ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (26-11-99)
Υπολογισμοί	Από το 1984 η τουρκική Εθνοσυνέλευση ουσιαστικά έχει αναστείλει την εκτέλεση θανατικών ποινών στη χώρα. Σε 37 δικαστικές υποθέσεις, με 53 συνολικά καταδικασθέντες εις θάνατον, το Κοινοβούλιο παρέπεμψε όλες τις περιπτώσεις σε επ' αόριστον επανεξέταση. Δηλαδή, βρήκε έναν εύσχημο τρόπο να μετατρέψει όλες τις ποινές σε ισόβια. Η επικύρωση από το ανώτατο εφετείο της χώρας της θανατικής καταδίκης του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν επαναφέρει την πρακτική στο προσκήνιο. Το ερώτημα είναι αν θα εφαρμοσθεί. Ηταν αυτονόητο ότι οι τουρκικές αρχές δεν θα έπαιρναν θέση επί του θέματος. Είναι ακόμη πολύ νωρίς να γίνεται συζήτηση για εκτέλεση ποινής, ειδικότερα όταν εκκρεμεί η συζήτηση της υποθέσεως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αλλά και με δεδομένη την πρόθεση της Τουρκίας να διαπραγματευθεί την κεφαλή του Οτσαλάν σε πολιτικό επίπεδο στο εξωτερικό, με ικανοποιητικά ανταλλάγματα για τη χώρα. Τέτοια, που να δικαιολογούν όχι μόνον την ισχυρή προσπάθεια για την άμβλυνση των εσωτερικών αντιδράσεων, αλλά και αυτήν την πτώση της τουρκικής κυβέρνησης, αν η ακροδεξιά συνιστώσα του κυβερνητικού συνασπισμού επιμείνει στην απειλή της. Η Τουρκία, για την ώρα, αξιολογεί τις διεθνείς αντιδράσεις. Σίγουρα, προσμετρεί τη γερμανική αντίδραση, η οποία συνοψίζεται στη φράση «ότι αν σκέφτεστε να εκτελέσετε τον Οτσαλάν, ξεχάστε το Ελσίνκι», αλλά προσπερνά με αδιαφορία τη ρωσική, που ζητεί «η υπόθεση να κλείσει με μια ανθρωπιστική ενέργεια που θα αποκλείει την εκτέλεση της ποινής». Ενέργεια που δεν προέκυψε από ρωσικής πλευράς, όταν ο Γέλτσιν και ο τότε πρωθυπουργός Πριμακόφ προκάλεσαν με τη στάση τους την άτακτη φυγή του Οτσαλάν, που οδήγησε στη σύλληψή του. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ