.

ΣΧΟΛΙΟ Του ΣΤΑΜΟΥ ΖΟΥΛΑ (12-01-00)

Χρήστες οι 4 στους 10 Ελληνες!

Πλησιάζουν τα 4 εκατ. οι κάτοχοι κινητών τηλεφώνων στη χώρα μας, ανακοίνωσε χθες μια από τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται αυτή τη νέα εξέλιξη της τηλεφωνίας. Και προφανώς για να τονίσει το αίσθημα υπερηφανείας που πρέπει να διακατέχει τους νεοέλληνες, πρόσθεσε με στοιχεία ότι είμαστε πλέον πρώτοι και μακράν από τους καθυστερημένους Ευρωπαίους. Η διείσδυση της κινητής τηλεφωνίας στην ελληνική αγορά έχει φτάσει ήδη στο 36%, ξεπερνώντας κατά δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο, που κυμαίνεται μεταξύ 26% και 28%. Αυτό το ελληνικό επίτευγμα ασφαλώς δεν εντάσσεται στους όρους συγκλίσεως που έχουμε αποδεχθεί για την ένταξή μας στην ΟΝΕ και στους αγχώδεις δείκτες για τη μείωση του πληθωρισμού, των ελλειμμάτων, του δημοσίου χρέους, κ.λπ. Θα μπορούσε, μάλιστα, να επισημάνει κανείς ότι η εντυπωσιακή ευημερία της κινητής τηλεφωνίας στη χώρα μας χλευάζει και λοιδορεί τη λιτότητα, που μας επιβάλουν οι γνωστοί δείκτες της ΟΝΕ. Ενδεχομένως το φαινόμενο ανάγεται στη σφαίρα της ψυχοκοινωνιολογίας, ως προς την οποία ο υπογράφων δηλώνει πλήρη αναρμοδιότητα. Οπως ουδέποτε μπόρεσε να κατανοήσει το παράλογο -και προπαντός το ανεφάρμοστο- της λαϊκής παροιμίας «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Πιθανώς για τον ίδιο λόγο οι Ευρωπαίοι έχουν αποφανθεί, εξίσου ασυναρτήτως, ότι η Ελλάς είναι μια φτωχή χώρα, στην οποία ζουν πλούσιοι κάτοικοι. Μη έχοντας, λοιπόν, τις γνώσεις και την αρμοδιότητα να εξηγήσουμε ψυχοκοινωνιολογικώς την επιδημική εξάπλωση της κινητής τηλεφωνίας στη χώρα μας, ας σταθούμε σ' ένα στοιχείο που, ενδεχομένως, ενισχύει τον παθολογικό χαρακτήρα του φαινομένου. Η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΤΕ, μας αποκαλούσαν μέχρι σήμερα συνδρομητές, καταναλωτές ή πελάτες για τη χρήση ρεύματος, νερού, τηλεφώνου. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι τους κατόχους κινητών τηλεφώνων τους ονομάζουν «χρήστες»; Η βασική έννοια της λέξεως σημαίνει, βέβαια, αυτόν που μεταχειρίζεται, που χρησιμοποιεί κάτι. Ωστόσο στην επικρατούσα εξέλιξή της η λέξη συνδυάσθηκε με τον εθισμό και την εξάρτηση που προκαλούν οι ναρκωτικές ουσίες. Συνειρμικά, λοιπόν, ανακύπτει η ανάγκη για αποτοξίνωση και απεξάρτηση. Ιδίως όταν βλέπουμε τους κατόχους κινητών «να κάνουν χρήση», αδιακρίτως και ακατασχέτως, στο λεωφορείο, στο πεζοδρόμιο, στο ασανσέρ· οπουδήποτε και οποτεδήποτε τους κυριεύσει το στερητικό σύνδρομο της κινητής τηλεφωνίας...