Η άλλη κριτική
|
Σήμερα θα πραγματοποιηθεί η πρώτη μετά τις διακοπές μαθητική συγκέντρωση, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα είναι το κύκνειο άσμα του κινήματος εναντίον της μεταρρύθμισης. Τώρα που ο πυρετός δείχνει να πέφτει, επιβάλλεται ένας πρώτος απολογισμός όχι των μαθητικών κινητοποιήσεων, αλλά της ίδιας της μεταρρύθμισης. Η κατεδαφιστική διάθεση της ΟΛΜΕ και πολλών μαθητών δεν επέτρεψε το προηγούμενο διάστημα να αναπτυχθεί ένας εποικοδομητικός διάλογος με σκοπό να εντοπισθούν προβλήματα και να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις.
Σε μια τέτοια συζήτηση δεν έχουν, βεβαίως, θέση όσα πηγάζουν από τη νοοτροπία της ήσσονος προσπαθείας. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να προβάλλεται ως επιχείρημα ότι με το νέο σύστημα κόβονται περισσότεροι μαθητές και να παρακάμπτεται το γεγονός ότι κανένας μαθητής που καταβάλλει στοιχειώδη προσπάθεια δεν κόβεται. Υπενθυμίζουμε ότι για να απορριφθεί ένας μαθητής πρέπει να έχει γενικό βαθμό κάτω από τη βάση! Από τη στιγμή που απορρίπτονται μαθητές, οι οποίοι δεν είχαν επαφή με τα μαθήματά τους, τότε το πρόβλημα είναι αλλού και όχι στη μεταρρύθμιση.
Στόχος της μεταρρύθμισης είναι ο μαθητής που τελειώνει με επιτυχία το λύκειο κατά κανόνα να βρίσκει μία θέση στα ΑΕΙ ή στα ΤΕΙ, δεδομένης της μεγάλης αύξησης του αριθμού των εισακτέων σ' αυτά. Δεύτερος στόχος είναι να καταπολεμηθεί η απομνημόνευση και να αναπτυχθεί το κριτικό πνεύμα του μαθητή. Και στα δύο αυτά επίπεδα υπάρχουν, όμως, σοβαρά προβλήματα. Η «παπαγαλία» ζει και βασιλεύει όχι μόνο λόγω κεκτημένης ταχύτητας, αλλά και γιατί είναι η εύκολη λύση για πολλούς καθηγητές. Το γεγονός ότι αρκετά διδακτικά βιβλία είναι αδικαιολόγητα δυσνόητα και σε εξοργιστικό βαθμό αντιπαιδαγωγικά ωθεί περαιτέρω στην «παπαγαλία».
Ανεξαρτήτως της αύξησης του αριθμού των εισακτέων, οι μαθητές που διεκδικούν με αξιώσεις μία θέση στα ΑΕΙ είναι υποχρεωμένοι να σηκώσουν το βάρος των πανελλαδικών εξετάσεων σε 13 μαθήματα και όχι σε τέσσερα, όπως μέχρι τώρα. Το βάρος αυτό είναι δυσβάστακτο ακόμα και για τους εργατικούς μαθητές. Εάν το υπουργείο δεν θέλει να εξαιρέσει από τις πανελλαδικές εξετάσεις τα δευτερεύοντα μαθήματα, θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχουν ορισμένοι συντελεστές βαρύτητας για κάθε μάθημε σε καθεμία από τις τέσσερις υπάρχουσες κατευθύνσεις σπουδών.
Η θέση του υπουργείου ότι το λύκειο παρέχει γενική παιδεία και όχι εξειδίκευση είναι σωστή, αλλά ο μηχανισμός βαθμολόγησης είναι ισοπεδωτικός. Δεν είναι δυνατόν ο βαθμός π.χ. στα μαθηματικά να μετράει εξίσου με το βαθμό π.χ. στα θρησκευτικά. Επ' αυτών και ορισμένων ακόμα ο κ. Αρσένης καλείται να δώσει λύσεις, όχι υπό την πίεση των διαδηλώσεων, αλλά υπό την πίεση της εποικοδομητικής κριτικής.
|
| |
