[02] Ευ. Αποστόλου: Υποχρεωτική η επισήμανση της προέλευσης του γάλακτος

Η Ελλάδα και 18 ακόμη κράτη - μέλη εξέφρασαν εξάλλου ανησυχίες για τις διατάξεις που αφορούν στην απαγόρευση χρήσης φυτοπροστατευτικών προϊόντων σε παραγωγικές περιοχές, στην επέκταση της ελάχιστης περιόδου αγρανάπαυσης από 6 σε 9 μήνες και στην καθιέρωση υποχρεωτικής περιόδου 10 εβδομάδων για τις ενδιάμεσες καλλιέργειες διότι θα επιφέρουν αύξηση του διοικητικού κόστους και παράλληλα περιορισμό των παραγωγικών επιλογών των γεωργών.

Όσον αφορά στην ετήσια συνάντηση της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση Θυννοειδών Ατλαντικού (ICCAT), που θα πραγματοποιηθεί στην Πορτογαλία, 14 - 21 Νοεμβρίου, ο Ε. Αποστόλου τόνισε ότι παραδοσιακά, η αλιεία ξιφία και ερυθρού τόνου, είναι ιδιαίτερης σημασίας για τη χώρα. Ανέφερε τις μακρόχρονες εθνικές προσπάθειες για τη διαμόρφωση μιας υπεύθυνης αλιευτικής συμπεριφοράς, με στόχο την προστασία του αποθέματος του ξιφία. Πρόσθεσε ότι ένα σχέδιο αποκατάστασης ξιφία, πρέπει να λάβει υπόψη τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες κάθε στόλου, κάθε περίπτωσης και κυρίως τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις. Σημείωσε ότι στόχος είναι η επίτευξη μιας δίκαιης, ισορροπημένης και βιώσιμης λύσης που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα των αλιέων και την προστασία του αποθέματος ξιφία. Επίσης, το Συμβούλιο κατέληξε σε πολιτική συμφωνία για τις αλιευτικές δυνατότητες ορισμένων αποθεμάτων ιχθύων στη Βαλτική Θάλασσα, για το έτος 2017, καθώς επίσης αντάλλαξε απόψεις σχετικά με τις προσεχείς ετήσιες διαβουλεύσεις ΕΕ/Νορβηγίας.

[03] Ο Ομπάμα δεσμεύεται ότι θα στείλει ανθρώπους στον Άρη μέχρι το 2030

"Έχουμε θέσει έναν σαφή στόχο, ουσιαστικής σημασίας για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας της Αμερικής στο διάστημα: να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη μέχρι το 2030 και να επιστρέψουν με ασφάλεια στη Γη", ανέφερε ο Αμερικανός πρόεδρος σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύεται στον ιστότοπο του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN.

[04] Ο Γιάννης Οικονομίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Θέλω να καταστήσω τον θεατή αυτόπτη μάρτυρα ενόςπραγματικού χρονικού

Τι σχέση έχει το σκληρό σινεμά του περιθωρίου και του ζόφου στις ταινίες του Οικονομίδη με τη "Στέλλα Βιολάντη" την τραγική ηρωίδατου Γρηγόριου Ξενόπουλου από την οποία εμπνεύστηκε το σενάριο της δικής του"Στέλλας";

Οσκηνοθέτηςθεωρεί ότιστον πυρήνα του γνωστούθεατρικού δράματοςαποκαλύπτεται«μιαακραία και ωμή σύγκρουση πατέρα- κόρης», την οποία ο Οικονομίδης εξελίσσει σ ένα έργο καινούργιο κιόχι μια «επικαιροποίηση» τουΞενόπουλου. Δημιουργείμία παράσταση στο πρότυπο του θεάτρου- ντοκουμέντο,μια «φέτα ζωής» που διαμορφώθηκεμέσα από τη διαδικασία τωνπροβών με τη συνεργασία όλων των συντελεστών.

Κι αν το «Σπιρτόκουτο» είχε ξεκλειδώσει την πόρτα της ελληνικής μικροαστικής οικογένειας, το πρώτο έργο που γράφει και σκηνοθετείαποκλειστικά για το θέατρο, μας εισάγει μέσα στην πολυτελή βίλα του νεόπλουτου Έλληνα, όπου η ευμάρεια συνυπάρχει με τη χυδαιότητα και οισχέσεις έχουν το χρώμα του χρήματος. «Είναι μία ιστορία σημερινή, κάπου στα βόρεια προάστια με ήρωες Ελληνες του σήμερα. Δεν έχει νακάνει με σύγκρουση γενεών που ίσως είχε νόημα στα παλιά τα χρόνια, αλλά με σύγκρουση ιδεολογιών και φιλοσοφίας. Στην παράσταση ακούγονται δύο διαφορετικές απόψεις: αυτή της Στέλλας η οποία εκφράζει το συναίσθημα και την καρδιά και διεκδικεί το δικαίωμά της στο να πάει αντίθετα από το ρεύμα και εκείνη όλων των υπολοίπων, οι οποίοι πρεσβεύουν και υποστηρίζουν λυσσαλέα το σύστημα, τον κανόνα όπως τον έχει θέσει ο πατέρας αλλά όχι με όρους ηθογραφίας αλλά με όρους πολιτικής» επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

Στο έργο παρακολουθούμε μία οικογένεια πλουσίων, την οικογένεια του Αντώνη Γερακάρη, ενός ανθρώπου του υποκόσμου. Η κόρη του Στέλλααρνείται να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλεται από το περιβάλλον της και επιμένει για το αυτονόητο δικαίωμα της προσωπικής επιλογής. ΜιαΚυριακή, όταν ανακοινώνει τις αποφάσεις της, ξεδιπλώνονται όλα τα μίση και τα πάθη, αλλά και η προσπάθεια της κοπέλας να αποκτήσει τη δική της φωνή. Ο έρωτας όμως, ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση ατομικής ελευθερίας, ακυρώνεται μπροστά στο συμφέρον, που υποχρεώνει σευποταγή στις ειλημμένες αποφάσεις.

Υπάρχει κάτι που συνδέει τις προηγούμενες δουλειές του στο σινεμά με τη συγκεκριμένη παράσταση; «Υποθέτω ότι είναι η αναζήτηση τηςπραγματικότητας του κόσμου που μας περιβάλλει και η αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας. Αυτό που κυνηγάω εδώ και χρόνια στονκινηματογράφο προσπάθησα κι εδώ να το εξερευνήσω και να το μεταφέρω στη θεατρική σκηνή» απαντά ο Γ. Οικονομίδης. «Για μένα αυτό τοέργο είναι συνέχεια της κινηματογραφικής μου δουλειάς - να μπορέσω να αποτυπώσω δηλαδή στο θέατρο με απόλυτη αλήθεια, φυσικότητα,ρεαλισμό και υπαρξιακή ουσία μία ιστορία που θα συνέβαινε σε ένα σαλόνι ενός σπιτιού, και να καταστήσω το θεατή αυτόπτη μάρτυρα ενόςπραγματικού χρονικού, ενός ντοκουμέντου διάρκειας 90 λεπτών», λέει ο ίδιος.

Στην παράσταση δεν θα χρησιμοποιήσει κινηματογραφικά στοιχεία: «Δεν τα πολυγουστάρω αυτά έτσι κι αλλιώς στο θέατρο. Για μένα ηκινηματογραφικότητα μιας θεατρικής παράστασης είναι το ...άχτι, το παίξιμο των ηθοποιών, η δραματουργία, η φυσικότητα, η αλήθεια. Όχι αυτόπου συνηθίζουν στην Ελλάδα να βαφτίζουν αμέσως κινηματογραφική όποια παράσταση έχει οπτικοακουστικό υπερθέαμα .Το βλέπω τελείωςαλλιώς» τονίζει .

Κάθε παράσταση του «Στέλλα κοιμήσου» θα είναιξεχωριστή, καθώς ο διάλογος διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό ζωντανά στη σκηνή μεβάση ένα συγκεκριμένο σενάριο. "Υπάρχει το σενάριο του χρονικού των 90 λεπτών, υπάρχουν οι σκηνές, υπάρχει το διακύβευμα, έχει γίνειπολλή δουλειά στους χαρακτήρες, υπάρχει η ψυχολογία, υπάρχει η δραματουργία, απλά δεν υπάρχει γραμμένος διάλογος. Οπότε κάθε φορά οιηθοποιοί καλούνται να ξαναβιώσουν αυτό το ντοκουμέντο ζωής υπό μία έννοια. Αλλιώς πώς θα επιτυγχανόταν αυτή η ακραία φυσικότητα καιαυτή η ακραία αλήθεια που επιζητώ άμα υπήρχε γραμμένη σελίδα; Με αυτόν τον τρόπο θέλω να πιστεύω ότι το έργο πραγματικά θα ξαναζείκάθε βράδυ μπροστά στο θεατή με απίστευτη φρεσκάδα, θερμοκρασία και ορμή.Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο βέβαια και απαιτητικό αλλάαπό την άλλη νιώθω και πολύ τυχερός που έχω αυτό το εξαιρετικό μπουκέτο των ηθοποιών (Αντώνης Ιορδάνου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, ΜάγιαΚώνστα, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Έλλη Τρίγγου, Γιάννης Νιάρρος, Καλιρρόη Μυριαγκού καιΣτάθης Σταμουλακάτος)", αναφέρει επισημαίνονταςτις μεγάλες διαφορές στην προετοιμασία μίας παράστασης από μία ταινία:

«Ο κινηματογράφος έχει χαμαλίκι, αγωνία και έντασημέχρινα μαζευτούν τα χρήματα, είναι άλλο σκηνικό πολύ ζόρικο και σοβαρό. Αλλά σε ό,τι αφορά στο δημιουργικό κομμάτι, δεν αντιμετωπίζωδιαφορετικά το θέατρο. Η αγωνία είναι ίδια. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε ούτε έργο, φτιάξαμε ένα από την αρχή».

Τα γυρίσματα της επόμενης του ταινίας με τίτλο «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» θα ξεκινήσουν σε ένα χρόνο.Θεωρεί ότι παρ' όλες τιςδυσκολίες στο εγχώριο κινηματογραφικό τοπίο υπάρχει δημιουργικότητα: «υπάρχει σοβαρός ελληνικός κινηματογράφος που ταξιδεύει στο εξωτερικόκαι διακρίνεται. Βέβαια, όσον αφορά την σχέση του ελληνικού κινηματογράφου με τον θεατή τη βρίσκω χάλια. Ο Έλληνας γενικά το έχειφτυσμένο το ελληνικό σινεμά, του γυρίζει την πλάτη κανονικότατα. Μεγάλη περιφρόνηση, μεγάλη απαξίωση». Και πού το αποδίδει;«Έλαντε..προσπαθώ κι εγώ να λύσω τον γρίφο. Σίγουρα σ΄ έναν βαθμό ευθύνονται και οι Έλληνες κινηματογραφιστές, οι οποίοι έχουν κάπως έχουνδιαρρήξει τον δεσμό επικοινωνίας με το κοινό και σίγουρα ευθύνεται και ο επαρχιωτισμός του Έλληνα που το «δικό του» πράγμαέχει μια τάσηνα το σνομπάρει, όπως επίσης και το ακριβό εισιτήριο.. Είναι πολλά, σαφώς είναι μια τραυματισμένη σχέσημε αμοιβαίες ευθύνες» καταλήγει.

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article