ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (04-11-99)
Καμπ Ντέιβιντ	Πριν από 20 χρόνια η διάσκεψη κορυφής του Καμπ Ντέϊβιντ, ανάμεσα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν και τον Αιγύπτιο ηγέτη Ανουάρ Σαντάτ, σηματοδότησε το τέλος της πολύχρονης και πολυαίμακτης διαμάχης του αραβικού κόσμου με το Ισραήλ. Σήμερα θα είναι πάλι ο ίδιος χώρος που θα σηματοδοτήσει τη λήξη -όπως οι περισσότεροι ευελπιστούν- της άλλης μεγάλης σύγκρουσης της Μέσης Ανατολής, εκείνης μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Στη «μικρή» διάσκεψη κορυφής του Οσλο, μεταξύ των Κλίντον, Μπάρακ και Αραφάτ συμφωνήθηκε να συναντηθούν οι τρεις ηγέτες τον προσεχή Ιανουάριο στο Καμπ Ντέϊβιντ, όπου σε μαραθώνειο κλειστών και χωρίς χρονοδιάγραμμα διαπραγματεύσεων θα καταλήξουν σε αυτό που όλοι τελικά θέλουν: Ενα ανεξάρτητο κράτος των Παλαιστινίων με λύσεις στο εδαφικό, την Ιερουσαλήμ και σε πλειάδα επιμέρους, αλλά εξίσου σοβαρών θεμάτων. Οι παραλληλισμοί μεταξύ των δύο συναντήσεων τύπου Καμπ Ντέϊβιντ είναι πολλοί, αλλά -κυρίως- ο κοινός παρονομαστής που τις χαρακτηρίζει. Στην πρώτη συνάντηση, πριν από 20 χρόνια, επικυρώθηκε η ύπαρξη και η επιβίωση του κράτους του Ισραήλ. Στη νέα, θα επικυρωθεί το παλαιστινιακό κράτος. Αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά, εφόσον από τώρα μέχρι τον Ιανουάριο ευδοκιμήσουν σε κάποιο βαθμό οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών. Η ιστορία της Μέσης Ανατολής, ωστόσο, διδάσκει ότι η επίλυση των διαφόρων διενέξεων της περιοχής, μια από τις οποίες πρέπει να είναι εκΜΜείνη με τη Συρία για τα υψώματα του Γκολάν, απαιτεί πολλά Καμπ Ντέϊβιντ. Που σημαίνει χρόνο και πρόσωπα που θα θελήσουν να φθάσουν ώς εκεί. Γιατί, αν στη θέση των Αραφάτ και Μπάρακ υπάρχουν πρόσωπα, όπως κάποιος από τους αδιάλλακτους και φανατικούς Παλαιστίνιους ή ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου, η νέα χιλιετία θα βρει τη Μέση Ανατολή πάλι σε αναβρασμό. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ