ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (23-12-99)

Η πολιτική της οθόνης
Και έκτακτη πολιτική επικαιρότητα είχαμε προχθές και δηλώσεις πολιτικών είχαμε, όλοι νικητές βεβαίως και όλοι πως πέρασε το δικό τους έλεγαν, αλλά δεν πειράζει, σημασία έχει πως αυτή τη φορά η «καυτή» είδηση ήταν πολιτική και πως στρέψαμε το βλέμμα στο κοινοβούλιο και αν βρίσκω κάτι πολύ σημαντικό στον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν αυτή τη φορά τα γεγονότα είναι ότι δεν κλήθηκαν οι κάμερες σε πολιτικό γραφείο για να μεταδοθεί πολιτικό μήνυμα στις 8 παρά κάτι την ώρα των δελτίων ειδήσεων, αλλά η άποψη του κ. Καραμανλή διατυπώθηκε από το βήμα της Βουλής. Πάει καιρός που οι τηλεοπτικές κάμερες έχουν αναδιαμορφώσει τις συνθήκες της πολιτικής δημοσιότητας και η Βουλή δεν αποτελεί τον προσφιλέστερο χώρο των καναλιών όταν αναζητούν πολιτικές ειδήσεις. Κάθε άλλο μάλιστα, συνήθως οι ειδήσεις βγαίνουν οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Βουλή. Αυτή τη φορά ωστόσο τα πολιτικά γεγονότα παρήχθησαν στο φυσικό τους χώρο. Ωστόσο, δεν άργησε η τηλεόραση να πάρει στα χέρια της τα ηνία της πολιτικής κατάστασης όπως διαμορφώθηκε. Στήθηκαν αμέσως τηλεοπτικά «πηγαδάκια» με πολιτικούς από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση που έκαναν δηλώσεις, για το πώς είδαν οι μεν την κίνηση του κ. Καραμανλή, για το πώς την κρίνουν οι δε, ενώ έσπευσε ο Θοδωρής Ρουσσόπουλος να αλλάξει το περιεχόμενο της εκπομπής του και να αφιερώσει το τοκ σόου στην πολιτική επικαιρότητα. Μόνο που τόσο το ίδιο βράδυ, όσο και την επόμενη το πρωί οι μόνοι πολιτικοί που βρέθηκαν να αντιπαρατίθενται στα τηλεοπτικά πλατό ή στα παράθυρα ήταν οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων του κυβερνητικού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φυσικά πρόκειται για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και είναι επόμενο η δική τους στάση να ορίζει στο μεγαλύτερο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις, άλλωστε με βάση την δική τους αντιπαράθεση διαμορφώθηκε και το προχθεσινό σκηνικό· είναι ακόμη βέβαιο ότι έχει ενδιαφέρον για όλους τους πολίτες να ακούσουν τον τρόπο με τον οποίο η κάθε πλευρά αντιμετωπίζει την κατάσταση όπως διαμορφώθηκε, αυτό όμως δεν σημαίνει διόλου ότι δεν ενδιαφέρει τους πολίτες να μάθουν πώς αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση και οι εκπρόσωποι των υπολοίπων κομμάτων της Βουλής, ποια είναι η δική τους άποψη, πώς τοποθετούνται στις εξελίξεις, πώς τις αναλύουν. Πρόκειται, βέβαια, για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την πολιτική αυτό το μοντέλο τηλεόρασης, αναδεικνύοντας, δηλαδή, την αντιπαράθεση δύο απόψεων, την κόντρα δύο θέσεων είτε αφορά την πολιτική είτε οποιοδήποτε κοινωνικό θέμα, όπως π.χ. τις εκπομπές του κ. Τριανταφυλλόπουλου. Υπάρχουν δύο τάσεις μόνον πίσω από τις οποίες στοιχίζονται όλοι, δεν υπάρχουν αποχρώσεις ούτε διαβαθμίσεις. Πρόκειται για ένα μοντέλο τηλεόρασης που διευκολύνει την απλοϊκή σκέψη και φυσικά το μοίρασμα του κόσμου στα δύο, ένα άσπρο και ένα μαύρο, ένα καλό κομμάτι και ένα κακό, ένα που δεχόμαστε και ένα που απορρίπτουμε, όλο μια πλασματική κατασκευή που ελάχιστα ανταποκρίνεται στην ποικιλία της ζωής, στην πολυδιάστατη πραγματικότητα.
Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (23-12-99)
Η πολιτική της οθόνης	Και έκτακτη πολιτική επικαιρότητα είχαμε προχθές και δηλώσεις πολιτικών είχαμε, όλοι νικητές βεβαίως και όλοι πως πέρασε το δικό τους έλεγαν, αλλά δεν πειράζει, σημασία έχει πως αυτή τη φορά η «καυτή» είδηση ήταν πολιτική και πως στρέψαμε το βλέμμα στο κοινοβούλιο και αν βρίσκω κάτι πολύ σημαντικό στον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν αυτή τη φορά τα γεγονότα είναι ότι δεν κλήθηκαν οι κάμερες σε πολιτικό γραφείο για να μεταδοθεί πολιτικό μήνυμα στις 8 παρά κάτι την ώρα των δελτίων ειδήσεων, αλλά η άποψη του κ. Καραμανλή διατυπώθηκε από το βήμα της Βουλής. Πάει καιρός που οι τηλεοπτικές κάμερες έχουν αναδιαμορφώσει τις συνθήκες της πολιτικής δημοσιότητας και η Βουλή δεν αποτελεί τον προσφιλέστερο χώρο των καναλιών όταν αναζητούν πολιτικές ειδήσεις. Κάθε άλλο μάλιστα, συνήθως οι ειδήσεις βγαίνουν οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Βουλή. Αυτή τη φορά ωστόσο τα πολιτικά γεγονότα παρήχθησαν στο φυσικό τους χώρο. Ωστόσο, δεν άργησε η τηλεόραση να πάρει στα χέρια της τα ηνία της πολιτικής κατάστασης όπως διαμορφώθηκε. Στήθηκαν αμέσως τηλεοπτικά «πηγαδάκια» με πολιτικούς από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση που έκαναν δηλώσεις, για το πώς είδαν οι μεν την κίνηση του κ. Καραμανλή, για το πώς την κρίνουν οι δε, ενώ έσπευσε ο Θοδωρής Ρουσσόπουλος να αλλάξει το περιεχόμενο της εκπομπής του και να αφιερώσει το τοκ σόου στην πολιτική επικαιρότητα. Μόνο που τόσο το ίδιο βράδυ, όσο και την επόμενη το πρωί οι μόνοι πολιτικοί που βρέθηκαν να αντιπαρατίθενται στα τηλεοπτικά πλατό ή στα παράθυρα ήταν οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων του κυβερνητικού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φυσικά πρόκειται για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και είναι επόμενο η δική τους στάση να ορίζει στο μεγαλύτερο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις, άλλωστε με βάση την δική τους αντιπαράθεση διαμορφώθηκε και το προχθεσινό σκηνικό· είναι ακόμη βέβαιο ότι έχει ενδιαφέρον για όλους τους πολίτες να ακούσουν τον τρόπο με τον οποίο η κάθε πλευρά αντιμετωπίζει την κατάσταση όπως διαμορφώθηκε, αυτό όμως δεν σημαίνει διόλου ότι δεν ενδιαφέρει τους πολίτες να μάθουν πώς αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση και οι εκπρόσωποι των υπολοίπων κομμάτων της Βουλής, ποια είναι η δική τους άποψη, πώς τοποθετούνται στις εξελίξεις, πώς τις αναλύουν. Πρόκειται, βέβαια, για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την πολιτική αυτό το μοντέλο τηλεόρασης, αναδεικνύοντας, δηλαδή, την αντιπαράθεση δύο απόψεων, την κόντρα δύο θέσεων είτε αφορά την πολιτική είτε οποιοδήποτε κοινωνικό θέμα, όπως π.χ. τις εκπομπές του κ. Τριανταφυλλόπουλου. Υπάρχουν δύο τάσεις μόνον πίσω από τις οποίες στοιχίζονται όλοι, δεν υπάρχουν αποχρώσεις ούτε διαβαθμίσεις. Πρόκειται για ένα μοντέλο τηλεόρασης που διευκολύνει την απλοϊκή σκέψη και φυσικά το μοίρασμα του κόσμου στα δύο, ένα άσπρο και ένα μαύρο, ένα καλό κομμάτι και ένα κακό, ένα που δεχόμαστε και ένα που απορρίπτουμε, όλο μια πλασματική κατασκευή που ελάχιστα ανταποκρίνεται στην ποικιλία της ζωής, στην πολυδιάστατη πραγματικότητα. Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου