Εργω δηλούσθαι τας τιμάς
|
Με αφορμή το γεγονός της έκδοσης του τελευταίου βιβλίου που συνέγραψε ο αδικοχαμένος Γιάννος Κρανιδιώτης, σημαίνοντες πολιτικοί αναφέρθηκαν πάλι προχθές, στη διάρκεια εκδήλωσης για την παρουσίαση του έργου του, στη μεγάλη προσφορά του, στη σεμνή αθόρυβη δουλειά του, στην αναλυτική σκέψη του, που ήταν πάντοτε μακριά από ιδεοληψίες και στείρα ιδεολογήματα. Ο,τι επαινετικό ειπώθηκε από τους ομιλητές (από το χώρο της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης) ήταν σωστό και δίκαιο. Ηταν όντως σπάνια η ποιότητα του Γιάννου Κρανιδιώτη ως πολιτικού και ανθρώπου. Αν όμως θέλουν οι πολιτικοί μας να έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο τα καλά λόγια τους για τον μακαρίτη και να μην έχει τελειώσει η προσφορά του με το θάνατό του, σωστό θα ήταν να εργαστούν κι αυτοί για να ανταποκριθούν, χειριζόμενοι τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας σε αυτό που εκείνος ζητούσε με τα γραπτά του.
«...Η νέα κατάσταση -έγραψε- απαιτεί σχεδίαση διαρθρωτικών μεταβολών, σε συνάρτηση με τους στόχους, αλλά και τα νέα δεδομένα των διεθνών συνθηκών, που διευκολύνει την αποφυγή άστοχων χειρισμών και τη μεγιστοποίηση των ωφελειών. Εχει γίνει πλέον εμφανής η ανάγκη ότι η μεταδιπολική εξωτερική πολιτική απαιτεί προγραμματισμό, ανάπτυξη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και διαμόρφωση παγίων θέσεων, σταθερότητα σε στρατηγικούς προσανατολισμούς σε κρίσιμα ζητήματα, νέες δομές με νέου τύπου γνώσεις, προσόντα και δεξιότητες και την ανάγκη αναμόρφωσης του τρόπου άσκησης της παραδοσιακής διπλωματίας».
Και ακόμη:
«Γίνεται κατανοητό, ότι η βαθμιαία αναβάθμιση του ελληνικού ρόλου στα διεθνή τεκταινόμενα απαιτεί αναμόρφωση όχι μόνο των δομών της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και των δομών των φορέων της, την ανάπτυξη μονιμότερης και μακροπρόθεσμης πολιτικής, στηριγμένης στον προγραμματισμό και όχι στον αυτοσχεδιασμό».
Είναι γνωστό ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας μας πάσχει ακριβώς, επειδή όλα αυτά που ζητούσε ο Γιάννος Κρανιδιώτης δεν υπάρχουν ακόμη. Προτιμάται πάντοτε η «παραδοσιακή» διπλωματία, η χάραξη στρατηγικής και ο προγραμματισμός παραμένουν ζητούμενα και οι αυτοσχεδιασμοί δεν λείπουν. Γι' αυτό και κάθε τόσο, κρίσιμες επιλογές και αποφάσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής γίνονται στην πολιτική σκηνή αντικείμενο αντιπαραθέσεων και προεκλογικής «αξιοποίησης».
Δίκαιοι λοιπόν οι έπαινοι για τον εκλιπόντα πολιτικό με τη μεγάλη προσφορά στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά πέρα από τα λόγια, πολύ πιο χρήσιμοι θα ήταν για τη χώρα οι επαινούντες αν θα εργάζονταν για την αναμόρφωση που εκείνος μας ζητεί μέσα από τα κείμενά του.
|
| |
