ΣΚΕΨΕΙΣ (30-11-99)

Αποκαλύψεις
Λίγο πριν από τις γιορτές και πριν ακόμη μπούμε στην ευθεία της χριστουγεννιάτικης περιόδου, μας τέλειωσαν οι ειδήσεις. Εκλεισε -μαγικά- το μεγάλο θέμα των ευρωπαϊκών διοξινών, σταμάτησαν οι σεισμοί, ήλθε και απήλθε ο Κλίντον. Φαίνεται ότι νιώσαμε μόνοι μας. Τέτοιου είδους ειδησεογραφική μοναξιά μάς κάνει να στρεφόμαστε στο εξωτερικό δελτίο για εμπορία ειδήσεων. Τι καλύτερο από μια πιπεράτη βρετανική είδηση για τον κόσμο του μόντελινγκ; Ολα τα στοιχεία ενός τοπικού δράματος -νεαρά κορίτσια, ναρκωτικά, παροχές ερωτικών υπηρεσιών- μπορούν εύκολα και γρήγορα να προσαρμοστούν στα καθ' ημάς και να τροφοδοτήσουν σαλόνια εφημερίδων και τηλεοπτικές εκπομπές κιτρινωπών αποχρώσεων. Σύμφωνα με αυτές τις τυχαίες εξισώσεις της στιγμής, κοκαΐνη καταναλώνουν μόνο τα μοντέλα, διαφθορά πάει και φωλιάζει μόνο στα κυκλώματα της νύχτας, ενώ όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες και επαγγελματικές ομάδες παραμένουν αθώες και ανέγγιχτες. Το κακό συμβαίνει με αυστηρούς τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς: για όσο διάστημα διαρκεί η εμπορία της είδησης και μόνο στα «λημέρια» που πρώτοι ανακάλυψαν οι Βρετανοί.
Ακόμη και οι διάφορες καλλονές που πρόσφατα επισκέφτηκαν την Αθήνα ρωτήθηκαν ρητορικά αν πράγματι ο κόσμος της μόδας είναι τόσο βρώμικος. Για τρία-τέσσερα εικοσιτετράωρα έχουμε βρει το θέμα που θα μας απασχολεί: πώς θα διαλευκάνουμε ως ερασιτέχνες ντετέκτιβ την υπόθεση μαστροπεία. Μετά θα έρθει η ώρα για γαλοπούλες και σαμπάνιες του μιλένιουμ, οπότε θα ριχτεί και αυτό το θέμα στον Καιάδα της ειδησεογραφίας.
Μέχρι τότε έχουμε καιρό για καυτές λεπτομέρειες, αποκαλυπτικές φωτογραφίες κοριτσιών που περνούν από μπροστά μας δήθεν υπό μορφή ντοκουμέντων, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούν προσχηματικά. Φέρνουν μέσα στο σπίτι, μέσα στο οικογενειακό σαλόνι, εικόνες που δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν δημοσίως, παρά μόνο με αυτές τις επινοήσεις.
Ετσι, τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια που διοργανώνουν ή φιλοξενούν καλλιστεία μεταμορφώνονται αίφνης σε υπερασπιστές της ηθικής - ή μάλλον της ηθικολογίας, για να είμαστε ακριβέστεροι. Οταν έρθει η ώρα των καλλιστείων ή των τηλεοπτικών σόου με κορίτσια-τούρτες, όλη αυτή η ξαφνική ευθιξία υποχωρεί. Είναι ένα χιλιοπαιγμένο παιχνίδι που δεν θα έπρεπε καθόλου να μας εκπλήσσει. Αυτό που μας εκπλήσσει αντιθέτως είναι η γερασμένη επινοητικότητα και ο τρόπος που η απουσία ειδήσεων καθοδηγείται από ελάσσονες ευρωπαϊκές ειδήσεις.
Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

	ΣΚΕΨΕΙΣ (30-11-99)
Αποκαλύψεις	Λίγο πριν από τις γιορτές και πριν ακόμη μπούμε στην ευθεία της χριστουγεννιάτικης περιόδου, μας τέλειωσαν οι ειδήσεις. Εκλεισε -μαγικά- το μεγάλο θέμα των ευρωπαϊκών διοξινών, σταμάτησαν οι σεισμοί, ήλθε και απήλθε ο Κλίντον. Φαίνεται ότι νιώσαμε μόνοι μας. Τέτοιου είδους ειδησεογραφική μοναξιά μάς κάνει να στρεφόμαστε στο εξωτερικό δελτίο για εμπορία ειδήσεων. Τι καλύτερο από μια πιπεράτη βρετανική είδηση για τον κόσμο του μόντελινγκ; Ολα τα στοιχεία ενός τοπικού δράματος -νεαρά κορίτσια, ναρκωτικά, παροχές ερωτικών υπηρεσιών- μπορούν εύκολα και γρήγορα να προσαρμοστούν στα καθ' ημάς και να τροφοδοτήσουν σαλόνια εφημερίδων και τηλεοπτικές εκπομπές κιτρινωπών αποχρώσεων. Σύμφωνα με αυτές τις τυχαίες εξισώσεις της στιγμής, κοκαΐνη καταναλώνουν μόνο τα μοντέλα, διαφθορά πάει και φωλιάζει μόνο στα κυκλώματα της νύχτας, ενώ όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες και επαγγελματικές ομάδες παραμένουν αθώες και ανέγγιχτες. Το κακό συμβαίνει με αυστηρούς τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς: για όσο διάστημα διαρκεί η εμπορία της είδησης και μόνο στα «λημέρια» που πρώτοι ανακάλυψαν οι Βρετανοί. Ακόμη και οι διάφορες καλλονές που πρόσφατα επισκέφτηκαν την Αθήνα ρωτήθηκαν ρητορικά αν πράγματι ο κόσμος της μόδας είναι τόσο βρώμικος. Για τρία-τέσσερα εικοσιτετράωρα έχουμε βρει το θέμα που θα μας απασχολεί: πώς θα διαλευκάνουμε ως ερασιτέχνες ντετέκτιβ την υπόθεση μαστροπεία. Μετά θα έρθει η ώρα για γαλοπούλες και σαμπάνιες του μιλένιουμ, οπότε θα ριχτεί και αυτό το θέμα στον Καιάδα της ειδησεογραφίας. Μέχρι τότε έχουμε καιρό για καυτές λεπτομέρειες, αποκαλυπτικές φωτογραφίες κοριτσιών που περνούν από μπροστά μας δήθεν υπό μορφή ντοκουμέντων, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούν προσχηματικά. Φέρνουν μέσα στο σπίτι, μέσα στο οικογενειακό σαλόνι, εικόνες που δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν δημοσίως, παρά μόνο με αυτές τις επινοήσεις. Ετσι, τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια που διοργανώνουν ή φιλοξενούν καλλιστεία μεταμορφώνονται αίφνης σε υπερασπιστές της ηθικής - ή μάλλον της ηθικολογίας, για να είμαστε ακριβέστεροι. Οταν έρθει η ώρα των καλλιστείων ή των τηλεοπτικών σόου με κορίτσια-τούρτες, όλη αυτή η ξαφνική ευθιξία υποχωρεί. Είναι ένα χιλιοπαιγμένο παιχνίδι που δεν θα έπρεπε καθόλου να μας εκπλήσσει. Αυτό που μας εκπλήσσει αντιθέτως είναι η γερασμένη επινοητικότητα και ο τρόπος που η απουσία ειδήσεων καθοδηγείται από ελάσσονες ευρωπαϊκές ειδήσεις. Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ