Με ψυχραιμία
και ηρεμία
|
Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό για έναν αρχηγό κόμματος να αναγνωρίζει το λάθος του και να το διορθώνει. Και γιατί η πράξη του αυτή μειώνει το κύρος του. Αντιθέτως πιστεύω ότι οι πολιτικοί αρχηγοί δεν είναι αλάθητοι, ούτε αναμάρτητοι, όπως και κάθε άνθρωπος και όταν με θάρρος αναγνωρίζουν τα λάθη τους, μας κάνουν να τους αισθανόμαστε περισσότερο κοντά μας, περισσότερο ανθρώπινους και πιο ειλικρινείς.
Αναφέρομαι στην απόφαση του κ. Κ. Καραμανλή να ανακαλέσει την εικαζόμενη μέχρι τώρα απόφασή του και να ανακοινώσει ότι θα υπερψηφίσει τον κ. Κ. Στεφανόπουλο, ως τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Φαντάζομαι ότι μέσα του ή στον κύκλο των στενών συνεργατών του να έχει αναλύσει πώς και γιατί έφτασε στην προηγούμενη και καταφανώς λανθασμένη απόφασή του, να έχει αναλύσει το λάθος του και αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Πιστεύω ότι θα έχει διαπιστώσει ότι όλο αυτό το διάστημα που άφηνε τον εαυτό του να πατάει όλες τις πεπονόφλουδες που πετούσαν στο δρόμο του, μετά τις ευρωεκλογές οι πολιτικοί του αντίπαλοι, κάτι δεν λειτουργούσε καλά στη σχέση με την παράταξή του και ευρύτερα με τους πολίτες. Δεν λειτουργούσαν οι αγωγοί των εκατέρωθεν μηνυμάτων και δεν μπορούσε να καταλάβει ότι το δικό του μήνυμα δεν έβρισκε αποδέκτες ούτε καν στην παράταξή του.
Εν τούτοις υπήρχαν πολλοί, σοβαροί και έμπειροι π.χ. ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Ράλλης ή τα αποπεμφθέντα στελέχη της παράταξης, ο κ. Στ. Μάνος, ο κ. Γ. Σουφλιάς, ο κ. Β. Κοντογιαννόπουλος κ.ά., που δημοσίως και εγκαίρως του έλεγαν ότι διαπράττει σφάλμα και ότι παγιδευμένος στο σφάλμα του βαδίζει ολοταχώς προς οδυνηρή ήττα. Ολοι που δεν είχαν κανένα ιδιοτελές συμφέρον τού το έλεγαν και, χωρίς να ξέρει κανείς πρόσωπα και πράγματα, μπορεί να υποθέσει ότι μόνο ιδιοτελείς κόλακες και κομματικοί μανδαρίνοι τον συμβούλευαν για το αντίθετο, ενισχύοντας τη μάλλον αφελή κομματική αλαζονεία, μετά τις ευρωεκλογές. Οι άνθρωποι δεν είχαν μελετήσει καλά το εκλογικό εκείνο αποτέλεσμα και δεν είχαν καταλάβει ότι τότε δεν νίκησε η πολιτική της Ν.Δ., απλώς ηττήθηκε το ΠΑΣΟΚ, με διαφυγή ψηφοφόρων προς την Αριστερά. Και ίσως φαντάσθηκαν ότι διά της τεθλασμένης, μέσω Αριστεράς, θα φθάσουν στην εκλογική νίκη! Δεν έχουν συνεπώς ανάγκη δικής τους πολιτικής, αρκεί να ακολουθούν την «ντουντούκα» της κ. Παπαρήγα!
* * *
Επιτέλους το κατάλαβε ότι έκανε λάθος. Αλλά ώς πιο βαθμό το κατάλαβε; Αν ανέλυσε το λάθος του, τις διαδικασίες και τους μηχανισμούς που τα παρήγαγαν, ασφαλώς θα έφτασε και σε άλλα συμπεράσματα. Οτι π.χ. δεν είναι αποδοτική η τακτική της τεχνητής έντασης και της με κάθε τρόπο, μετωπικής σύγκρουσης. Αποβαίνει υπέρ των αντιπάλων του, ενώ τον ίδιο τον οδηγεί σε κραυγαλέες ανακολουθίες. Υπηρετώντας την τακτική της μετωπικής σύγκρουσης αναγκάσθηκε να εναντιωθεί στις συμφωνίες του Ελσίνκι, παραγνωρίζοντας την παράδοση της παράταξής του, αλλά και δικές του παλαιότερες θέσεις.
Αν θα πάει λίγο παλαιότερα, ασφαλώς θα αντιληφθεί ότι μέσα από παρόμοιες διαδικασίες οδηγήθηκε στο μεγάλο λάθος να διαγράψει τα πρώτα στελέχη του κόμματός του, τον κ. Γ. Σουφλιά (που ήταν και συνυποψήφιός του στο συνέδριο της Ν.Δ.), τον κ. Στ. Μάνο, τον κ. Β. Κοντογιαννόπουλο κ.ά. Υποθέτω ότι και τότε πολλοί θα του έλεγαν ότι «πρέπει να δείξει πυγμή», και άλλα τέτοια παλαιομοδίτικα κουραφέξαλα. Αλλά και τώρα που έχει την ανάγκη της «πανστρατιάς» πολλοί ασφαλώς τον συμβουλεύουν να τους καλέσει ως... ανανήψαντες και όχι ως πολιτικά πρόσωπα με τη δική τους ιστορία και τη δική τους άποψη. Θα έχει ίσως καταλάβει ότι αυτά δεν συμβαίνουν στην πολιτική.
* * *
Ας μην επιμείνει ο κ. Καραμανλής στο αίτημά του για πρόωρες εκλογές. Οταν η δυνατότητα μεταβάλλεται σε απλό φραστικό αίτημα χάνεται όλη η πειστικότητα. Ας ξεχάσει τις πρόωρες εκλογές και ο κ. Σημίτης. Ο ίδιος έταξε ως ιστορική αποστολή του την ένταξη στην ΟΝΕ, καλή ή κακή δεν έχει σημασία. Ας ολοκληρώσει την αποστολή του το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο ας πάμε για εκλογές, όπως απαιτεί το Σύνταγμα. Με ηρεμία και ψυχραιμία.
Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ
|
