις απαιτουμενες γα το αξίωμα του καγκελαρίου ικανότητες, το 40% τον θεωρεί αξιόπιστο και το 45% συμπαθή.

[03] Η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στο «Πρακτορείο»

Επίσης, στο Πρακτορείο, οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν για τα βρέφη που έχουν εγκαταλειφθεί και φιλοξενούνται στο «Έλενα»και στο «Αλεξάνδρα». Παιδιά που έχουν γεννηθεί κυρίως από μόνες μητέρες, χρήστριες ναρκωτικών ουσιών, οι οποίες δεν αντιλαμβάνονται το γονεϊκό ρόλο, αλλά και μητέρες χαμηλής νοημοσύνης ή που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα, όπως αναφέρει ο διοικητής των δύο νοσοκομείων Δημήτρης Βεζυράκης, ο οποίος διαλύει και το μύθο περί κρίσης, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει η κακή οικονομική κατάσταση, αλλά δεν είναι καθοριστική για την εγκατάλειψη των βρεφών.

Ακόμη, στο περιοδικό του ΑΠΕ-ΜΠΕ υπάρχουν θέματα, μεταξύ άλλων, για ένα τεράστιο παγόβουνο, μιάμιση φορά σαν την Εύβοια, που είναι έτοιμο να ξεκολλήσει από την Ανταρκτική και απειλεί να επηρεάσει το παγκόσμιο κλίμα, αλλά και να προκαλέσει πλημμύρες, για τους φονικούς σεισμούς στην Ιταλία, για μία ενδιαφέρουσα βιογραφία του Χίτλερ, για τη σύγκρουση Βερολίνου -Ρώμης, με αφορμή τις εκπομπές αερίων της Fiat -Chrysler, αλλά και για τους κυνηγούς ταλέντων στο ποδόσφαιρο.

Τέλος, στο ένθετο «Εδώ Θεσσαλονίκη»υπάρχει άρθρο για τους Εβραίους της πόλης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, καθώς και μια συζήτηση με τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο, CEO του ελληνικού κόμβου «The Millenium Project», το οποίο ξεκίνησε το 2002 ως πρωτοβουλία του ΟΗΕ, με στόχο να ανοίξει τη συζήτηση για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ταμίλα Κουλίεβα: «Υπάρχουν καλλιτέχνες που ουρλιάζουν για όσα συμβαίνουν αλλά δεν ακούγονται»

Της Σοφίας Μανδηλαρά

Η Ταμίλα Κουλίεβα κουβαλάει μέσα της ταυτόχρονα την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και την Επίδαυρο. Γεννήθηκε στο Μπάκου του Αζερμπαϊτζάν, μεγάλωσε στη Ρωσία, σε μια περίοδο τεκτονικών αλλαγών, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πολιτισμού και υποκριτική στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Μόσχας και ήρθε στην Ελλάδα το 1992 από αγάπη, έχοντας ήδη αποκτήσει τον γιο της με τον Έλληνα σκηνοθέτη Γρηγόρη Καραντινάκη. Έκτοτε έχει εμφανιστεί στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση αποδεικνύοντας το ταλέντο της και την σκληρή δουλειά πίσω από κάθε της επιλογή.

Αυτή την περίοδο, το ελληνικό κοινό μπορεί να την απολαύσει στο Εθνικό Θέατρο στην Νέα σκηνή Νίκος Κούρκουλος στο έργο «Σούμαν» της Σοφίας Καψούρου, παρουσιάζει την εκπομπή «Αθήνα καλεί Μόσχα», η οποία έκανε πρεμιέρα στην ΕΡΤ1 πριν λίγες ημέρες και πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Alpha με τίτλο «Σαν οικογένεια».

Η φωνή της ακούγεται γλυκιά, καθησυχαστική σχεδόν, αλλά και αυστηρή, συγκεντρωμένη. «Πρώτα από όλα ο καλλιτέχνης είναι πολίτης, άρα η τέχνη του, ακόμα και όταν μιλάει για τον έρωτα, είναι μία πράξη πολιτική» μας λέει και ξετυλίγεται.

- Αναζητώντας στοιχεία για τη μακρά διαδρομή σας, τα αποτελέσματα στο διαδίκτυο σε μεγάλη έκταση αφορούσαν την ηλικία σας και μυστικά γάμου (ένα απομονωμένο, σχεδόν αλλοιωμένο τμήμα μιας παλαιότερης συνέντευξης σας). Νιώθετε ότι όσο αυξάνεται η δημοσιότητα ενός καλλιτέχνη, διαστρεβλώνεται ένα κομμάτι της αλήθειας του;

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως πολλοί συνάδελφοι σας αρέσκονται στα προσωπικά δεδομένα, παρά στην αλήθεια του καλλιτέχνη. Το θέμα δεν είναι αν διαστρεβλώνεται λοιπόν, γιατί πολλές φορές δεν διερευνάται καν, το ποια είναι η αλήθεια του.

- Ποιες πιστεύετε ότι ήταν οι εφεδρείες της ελληνικής κοινωνίας στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε, που η κρίση προφανώς δεν είναι μόνο οικονομική, όπως έχετε δηλώσει είναι «κρίση αξιών».

- Πρέπει να δούμε την κρίση ολικά και σε βάθος. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, είναι πνεύμα και σώμα. Η ελληνική κοινωνία βιώνει εδώ και χρόνια μια ανθρωπιστική κρίση. Για να αντέξουμε λοιπόν, οι μόνες μας εφεδρείες είναι η δύναμη της προοπτικής, η δύναμη της ενέργειας που μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε από τον άλλο. Ο κόσμος πιστεύει πως υπάρχει ελπίδα, αρκεί να μην του την ματαιώσουμε, εδώ είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης και μάλιστα διπλή, γιατί οι περισσότεροι ταυτίζουν τα οράματα της αριστεράς για μια καλύτερη κοινωνία, μαζί της.

- Έχετε μιλήσει πολιτικά για την διαπλοκή και διαφθορά δεκαετιών που τσάκισε την χώρα. Νιώθετε ότι αυτό που τρόπον τινά ονομάζουμε πνευματικός κόσμος ήταν παρόν στις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας;

- Δεν το λέω εγώ αυτό, είναι κάτι που το λένε όλοι πια. Είναι ένας μύλος που αλέθει τα πιο υγιή στοιχεία, χρόνια τώρα. Αυτό που λέμε πνευματικός κόσμος, το ακούω και το ξανά ακούω. Η τέχνη πιστεύω πως αντιδρά, σε όλο αυτό που συμβαίνει με τον δικό της τρόπο, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που ουρλιάζουν με όσα συμβαίνουν γύρω μας, απλά δυστυχώς δεν τους ακούει κανείς, ακόμα και σήμερα. Ακόμα και σήμερα με όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, οι ηγέτες μοιάζουν παρατηρητές, ψηλά από τον εξώστη. Απόμακροι. Ή τυφλοί και κουφοί.

- Δείχνετε ευαισθησία σχετικά με την προσφυγική κρίση και παλαιότερα έχετε πει ότι δεν εισπράξατε ρατσισμό από την ελληνική κοινωνία. Στην Ελλάδα υπήρξε ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης, όμως ταυτόχρονα ένα κομμάτι συμπολιτών μας απομονώνεται στο ρατσισμό και το φόβο. Πώς πιστεύετε μπορούμε να ξανακερδίσουμε αυτούς τους ανθρώπους;

- Αυτό που έζησε και ζει η Ελλάδα είναι πρωτοφανές. Πήγα στην Μυτιλήνη και το είδα με τα μάτια μου. Οι άνθρωποι βοηθάνε, όπως μπορούν, όμως μια χώρα σαν την Ελλάδα -και ειδικά τώρα που είναι βυθισμένη στα δικά της προβλήματα- δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το δυσανάλογο βάρος. Βλέπετε πως αντιδρά η υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ελλάδα κρατά τις αξίες της ψηλά.

Από την άλλη υπάρχουν και πολλές αβλεψίες, καθυστερήσεις, αδυναμίες, πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν φταίνε οι άνθρωποι που ξεσηκώνονται, δεν είναι ρατσισμός αυτό, είναι αγανάκτηση. Όμως, εδώ είναι μια λεπτή γραμμή, που κάποιοι εκμεταλλεύονται και η αγανάκτηση μπορεί πολλές φορές να θρέψει ρατσιστικές εκδηλώσεις. Ο ελληνικός λαός είναι φιλόξενος λαός. Όσο για τα υπόλοιπα, πρέπει να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, για να φτιαχτούν υποδομές, ώστε να υπάρξει αποσυμφόρηση στα μέρη με το περισσότερο βάρος στις προσφυγικές εισροές.

- Από τις τοποθετήσεις σας αντιλαμβάνομαι ότι η τέχνη για εσάς είναι και μια πολιτική πράξη. Ταυτόχρονα ζούμε σε μια εποχή δυναστείας της εικόνας ως κατανάλωση. Πιστεύετε ότι η αισθητική του μέλλοντος θα μπορούσε να αποδειχθεί η πρόκληση του μέλλοντος;

- Πρώτα από όλα ο καλλιτέχνης είναι πολίτης, άρα η τέχνη του, ακόμα και όταν μιλάει για τον έρωτα, είναι μία πράξη πολιτική. Η επανάσταση της πληροφορίας, σε σχέση με την ταχύτητα διάδοσης της, δεν είναι και τόσο κακό, όσο το δαιμονοποιούν κάποιοι. Η εικόνα είχε τεράστια δύναμη από την γέννηση της. Στην δύναμη της εικόνας στηρίζεται η προπαγάνδα, παντός τύπου. Καταναλωτική, πολιτική, μιλιταριστική.

Σχετικά με την αισθητική των πραγμάτων, ως φιλοσοφικό ερώτημα και προϊόν σκέψης, η αναζήτηση του ωραίου για μένα, είναι ο λόγος ύπαρξης της τέχνης. Αν ο κόσμος μας ήταν ηθικός, αρμονικός και όμορφος, πιθανώς η τέχνη να ήταν αχρείαστη. Η δυσμορφία και ασχήμια αυτού του κόσμου δίνουν στην τέχνη, όχι μόνο λόγο ύπαρξης, αλλά την κάνουν και το μοναδικό αντίβαρο σε όλη αυτή την δυσπλασία.

Επειδή δεν το βλέπω λοιπόν ούτε στο κοντινό μέλλον, ο κόσμος να αλλάζει, ως προς το αξιακό του κέντρο βάρους, ο Σοφοκλής, ο Σαίξπηρ, ο Μότσαρτ, ο Ρέμπραντ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Προκόφιεφ, ο Ταρκόφσκι και άλλοι πολλοί, βλέπω να παραμένουν σύγχρονοί μας.

- Έχετε ερμηνεύσει πάρα πολλούς διαφορετικούς ρόλους, υπ αυτή την έννοια έχετε την ευλογία να ζήσετε δεκάδες ζωές. Ποια πιστεύετε ότι είναι η γραμμή που ενώνει τους ανθρώπους;

- Αυτό που ενώνει πολλούς από τους χαρακτήρες που έχω ερμηνεύσει είναι η δίψα για ζωή. Θέλουν να ζήσουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να ζήσουν όμορφα. Αλλά δυστυχώς την ζωή, την αγάπη, τα χρήματα, δεν μπορείς να τα κάνεις παραγγελία ή όταν τα έχεις, δεν μπορείς να τα φυλακίσεις στο για πάντα. Απλά γιατί δεν γίνεται. Αυτό ενώνει πολλούς από τους ήρωες που έχω ερμηνεύσει. Αυτό και το κυνήγι του χρόνου. Βιάζονται κάτι να κάνουν. Τους αρέσει η ζωή και βιάζονται, βιάζονται από τον φόβο του θανάτου. Τους ενώνουν τα ίδια πάθη και συνεχίζουν δυστυχώς να κάνουν τα ίδια λάθη.

- «Έγκλημα και τιμωρία». Παίξατε πρόσφατα στην παράσταση του Εθνικού και αναφέρατε ότι το συγκεκριμένο έργο του Ντοστογιέφσκι είναι ένα «δοκίμιο για την αξία της ανθρώπινης ζωής». Επιπλέον, ο ήρωας ζει μια κατάβαση στο υποσυνείδητο και τις τύψεις του γιατί κατ? αρχάς έχει φανεί πολύ τυχερός, γλιτώνει τη σύλληψη χάρη σε απρόοπτες συνθήκες. Πιστεύετε στην τύχη ή στην μοίρα;

- Πρώτα από όλα πιστεύω στην σκληρή δουλειά, στην γνώση. Φυσικά και η τύχη πολλές φορές παίζει τον ρόλο της, αλλά πιστεύω πως είναι σαν την έμπνευση, σου κτυπά την πόρτα κατά την διάρκεια της δουλειάς.

- Στους «Δαιμονισμένους» ο Ντοστογιέφσκι γράφει ότι «ο θεός είναι ο φόβος του πόνου του θανάτου». Τι φοβάστε και σε τι ελπίζετε;

- Φοβάμαι τον Θάνατο, όπως πολλοί, αλλά δεν με πιάνει πανικός. Δεν φοβάμαι που μεγαλώνω, ζω την κάθε στιγμή και πιστεύω πως η κάθε ηλικία έχει την μαγεία της. Ελπίζω το μέλλον για τα παιδιά μας να είναι λιγότερο καταστροφικό.

-Υπάρχει κάποιο έργο που νιώθετε ότι σας διαμόρφωσε σαν άνθρωπο με έναν πιο διακριτό τρόπο από ότι άλλα; Θα θέλατε να μας συστήσετε σε κάποιον καλλιτέχνη;

- Δεν είναι το έργο τόσο, όσο η αίσθηση αυτού που σε περιβάλλει. Αυτό που είναι χαραγμένο μέσα μου βαθιά είναι η πρώτη φορά που έπαιξα στην Επίδαυρο.

Τώρα σε σχέση με τους καλλιτέχνες, στο «Αθήνα καλεί Μόσχα» , την εκπομπή που παρουσιάζω στην ΕΡΤ1, γνωρίζω σημαντικούς ανθρώπους, που με το έργο τους καθορίζουν ή καθόρισαν τον χωροχρόνο τους. Όπως ο Ρίμας Τούμινας (σκηνοθέτης), ο Θεόδωρος Κουρεντζής (Μαέστρος), η Οικογένεια Μαστερόπουλοι (Ζωγράφοι-Αγιογράφοι-Ψηφιδοποιοί), ο Δημήτρης Ιτούδης (Προπονητής Μπάσκετ) και ο Γιώργος Κωστάκης (συλλέκτης) που αν και δεν είναι στην ζωή, με την συλλογή του επαναπροσδιόρισε την οπτική μας στην Ρώσικη Αβανγκάρντ, άνθρωποι που με την δράση τους σηματοδοτούν τον χώρο τους.

- Ποιο μέσο (τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο) προτιμάτε και για ποιο λόγο;

Αυτό που είναι σημαντικό για μένα, είναι το πως προσεγγίζουμε το θέμα μας. Έχω σπουδάσει και θέατρο και κινηματογράφο και τηλεόραση. Το μέσο από μόνο του δεν είναι τίποτα. Το Θέμα, οι Άνθρωποι και η Οπτική είναι το σημαντικό. Αυτά είναι η ψυχή και η ατμόσφαιρα του καλλιτεχνικού έργου. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα πάντα γίνονται μηχανικά και άψυχα, σε όλα τα μέσα.

- Το τελευταίο διάστημα με την αφορμή του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών έχει ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα. Εν είδει απολογισμού, θα βάζετε θετικό ή αρνητικό πρόσημο στον αντίκτυπο της ιδιωτικής τηλεόρασης στον πολιτισμό;

Στην τηλεόραση έχουν υπάρξει και διαμάντια, έχουν υπάρξει και σκουπίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα διαμάντια είναι δυσεύρετα. Όσον αφορά για την συμβολή της τηλεόρασης στον Πολιτισμό, τον τόνο εδώ πρέπει να τον δώσει η δημόσια τηλεόραση, που πρέπει να είναι και ανταγωνιστική και εκπαιδευτική και ποιοτική. Δύσκολο τρίγωνο. Από την άλλη, ότι το τηλεοπτικό τοπίο θυμίζει τις κεραίες στις ταράτσες, το χάος δηλαδή, είναι αλήθεια.

- Πιστεύετε ότι θα βελτιωθεί το τηλεοπτικό τοπίο όταν αδειοδοτηθούν τα κανάλια;

- Ακόμα και το κουτσό έχει τους κανόνες του, το κρυφτό, ο γκρινιάρης, το σκάκι, το μπάσκετ, η παρτιτούρα, όλα τα παιχνίδια έχουν τους κανόνες τους, ακόμα και τα παιχνίδια των τηλεοπτικών καναλιών, έχουν τους κανόνες τους. Πρέπει να μπουν κάποιοι κανόνες λειτουργίας και στην Ελλάδα, το ΣΤΕ έβγαλε απόφαση πάνω σε αυτό. Τα ποιοτικά κριτήρια όμως είναι κάτι διαφορετικό.

- Έχετε ζήσει και σπουδάσει στη Μόσχα σε ενδιαφέροντες καιρούς και εξακολουθείτε να τη ζείτε. Η Ρωσία βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, πώς νιώθετε τους ανθρώπους της να αλλάζουν;

- Έζησα, την εποχή που την γνωρίσαμε σαν υπαρκτό σοσιαλισμό, την εποχή της περεστρόικα, και το σήμερα, αλλά πιο λίγο. Είναι τρεις διαφορετικές εποχές που έχουν ένα κοινό. Τον ρώσικο λαό. Η Ρωσία είναι μία μεγάλη χώρα με πολλές και διαφορετικές εναλλαγές, σε ήθη, θρησκεία, διαλέκτους. Ατίθαση χώρα. Δεν μπορεί να μην είναι στο προσκήνιο, όταν την επισκεφτείς νιώθεις το μέγεθος και το δέος των πραγμάτων. Από την άλλη βέβαια κάνεις μια βόλτα κάτω από την Ακρόπολη ή πας στην Επίδαυρο και αισθάνεσαι την ενέργεια της αρχής των πάντων. Της σκέψης, του λόγου, της αίσθησης. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!

- Σε ποια γλώσσα ονειρεύεστε;

- Στην γλώσσα των ονείρων, όταν ξυπνάω πιστεύω πως έχω μιλήσει ακόμα και σε άγνωστες γλώσσες σε μένα.

- Έχετε υπενθυμίσει την φράση του Έλιοτ «Δε θα πάψουμε να εξερευνούμε, και το τέλος της εξερεύνησής μας θα είναι να φτάσουμε στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε και να δούμε το μέρος για πρώτη φορά». Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το σημείο επιστροφής για εσάς;

- Πράγματι το έχω πει και το πιστεύω. Μόνο που δεν υπάρχει τελικό σημείο επιστροφής ή για να το πω καλύτερα, το τελικό σημείο της επιστροφής, είναι και το σημείο εκκίνησης του επόμενου ταξιδιού. Επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο και βλέπουμε το μέρος που ξεκινήσαμε για πρώτη φορά, διότι κουβαλάμε την εμπειρία του ταξιδιού. Κύκλους σε σπιράλ κάνουμε, μόνο που δεν είναι ίδιοι, ούτε ως προς το περιεχόμενο, ούτε ως προς τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά.

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article