ΑΚΙΣ (12-11-99)
Ερασιτεχνισμοί...	Αλήθεια, πώς αισθάνεται σήμερα η κυβέρνηση της χώρας; Πώς αισθάνεται που για μια ακόμη φορά, ενήργησε ερασιτεχνικά μόλις βρέθηκε μπροστά σε μια σοβαρή κρίση; Η αρχή έγινε με τα Ιμια, συνεχίσθηκε με την υπόθεση Οτζαλάν και τώρα, με το ταξίδι του Αμερικανού προέδρου «το γλυκό έδεσε»! Οσο κι αν θα επιθυμούσε κανείς να είναι ήπιος και επιεικής, αυτή τη φορά, οι κυβερνητικοί χειρισμοί υπερέβησαν κάθε προηγούμενο. 0πως και να έχουν τα πράγματα, όποια και αν είναι η άποψη κάποιων μελών του υπουργικού συμβουλίου ή εκλογικών συμβούλων του πρωθυπουργού, ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πάντοτε ο ηγέτης της μεγάλης δυνάμεως και δεν γίνεται δεκτός στις χώρες που επισκέπτεται ως άτομο αλλά ως εκπρόσωπός της. Η κυβέρνηση, λοιπόν, έπρεπε να χειρισθεί το θέμα με τη δέουσα σοβαρότητα και όχι να το εντάξει στο πλαίσιο του προεκλογικού της αγώνα. Διότι, ας μη γελιόμαστε, κάτι τέτοιο έχει γίνει. Οι υπαναχωρήσεις της κυβερνήσεως, τα «ναι μεν, αλλά» ως προς το δρομολόγιο της πορείας, απέδειξαν ότι ελλείπει παντελώς η σοβαρότητα και ότι σε θέματα τόσο λεπτά, το «πολιτικό κόστος» τίθεται υπεράνω όλων. Εδώ, όμως, δεν πρόκειται για ένα κόμμα, αλλά για τις σχέσεις της χώρας με τη μοναδική υπερδύναμη. Και, στο κάτω-κάτω, μια κυβέρνηση που διαθέτει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, λαμβάνει και υλοποιεί αποφάσεις. Λέει «Οχι» όταν το θέλει και «Ναι» όταν το κρίνει σωστό. Δεν λέει ποτέ, όμως, «Οχι και ναι» συγχρόνως... ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ