Από την Αρχιεπισκοπή...
Αγαπητέ κύριε Καρκαγιάννη Σε άρθρα σας της 27ης και της 28ης Οκτωβρίου 1999 θίγετε πολλά ζητήματα, τα οποία αφορούν στην Εκκλησία και επί των οποίων θα μου επιτρέψετε να θέσω υπόψη της αγάπης σας τα εξής: 1. Εχετε δίκιο ότι από της Παλιγγενεσίας η Πολιτεία ήθελε υποτελή την Εκκλησία. Παρά ταύτα η Εκκλησία ακόμη και σε δύσκολες περιόδους, είχε φωνή υπεύθυνη και πατερική. 2. Η διολίσθηση της Εκκλησίας στην πολιτική σημαίνει παρακμή της, σημαίνει ήττα της στον κόσμο. Η Εκκλησία ενώνει δεν κομματίζεται. Ομως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε ότι όταν λέει κάποιος τον λόγο της αλήθειας αυτός δεν αρέσει σε όλους και ορισμένοι μπορεί να τον μισήσουν. Αλλά η ενόχληση ορισμένων δεν μπορεί να αναιρέσει το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. 3. Η έξαρση τις προηγούμενες ημέρες για «παρέμβαση» του Αρχιεπισκόπου στα πολιτικά ζητήματα του τόπου, προήλθε από τουλάχιστον παρεξήγηση κειμένων και γεγονότων. Το έγγραφο της Ιεράς Συνόδου (το υπογράφει ο Αρχιεπίσκοπος) προς τον κ. υπουργό Παιδείας ήταν ενημέρωση επί εγγράφου των Σεβ. Μητροπολιτών Ξάνθης και Μαρωνείας (Κομοτηνής) με το οποίο αυτοί εξέφραζαν την ανησυχία τους επί του προγράμματος εκπαιδεύσεως των Μουσουλμάνων και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτό στο χριστιανικό ποίμνιό τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Και σας ερωτώ εν αγάπη κύριε Καρκαγιάννη, αυτό είναι παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα; δηλαδή η Ιερά Σύνοδος δεν θα έπρεπε να ενημερώσει τον υπουργό Παιδείας επί των ανησυχιών δύο Επισκόπων της; Το άλλο έγγραφο ήταν προς το ΥΠΕΞ και πάλι της Ιεράς Συνόδου. Εστάλη όταν δημοσιεύθηκε η σύσταση επιτροπής που θα εξετάσει το καθεστώς των θρησκευτικών ελευθεριών στην Ελλάδα και σε αυτήν δεν υπήρχε εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η Ιερά Σύνοδος παρακάλεσε τον κ. υπουργό να συμμετέχει και εκπρόσωπός της, κάτι που θεωρήθηκε λογικό και το αίτημά της ικανοποιήθηκε. Και σας ερωτώ και πάλι, ήταν το εύλογο, κατά την άποψή μου, παράπονο «πολιτική παρέμβαση»; 4. «Αιρετικός» για την Εκκλησία σημαίνει ότι δεν ανήκει στο ποίμνιό της. Αυτό δεν έχει σχέση με τη συμπεριφορά της Πολιτείας προς τον κάθε Ελληνα πολίτη. Σεβόμεθα απολύτως οποιονδήποτε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει και ασφαλώς πρέπει ακωλύτως να εκτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Οσον αφορά στους μισθούς γνωρίζετε πως από το 1830, επί αυταρχικής Αντιβασιλείας Οθωνος έως προσφάτως, η Πολιτεία, εν ονόματι της αμοιβής των κληρικών της, έχει δημεύσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θα ήταν λοιπόν ανέντιμο αφού πήρε την περιουσία τώρα να αθετήσει τον λόγο της. Επιπλέον, η Καθολική Εκκλησία διαθέτει στην Ελλάδα πολύ μεγάλη περιουσία, η οποία όχι μόνο δεν έχει ποτέ πειραχθεί, αλλά και έχει αξιοποιηθεί δεόντως. Πολλά ακίνητα στο κέντρο της πρωτεύουσας, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, σε άλλες πόλεις και νησιά που ανήκουν στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δημιουργούν μια σημαντική περιουσία, πολύ μεγαλύτερη αναλογικά από αυτήν της Ορθόδοξης. Το θέμα της μισθοδοσίας των υπολοίπων δογμάτων ή θρησκειών δεν μας αφορά. Πάντως, θα ήταν δίκαιο να φορολογηθεί όλων η περιουσία και αναλόγως προς τη συνεισφορά τους προς τον προϋπολογισμό να δοθεί ο μισθός για τους λειτουργούς τους. 5. Το επίδομα παραγωγικότητας δεν είχε δοθεί μόνον στους κληρικούς μας, από όλους όσους μισθοδοτούνται από το Δημόσιο. Δημιουργήθηκε λοιπόν το εύλογο παράπονο «μόνον εμείς δεν είμαστε παραγωγικοί;». Γνωρίζετε ότι ο εφημέριος εργάζεται νύχτα και μέρα φροντίζων το ποίμνιό του. Από πολύ νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ ευλογεί, αγιάζει, παρηγορεί, συγχαίρει και συλλυπείται. Στο σπίτι του δεν υπάρχει ωράριο αναπαύσεως. Οποιαδήποτε στιγμή το τηλέφωνο μπορεί να κτυπήσει και να καλέσει τον κληρικό να πάει να κοινωνήσει κάποιον ετοιμοθάνατο ακόμη και στις 3 η ώρα το πρωί. Αυτό είναι το καθήκον του, αυτή είναι η αποστολή του, αυτό θα το κάνει ανεξάρτητα από τον μισθό που του δίνει η Πολιτεία. Ομως θεωρείται ότι ήταν σωστό να τον εξαιρέσει και να του συμπεριφερθεί προσβλητικά, εξηγώντας του, ότι «δεν είναι παραγωγικός»; Συγχωρήστε μου την πολυλογία, αλλά εκθέσατε πολλά ζητήματα και γνωρίζω πως όσα γράφετε είναι από αληθή πόνο προς την Εκκλησία.
Με αγάπη Χριστού, Ο Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Θεόκλητος
Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο κ. Θεόκλητο και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών για την ευαισθησία και την ευγένεια με τις οποίες μας απαντούν. Οι πολιτικές αρχές δεν μας έχουν τιμήσει με ανάλογη συμπεριφορά και πιστεύουμε ό,τι και αν γράφουμε εμείς, ορθό ή λανθασμένο, κανενός δεν ιδρώνει το αφτί. Ιδού, λοιπόν, η διαφορά από την πλευρά της Αρχιεπισκοπής. Χαιρόμαστε και ευχαριστούμε διπλά για τη διάθεση καλοπίστου διαλόγου, που διαφαίνεται στην απάντηση και μάλιστα για θέματα πολύ λεπτά, για τα οποία, το συντομότερο δυνατό, θα έχουμε την ευκαιρία να διατυπώσουμε μερικές απόψεις. Α.Κ.