ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (22-10-99)

Πολύτιμο πρόσχημα
Διευθυντής, παλαιότερα, του τμήματος στρατιωτικών εφαρμογών πυρηνικής ενέργειας της Γαλλίας, ο Ροζέ Μπαλεράς είχε σχολιάσει ως εξής τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ για τον κίνδυνο πυρηνικής τρομοκρατίας και την ανάγκη νέων προγραμμάτων αντιπυραυλικής άμυνας: «Η υπογράμμιση από τις ΗΠΑ του κινδύνου πυρηνικής διασποράς μπορεί να θεωρηθεί ως επιθυμία για ηγεμονία. Οι άλλες χώρες μπορεί να διαβλέπουν ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να διατηρήσουν την ισχύ των αμερικανικών συμβατικών όπλων, ενώ θα παραμένουν οι φύλακες του πυρηνικού πυρός...» (Από άρθρο του στην έκδοση «Πυρηνική Ενέργεια και Διασπορά, με επιμέλεια των Γ. Κίννα και Κ. Μπέιλι). Η θέση, που εξέφρασε χθες στη Μόσχα ο Ρώσος στρατηγός Μανίλοφ, ως προς την υπερβολή των αμερικανικών ανησυχιών για την πυρηνική απειλή από μικρά κράτη, επανέρχεται στις από τριετίας εκτιμήσεις του Γάλλου ειδικού. Η τεράστια διάδοση της αμερικανικής προπαγάνδας πετυχαίνει, όντως, να μεταβάλλει σε βάσεις συζήτησης τις αμερικανικές θέσεις, ακόμη και αν δεν είναι καν ευλογοφανείς. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι, όποτε θέλει να δημιουργήσει «κρίση» η Ουάσιγκτον, χρειάζονται λίγες μόνο μέρες για να φθάσει να συζητεί ολόκληρος ο κόσμος πώς το -διαλυμένο- Ιράκ απειλεί με καταστροφή την υφήλιο. Ανάλογη είναι η αμερικανική επιτυχία στην προβολή του κινδύνου πυρηνικής τρομοκρατίας. Εν προκειμένω, όπως είχε σημειώσει ο Γάλλος ειδικός, δεν πρόκειται για «υπερβολή», αλλά για επιδίωξη ηγεμονίας. Οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν «κίνδυνο» για να αναπληρώσουν το κενό απειλής, που υπονομεύει τις επιταγές τους προς τους συμμάχους τους να δαπανούν για αμερικανικά όπλα, αλλά και ένα πρόσχημα για να διευρύνουν ακόμη περισσότερο το προβάδισμα της στρατιωτικής ισχύος τους. Το πρόσχημα αυτό είναι πολύτιμο και στο εσωτερικό τους, ως αιτιολογία της -εν καιρώ ειρήνης- ετήσιας δαπάνης 250 δισ. δολαρίων(!) σε αμυντικές εφαρμογές, αλλά και της ευκολίας, με την οποία μια χώρα εξαιρετικά φειδωλή σε κοινωνικά επιδόματα πληρώνει πανάκριβες «διαστημικές» στρατιωτικές έρευνες έναντι ανυπάρκτου εχθρού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ

	ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (22-10-99)
Πολύτιμο πρόσχημα	Διευθυντής, παλαιότερα, του τμήματος στρατιωτικών εφαρμογών πυρηνικής ενέργειας της Γαλλίας, ο Ροζέ Μπαλεράς είχε σχολιάσει ως εξής τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ για τον κίνδυνο πυρηνικής τρομοκρατίας και την ανάγκη νέων προγραμμάτων αντιπυραυλικής άμυνας: «Η υπογράμμιση από τις ΗΠΑ του κινδύνου πυρηνικής διασποράς μπορεί να θεωρηθεί ως επιθυμία για ηγεμονία. Οι άλλες χώρες μπορεί να διαβλέπουν ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να διατηρήσουν την ισχύ των αμερικανικών συμβατικών όπλων, ενώ θα παραμένουν οι φύλακες του πυρηνικού πυρός...» (Από άρθρο του στην έκδοση «Πυρηνική Ενέργεια και Διασπορά, με επιμέλεια των Γ. Κίννα και Κ. Μπέιλι). Η θέση, που εξέφρασε χθες στη Μόσχα ο Ρώσος στρατηγός Μανίλοφ, ως προς την υπερβολή των αμερικανικών ανησυχιών για την πυρηνική απειλή από μικρά κράτη, επανέρχεται στις από τριετίας εκτιμήσεις του Γάλλου ειδικού. Η τεράστια διάδοση της αμερικανικής προπαγάνδας πετυχαίνει, όντως, να μεταβάλλει σε βάσεις συζήτησης τις αμερικανικές θέσεις, ακόμη και αν δεν είναι καν ευλογοφανείς. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι, όποτε θέλει να δημιουργήσει «κρίση» η Ουάσιγκτον, χρειάζονται λίγες μόνο μέρες για να φθάσει να συζητεί ολόκληρος ο κόσμος πώς το -διαλυμένο- Ιράκ απειλεί με καταστροφή την υφήλιο. Ανάλογη είναι η αμερικανική επιτυχία στην προβολή του κινδύνου πυρηνικής τρομοκρατίας. Εν προκειμένω, όπως είχε σημειώσει ο Γάλλος ειδικός, δεν πρόκειται για «υπερβολή», αλλά για επιδίωξη ηγεμονίας. Οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν «κίνδυνο» για να αναπληρώσουν το κενό απειλής, που υπονομεύει τις επιταγές τους προς τους συμμάχους τους να δαπανούν για αμερικανικά όπλα, αλλά και ένα πρόσχημα για να διευρύνουν ακόμη περισσότερο το προβάδισμα της στρατιωτικής ισχύος τους. Το πρόσχημα αυτό είναι πολύτιμο και στο εσωτερικό τους, ως αιτιολογία της -εν καιρώ ειρήνης- ετήσιας δαπάνης 250 δισ. δολαρίων(!) σε αμυντικές εφαρμογές, αλλά και της ευκολίας, με την οποία μια χώρα εξαιρετικά φειδωλή σε κοινωνικά επιδόματα πληρώνει πανάκριβες «διαστημικές» στρατιωτικές έρευνες έναντι ανυπάρκτου εχθρού. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ