ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (10-12-99)
Η επιστροφή	Επειτα από διακοπή τεσσάρων και πλέον χρόνων επαναλαμβάνονται οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ισραήλ και Συρίας με τη γνωστή μέθοδο της προαναγγελίας τους από την Ουάσιγκτον, διά στόματος του Αμερικανού προέδρου. Και όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το έδαφος είναι μάλλον πρόσφορο να δεχθεί και αυτό το ακανθώδες κεφάλαιο της μεσανατολικής διαμάχης με αρκετές δυνατότητες επιτυχίας. Βεβαίως, κλειδί του νέου γύρου παραμένει πάντα και μόνο η επιστροφή των Υψωμάτων του Γκολάν στη Συρία, έστω κι αν γύρω από αυτό το θέμα περιστρέφεται ένας αστερισμός δευτερευόντων ζητημάτων. Οπως η ασφάλεια του Ισραήλ, η απομάκρυνση των εποίκων του από τα Υψώματα, η εξεύρεση 30 δισ. δολαρίων -σε αυτό το υπερβολικό ποσό ανεβάζει το Ισραήλ το κόστος της παραχώρησης, 20 δισ. για αγορά υπερσύγχρονου πολεμικού υλικού, που θα αντισταθμίσει την απώλεια ενός φυσικού οχυρού στα βόρεια σύνορα, και 10 δισ. για την αποζημίωση των εποίκων- και τέλος, η άμβλυνση των εσωτερικών αντιδράσεων. Στη Συρία, ο πρόεδρος Ασαντ ταύτισε την άνοδό του στην εξουσία, την παραμονή του σε αυτήν και την εδραίωση του καθεστώτος του, όπως και την προγραμματισμένη διαδοχή στο πρόσωπο του δεύτερου γιου του Μπασάρ, με την επιστροφή των πολυπόθητων Υψωμάτων.Ηταν υπουργός Αμυνας το 1967, όταν οι Ισραηλινοί πήραν τα Υψώματα. Πήρε στα χέρια του την εξουσία, υποσχόμενος να τα πάρει πίσω. Εδραίωσε το καθεστώς του, επισείοντας τη δαμόκλειο σπάθη του αλυτρωτικού αγώνα και της μόνιμης εμπόλεμης κατάστασης (ίσως να βόλευε και η παρατεταμένη εκκρεμότητα) και ετοιμάζεται τώρα να υπογράψει το σύμφωνο ειρήνης με τον αιώνιο εχθρό, με αντάλλαγμα την επιστροφή, που θα αποτελέσει την προίκα στο διάδοχό του, τον εξής ένα, τον υιό Μπασάρ. Αλλά έστω και με τα παραπάνω δεδομένα, είναι το αποτέλεσμα που προέχει, η ειρήνη στην περιοχή. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ