Ράλλης Γεώργιος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1918. Κατάγεται από οικογένεια με σημαντική παρουσία στην πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1950 με το Λαϊκό Κόμμα. Υπουργοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1954 στην κυβέρνηση Παπάγου όταν έλαβε το χαρτοφυλάκιο της Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Ακολούθησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν δημιούργησε την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση. Εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής μέχρι την Απριλιανή Δικτατορία και υπουργοποιήθηκε επανειλημμένα εκτός από το 1958 όταν διαφώνησε με τον Καραμανλή για το εκλογικό σύστημα και δεν πολιτεύτηκε.

Στη διάρκεια της δικτατορίας τάχθηκε φανερά υπέρ της αποκατάστασης της δημοκρατίας και γι' αυτό εξορίστηκε στην Κάσο. Στη Μεταπολίτευση ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών και "παρά τω Πρωθυπουργώ" στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Καραμανλή. Βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας ανέλαβε υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις.

Μετά την μεταπήδηση του Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ο Ράλλης εκλέχθηκε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και ανέλαβε την πρωθυπουργία. Οι εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ο Ράλλης παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, την οποία ανέλαβε ο Ευάγγελος Αβέρωφ.

Το 1987 ήλθε σε ρήξη με τον τότε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, παραιτήθηκε από το κόμμα και ανεξαρτητοποιήθηκε στη Βουλή. Δυο χρόνια αργότερα επανήλθε στη Νέα Δημοκρατία και ήταν υποψήφιος στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-1990 στην μονοεδρική περιφέρεια της Κέρκυρας. Το 1993 παραιτήθηκε από βουλευτής διαμαρτυρόμενος με αυτόν τον τρόπο για τη στάση των κομμάτων στο θέμα των Σκοπίων. Συμμετέχει αυτοδικαίως στο Πολιτικό Συμβούλιο της Νέας Δημοκρατίας και παρίσταται όταν γίνονται συζητήσεις για τα εθνικά θέματα.