Ο ιός του πανικού
|
Μετά τους σεισμολόγους, ιδού τώρα οι ιολόγοι και οι επιδημιολόγοι να διώκονται από τα μικρόφωνα και τις κάμερες. Μόνο που δεν τους προσκαλούμε επειδή έχουμε ανάγκη τη σπουδαγμένη και έμπειρη γνώμη τους ή επειδή κρίνουμε ότι με τις νηφάλιες εκτιμήσεις τους θα μας ανακουφίσουν από τον πυρετό της φημολογίας· δεν τους ρωτάμε για να ακούσουμε με προσοχή τα λεγόμενά τους και κάπως να ησυχάσουμε. Το αντίθετο συμβαίνει: Οπως φανερώνει και η ελάχιστα καλυμμένη επιθετικότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τον ειδικό λόγο τους (θαρρείς και φταίνε αυτοί για τη δράση των ιών), την παρουσία τους δεν τη χρησιμοποιούμε προς κατευνασμόν αλλά προς διέγερση ενός κοινού που, μετριοπαθείς όπως είμαστε, υποθέτουμε ότι κρέμεται από τα χείλη μας.
Αποσπούμε λοιπόν από τις φράσεις τους ό,τι πλέον επίφοβο, παριστάνουμε (κινώντας συγκαταβατικά την αναρμοδίως πανεπιστήμονα κεφαλή μας) ότι κατανοούμε απολύτως ό,τι ούτε καν κουτσοκαταλαβαίνουμε, τους αντιγυρίζουμε με το βαρύ ύφος τής αυθεντίας τις δικές μας θεωριούλες (όπως κάνουμε και στους σεισμολόγους και σε κάθε άλλον αποδεδειγμένα ειδήμονα), και τελικά τους μεταχειριζόμαστε αναιδώς για να υπηρετήσουμε το σχέδιο του πανικού το οποίο έχουμε εκπονήσει εκ των προτέρων.
Διάχυτη ούτως ή άλλως η καχυποψία έναντι των γιατρών (μιας κάποιας μορφής επιδημία κι αυτή), απολήγει μονίμως στην ελεεινολόγηση του έργου τους και στην ισοπεδωτική άρνηση όχι απλώς της επιστημονικής τους φερεγγυότητας αλλά της ευσυνειδησίας τους. Με την ίδια εύκολη ηθική του χλευασμού αντιμετωπίζουμε οποιονδήποτε διαθέτει τεκμήρια ειδικής γνώσης, εμπιστευόμενοι απολύτως τη δική μας «πείρα» ή «διαίσθηση»· ποιοι επιδημιολόγοι, ποιοι σεισμολόγοι, ποιοι συνταγματολόγοι, ποιοι... Οταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται αποκλειστικά στο μικροπεριβάλλον μας, πληρώνουμε οι ίδιοι το κόστος του αρνητισμού μας, που ενίοτε μας οδηγεί και σε αυτοσχεδιασμούς θεραπευτικών αγωγών. Δεν είναι όμως απλά τα πράγματα όταν η απέχθειά μας για τους ειδικούς και η αντιδεοντολογική χρήση των λεγομένων τους γίνονται δημόσιος λόγος, ανώριμος λόγος, μαζικά εκφοβιστικός. Τότε, και υπό το πρόσχημα της προστασίας ενός αγαθού όπως η υγεία, φθείρουμε όσα αντισώματα σχηματίζουν την ασπίδα μας κατά της ακρισίας και, για να καταγράψουμε μερικές εικόνες με έντρομους γονείς, καταντάμε πανικοποιοί, κακόγουστοι μεταπράτες του ιού του πανικού, που μάλλον είναι χειρότερος από τον ιό της γρίπης.
|
| |
