ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (12-11-99)

Οι νεκροί... ζωντάνεψαν
Η εξαιρετικής αποδόσεως επιχείρηση προπαγάνδας στη ρουμανική Τιμισοάρα, όπου παν μη ευρισκόμενο σε προκεχωρημένη σήψη πτώμα εξετάφη από το νεκροταφείο, για να συμπεριληφθεί στους δήθεν σφαγιασθέντες από τις δυνάμεις του Τσαουσέσκου, ήταν αρκετή για να υποδεχθεί κανείς με καχυποψία το μπαράζ δημοσιευμάτων για τις ωμότητες των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο. Εγνωσμένη, άλλωστε, η μέθοδος. Από την πτώση του Μάρκος μέχρι το πρόσφατο δημοψήφισμα στο Ανατολικό Τιμόρ, οι δυτικές κυβερνήσεις και ο Τύπος, που επηρεάζεται -ή ελέγχεται- από αυτές έχουν επιδείξει στη διόγκωση ή και κατασκευή των γεγονότων ικανότητα ανάλογη με εκείνην, που τους διακρίνει στη «λήθη» όσων συμβαίνουν, αλλά δεν... συμφέρουν. Η τάση αυτή δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον δυτικό κόσμο, αλλά με κάθε εξουσία. Οι δυτικές δυνάμεις όμως -και δη οι ΗΠΑ- έχουν αποκτήσει πρωτόγνωρη επιβολή και στο χώρο του Τύπου, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουν αντίστοιχη δύναμη παραχάραξης των πραγμάτων. Τόσο πολύ, ώστε ακόμη και καλόπιστοι άνθρωποι υποστηρίζουν στα σοβαρά απόψεις, που ξεπερνούν το γελοίο - όπως π.χ. ότι οι βομβαρδισμοί δεν επιδείνωσαν τη ζωή των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου. Δίκην σκυλιών του Παβλόφ, πλήθος αναλυτών σπεύδει να καταπιεί αμάσητη και να αναπαραγάγει την εκάστοτε προβαλλομένη άποψη των εγκύρων δυτικών εντύπων (πόσο εγκύρων, το είδαμε από τις πρόσφατες επιδόσεις της «Ουάσινγκτον Ποστ»). Οταν η προπαγάνδα ολοκληρώσει το έργο της, οι έγκυρες αυτές πηγές αρχίζουν, κατόπιν εορτής, να αμφισβητούν και να «μαζεύουν» όσα διαλαλούσαν, επικαλούμενες ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα. Στα πλαίσια αυτά, η -όντως πολύ καλή- «Γκάρντιαν» μας ενημερώνει ότι ήταν υπερβολικές οι εκτιμήσεις για τις σερβικές σφαγές. Μα, ασφαλώς. Ηταν πρόδηλο από τον τρόπο που είχε αρχίσει η συγχορδία των δυτικών καταγγελιών και θρήνων. Οταν, λοιπόν, οι πρωτοστατήσαντες στην προπαγάνδα, έρχονται τώρα να την ανασκευάσουν, πρέπει να εξηγούν γιατί τότε τη διέδιδαν. Και οι εξηγήσεις δεν είναι πολλές: πληρωμή, διατεταγμένη υπηρεσία ή ευήθεια. Ευήθεις, πάντως, δεν είναι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ

	ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (12-11-99)
Οι νεκροί... ζωντάνεψαν	Η εξαιρετικής αποδόσεως επιχείρηση προπαγάνδας στη ρουμανική Τιμισοάρα, όπου παν μη ευρισκόμενο σε προκεχωρημένη σήψη πτώμα εξετάφη από το νεκροταφείο, για να συμπεριληφθεί στους δήθεν σφαγιασθέντες από τις δυνάμεις του Τσαουσέσκου, ήταν αρκετή για να υποδεχθεί κανείς με καχυποψία το μπαράζ δημοσιευμάτων για τις ωμότητες των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο. Εγνωσμένη, άλλωστε, η μέθοδος. Από την πτώση του Μάρκος μέχρι το πρόσφατο δημοψήφισμα στο Ανατολικό Τιμόρ, οι δυτικές κυβερνήσεις και ο Τύπος, που επηρεάζεται -ή ελέγχεται- από αυτές έχουν επιδείξει στη διόγκωση ή και κατασκευή των γεγονότων ικανότητα ανάλογη με εκείνην, που τους διακρίνει στη «λήθη» όσων συμβαίνουν, αλλά δεν... συμφέρουν. Η τάση αυτή δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον δυτικό κόσμο, αλλά με κάθε εξουσία. Οι δυτικές δυνάμεις όμως -και δη οι ΗΠΑ- έχουν αποκτήσει πρωτόγνωρη επιβολή και στο χώρο του Τύπου, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουν αντίστοιχη δύναμη παραχάραξης των πραγμάτων. Τόσο πολύ, ώστε ακόμη και καλόπιστοι άνθρωποι υποστηρίζουν στα σοβαρά απόψεις, που ξεπερνούν το γελοίο - όπως π.χ. ότι οι βομβαρδισμοί δεν επιδείνωσαν τη ζωή των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου. Δίκην σκυλιών του Παβλόφ, πλήθος αναλυτών σπεύδει να καταπιεί αμάσητη και να αναπαραγάγει την εκάστοτε προβαλλομένη άποψη των εγκύρων δυτικών εντύπων (πόσο εγκύρων, το είδαμε από τις πρόσφατες επιδόσεις της «Ουάσινγκτον Ποστ»). Οταν η προπαγάνδα ολοκληρώσει το έργο της, οι έγκυρες αυτές πηγές αρχίζουν, κατόπιν εορτής, να αμφισβητούν και να «μαζεύουν» όσα διαλαλούσαν, επικαλούμενες ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα. Στα πλαίσια αυτά, η -όντως πολύ καλή- «Γκάρντιαν» μας ενημερώνει ότι ήταν υπερβολικές οι εκτιμήσεις για τις σερβικές σφαγές. Μα, ασφαλώς. Ηταν πρόδηλο από τον τρόπο που είχε αρχίσει η συγχορδία των δυτικών καταγγελιών και θρήνων. Οταν, λοιπόν, οι πρωτοστατήσαντες στην προπαγάνδα, έρχονται τώρα να την ανασκευάσουν, πρέπει να εξηγούν γιατί τότε τη διέδιδαν. Και οι εξηγήσεις δεν είναι πολλές: πληρωμή, διατεταγμένη υπηρεσία ή ευήθεια. Ευήθεις, πάντως, δεν είναι. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ