ΣΤΑΣΕΙΣ (10-12-99)

Ιστοριοξύστες
Δεν ξέρω αν η Βουλή ή η Δικαιοσύνη θα τεκμηριώσουν τον καταγγελλόμενο σκανδαλώδη χαρακτήρα της σύμβασης για το Ξυστό. Είναι πάντως βέβαιο ότι συνιστά κραυγαλέο σκάνδαλο, πνευματικό και ηθικό (άρα ανήκει σ' εκείνα που δεν τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία) η τρέχουσα διαφήμιση του συγκεκριμένου παιγνιδιού, το οποίο μοιράζει λεόντεια (υπέρ του ξυστάρχη) την τύχη, άρα και τα κέρδη. Να αντιγράψω τον μάγκικα στομφώδη τόνο της ρεκλάμας, δεν γίνεται, παραθέτω ωστόσο το βάναυσο περιεχόμενό της για όσους ευλογήθηκαν να μην το έχουν ακούσει: «Οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα... Τι μεγαλείο! Τι ηρωισμός! Οι Τρακόσιοι του Σούπερ Ξυστό... Τι μεγαλεία! Τι πλουτισμός!» Ναι, ναι, πρόκειται για τυπικό δείγμα του κυρίαρχου «μεταμοντέρνου» πνεύματος, το οποίο πολτοποιεί τα πάντα για να πιστοποιήσει ότι είναι απελευθερωμένο από ταμπού, ότι βουτάει στο μέλλον δίχως να το βαραίνουν τα δεσμά της κάποιας σοβαρότητας. Κι ύστερα μας καταλαμβάνει ηθικός πανικός αν βρεθούν τίποτε παιδιά, σε «πρόχειρες» έρευνες, και, πιθανόν παίζοντας και εμπαίζοντας, δηλώσουν ότι δεν ξέρουν ποιος υπήρξε ο Κολοκοτρώνης και ποιος ο Θεμιστοκλής ή ο Λεωνίδας. Είναι πολύ τιμιότερα αυτά που δεν ξέρουν (ή λένε ότι δεν ξέρουν) παρά όσοι χρησιμοποιούν τις φοβερές ιστορικές τους γνώσεις για να σφετεριστούν, να περιφρονήσουν, να δραχμοποιήσουν και να μαγαρίσουν, προκαλώντας συν τοις άλλοις απέχθεια για την ιστορία και τη γνώση της. Μας είχε διαφύγει λοιπόν. Στην πραγματικότητα, ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του (για τους εφτακόσιους Θεσπιείς δεν γίνεται λόγος, ως συνήθως) έπραξαν ό,τι έπραξαν όχι για την ελευθερία και λοιπά ιδεώδη αλλά, προειδοποιημένοι από κάποιον μάντη της εποχής τους, για να υπάρξουν αιώνες μετά σαν παραδειγματικοί πρωταγωνιστές μιας ωμότατα υλιστικής διαφήμισης. Τώρα, επιτέλους, βρήκε ανάπαψη η ψυχή τους. Και στα Δερβενάκια; Μήπως κι εκεί για τον ίδιο λόγο δεν συνάχτηκαν οι κλέφτες; Είχαν πληροφορηθεί ότι ανάμεσα στα στρατεύματα του Δράμαλη βρίσκονταν κάμποσοι πλανόδιοι ξυστοπώλες, κι έπιασαν τα στενά για να πάρουν τα τυχερά χαρτάκια και να πετύχουν την καλή «εδώ και τώρα», παρά να περιμένουν πότε θα 'ρθεί ο Μόσκοβος για θα χαρούν ελεύθεροι πλην φτωχοί. Αλλά και οι Μεσολογγίτες αποφάσισαν την εξοδό τους όχι από λιμό και θάνατο παρά για ν' ανέβουν στον Αι-Συμιό και να προλάβουν την τελευταία παρτίδα του σούπερ ξυστού. Και στο Κούγκι έγινε ό,τι έγινε επειδή οι νικητές του ξυστού δεν πρόσεξαν πάνω στη χαρά τους πού ακούμπησαν τους δαυλούς τους.
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ

	ΣΤΑΣΕΙΣ (10-12-99)
Ιστοριοξύστες	Δεν ξέρω αν η Βουλή ή η Δικαιοσύνη θα τεκμηριώσουν τον καταγγελλόμενο σκανδαλώδη χαρακτήρα της σύμβασης για το Ξυστό. Είναι πάντως βέβαιο ότι συνιστά κραυγαλέο σκάνδαλο, πνευματικό και ηθικό (άρα ανήκει σ' εκείνα που δεν τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία) η τρέχουσα διαφήμιση του συγκεκριμένου παιγνιδιού, το οποίο μοιράζει λεόντεια (υπέρ του ξυστάρχη) την τύχη, άρα και τα κέρδη. Να αντιγράψω τον μάγκικα στομφώδη τόνο της ρεκλάμας, δεν γίνεται, παραθέτω ωστόσο το βάναυσο περιεχόμενό της για όσους ευλογήθηκαν να μην το έχουν ακούσει: «Οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα... Τι μεγαλείο! Τι ηρωισμός! Οι Τρακόσιοι του Σούπερ Ξυστό... Τι μεγαλεία! Τι πλουτισμός!» Ναι, ναι, πρόκειται για τυπικό δείγμα του κυρίαρχου «μεταμοντέρνου» πνεύματος, το οποίο πολτοποιεί τα πάντα για να πιστοποιήσει ότι είναι απελευθερωμένο από ταμπού, ότι βουτάει στο μέλλον δίχως να το βαραίνουν τα δεσμά της κάποιας σοβαρότητας. Κι ύστερα μας καταλαμβάνει ηθικός πανικός αν βρεθούν τίποτε παιδιά, σε «πρόχειρες» έρευνες, και, πιθανόν παίζοντας και εμπαίζοντας, δηλώσουν ότι δεν ξέρουν ποιος υπήρξε ο Κολοκοτρώνης και ποιος ο Θεμιστοκλής ή ο Λεωνίδας. Είναι πολύ τιμιότερα αυτά που δεν ξέρουν (ή λένε ότι δεν ξέρουν) παρά όσοι χρησιμοποιούν τις φοβερές ιστορικές τους γνώσεις για να σφετεριστούν, να περιφρονήσουν, να δραχμοποιήσουν και να μαγαρίσουν, προκαλώντας συν τοις άλλοις απέχθεια για την ιστορία και τη γνώση της. Μας είχε διαφύγει λοιπόν. Στην πραγματικότητα, ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του (για τους εφτακόσιους Θεσπιείς δεν γίνεται λόγος, ως συνήθως) έπραξαν ό,τι έπραξαν όχι για την ελευθερία και λοιπά ιδεώδη αλλά, προειδοποιημένοι από κάποιον μάντη της εποχής τους, για να υπάρξουν αιώνες μετά σαν παραδειγματικοί πρωταγωνιστές μιας ωμότατα υλιστικής διαφήμισης. Τώρα, επιτέλους, βρήκε ανάπαψη η ψυχή τους. Και στα Δερβενάκια; Μήπως κι εκεί για τον ίδιο λόγο δεν συνάχτηκαν οι κλέφτες; Είχαν πληροφορηθεί ότι ανάμεσα στα στρατεύματα του Δράμαλη βρίσκονταν κάμποσοι πλανόδιοι ξυστοπώλες, κι έπιασαν τα στενά για να πάρουν τα τυχερά χαρτάκια και να πετύχουν την καλή «εδώ και τώρα», παρά να περιμένουν πότε θα 'ρθεί ο Μόσκοβος για θα χαρούν ελεύθεροι πλην φτωχοί. Αλλά και οι Μεσολογγίτες αποφάσισαν την εξοδό τους όχι από λιμό και θάνατο παρά για ν' ανέβουν στον Αι-Συμιό και να προλάβουν την τελευταία παρτίδα του σούπερ ξυστού. Και στο Κούγκι έγινε ό,τι έγινε επειδή οι νικητές του ξυστού δεν πρόσεξαν πάνω στη χαρά τους πού ακούμπησαν τους δαυλούς τους. Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ