Οι σοβαροφανείς «γλάστρες»
|
Σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα ασχολείται τις τελευταίες ημέρες με τα ροζ σκάνδαλα που «αποκάλυψε» τηλεοπτική εκπομπή του μεσονυκτίου, με «ήρωες» έναν γνωστό τραγουδιστή και έναν εξίσου προβεβλημένο μόδιστρο. Η ενασχόληση αυτή έχει δύο όψεις. Υπάρχει η μερίδα που σχολιάζει, κρίνει και αναπαράγει τις σκανδαλιστικές λεπτομέρειες, οι οποίες αναφέρονται στην ιδιωτική ζωή των δύο «ηρώων». Υπάρχει και η μερίδα που εκφράζει αγανάκτηση για το ρόλο εισαγγελέως και κανιβάλου, τον οποίο έχουν αναλάβει ορισμένοι τηλεοπτικοί «αστέρες», αναζητώντας τον εντυπωσιασμό του κοινού και τη μεγάλη τηλεθέαση, μέσω του ευτελισμού των πάντων.
Θα σταθούμε στη δεύτερη κατηγορία του κοινού, το οποίο υποτίθεται ότι αποδοκιμάζει τα κρούσματα εξαθλιώσεως που πληθαίνουν στην ελληνική τηλεόραση, αφού ήδη έχουν επεκταθεί και στα δελτία ειδήσεων, κυρίως των ιδιωτικών καναλιών. Η αποδοκιμασία, λοιπόν, αυτή θα ήταν λάθος να εντοπισθεί στους αυτουργούς τέτοιων εκπομπών, δηλαδή στους παραγωγούς και παρουσιαστές. Θα λέγαμε ότι μεγαλύτερη είναι η ευθύνη των συνεργών και ηθικών αυτουργών. Πρόκειται για τους καθηγητές ανωτάτων σχολών, τους ιερωμένους, τους επιστήμονες, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους κ.ο.κ., που σπεύδουν να λάβουν μέρος στις εκπομπές αυτές, που συνωθούνται για να βγουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να «καταθέσουν» την άποψή τους.
Με τι όρους οι «κύριοι» αυτοί δέχονται να μετάσχουν σε μια εκπομπή δεδομένης υποστάθμης; Προβληματίσθηκαν για την ποιότητα του παρουσιαστή, ρώτησαν τι ακριβώς θα συζητήσουν και με ποιους άλλους θα υποχρεωθούν να συναγελασθούν; Σίγουρα όχι αν κρίνουμε από την κατά κανόνα ετερόκλητη και παράδοξη σύνθεση των «συνομιλητών».
Ελάχιστα ενδιαφέρει αν το μοναδικό κίνητρο της τηλεοπτικής εμφανίσεως των «κυρίων» αυτών είναι η αυτοπροβολή, η ματαιοδοξία, ο επαγγελματικός ή ο επιστημονικός διαγκωνισμός. Εκείνο που προέχει είναι η ιδιότητά τους, το αξίωμα, η θέση, την οποία, καλώς ή κακώς, κατέχουν στην κοινωνική ζωή της χώρας. Σε αυτά προσβλέπει ο παρουσιαστής, προκειμένου να προσδώσει κύρος και σοβαρότητα στην ευτελή εκπομπή του, να εξωραΐσει τους ποταπούς στόχους του, να αποπροσανατολίσει το κοινό ως προς την άθλια ποιότητα του «προϊόντος» του.
Με άλλους λόγους, οι «κύριοι» αυτοί σε τίποτε δεν διαφέρουν από τις ωραιοφανείς και βουβές «γλάστρες» που πλαισιώνουν τις πρωταγωνίστριες των ελαφρών τηλεοπτικών σόου. Το δυστύχημα είναι ότι οι νέες αυτές «γλάστρες» είναι σοβαροφανείς και λαλίστατες, προσδίδοντας πολιτική, επιστημονική και πνευματική υπόσταση σε κάθε τηλεοπτικό σκουπίδι.
|
| |
