ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (30-11-99)
Η επιτυχία	Η πλήρης επικράτηση της ιταλικής κυβερνώσας κεντροαριστεράς στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, για τη συμπλήρωση τεσσάρων εδρών στη Βουλή -η πλέον γνωστή εκείνης της Μπολόνια- και μιας στη Γερουσία, δεν χαιρετίζεται απλώς ως μια νίκη στο μεσοδιάστημα μιας κοπιαστικής κυβερνητικής θητείας. Αποτελεί θεαματική επιβεβαίωση της πολιτικής του συνασπισμού της «Ελιάς», που βρίσκεται στην εξουσία από το 1996, προσδίδει ιδιαίτερη δυναμική για τις κανονικές εκλογές του 2001 και επικυρώνει τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις για την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού και εκλογικού συστήματος στη χώρα. Ειδικότερα, όμως, σηματοδοτεί και τα όρια της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης, που δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει και να αυξήσει τα κέρδη της από τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου, στις οποίες κατάφερε να αποσπάσει για πρώτη φορά το δήμο της Μπολόνια. Για την κυβέρνηση Ντ' Αλέμα και τον κυβερνητικό συνασπισμό του, η ήττα στις εκλογές της Κυριακής, παρόλο που δεν έκριναν την κυβερνητική πλειοψηφία, σήμαινε παραίτηση της κυβέρνησης και απαρχή διάλυσης του συνασπισμού, πριν καν συζητηθεί και προωθηθεί το όραμα της κεντρο-αριστεράς (με την παύλα στη μέση). Η επιτυχία είχε ως σημείο αναφοράς όχι τόσο την εκλογή και των πέντε υποψηφίων της «Ελιάς» σε έδρες που ανήκαν σε αυτήν, όσο την «επιστροφή» της Μπολόνια. Οι λόγοι ήταν πολιτικοί, ιστορικοί, αλλά και συναισθηματικοί: Η έδρα της Μπολόνια ανήκε στον Ρομάνο Πρόντι, ιδρυτή της «Ελιάς» και πρωθυπουργό της χώρας μετά την επιτυχία του συνασπισμού το 1996, από την οποία όμως αναγκάσθηκε να παραιτηθεί μετά την εκλογή του ως προέδρου της Κομισιόν. Αν δεν κέρδιζε την έδρα ο άνθρωπος του Πρόντι, η αποτυχία θα επιβεβαίωνε τη συρρίκνωση του κυβερνητικού συνασπισμού και την έρπουσα διχόνοια στην παράταξη. Με την επιτυχία το όραμα της κεντρο-αριστεράς και το δημιουργικό δίπολο Ντ' Αλέμα - Πρόντι έχουν ανοικτό δρόμο μπροστά τους. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ