ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (14-10-99)
Πάλι για τους «συμβασιούχους»...	Εγραφαν χθες οι εφημερίδες, ότι η κυβέρνηση διστάζει να προχωρήσει στη ρύθμιση των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου, συμβάσεις οι οποίες ανανεώνονται ανά εξάμηνο ή ανά έτος... επί έτη και έτη, όσα χρειάζονται για να περάσει και να τελειώσει σε εκκρεμότητα τούτη η παλιοζωή! Φοβάται, λέει, ότι θα συναντήσει την άρνηση του «οικονομικού επιτελείου», λες και αυτό δεν ανήκει στην ίδια κυβέρνηση ή ασκεί την ανωτάτη επικυριαρχία. Ακούστε, κύριοι του «οικονομικού επιτελείου». Μέχρι τώρα κάναμε υπομονή και ανεχθήκαμε τα ψεύδη και τον κυνισμό σας, τον οποίο μας εμφανίζετε ως τεχνοκρατική ψευτοσοφία: Επαίρεσθε για την πτώση του πληθωρισμού, αλλά ο πληθωρισμός έπεσε (στο βαθμό που έπεσε) με τις στερήσεις της φτωχολογιάς: των μεροκαματιάρηδων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των μικρεμπόρων και μικροεπαγγελματιών. Δεν έπεσε από τη δική σας σοφία! Ούτε από τις «στερήσεις» των πλουσίων, που σε μέρες αυστηρής λιτότητας για το λαό, είδαν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται στα ύψη. Με τις στερήσεις της φτωχολογιάς επίσης περιορίσθηκαν (όσο περιορίσθηκαν) και τα ελλείμματα. Ετσι, υπερήφανοι, θα μας βάλετε στην ΟΝΕ και θα ζητήσετε και άλλες στερήσεις για να την αντέξουμε! Ας είναι! Δεν μπορείτε όμως να μας εμπαίζετε και από πάνω. Το πρόβλημα (τη γάγγραινα) των εκτάκτων και συμβασιούχων του ευρύτερου δημόσιου τομέα τα κόμματα το δημιούργησαν, κατά το μέγιστο μέρος τα δυο μεγάλα, τα επιλεγόμενα και «κόμματα εξουσίας» (τρομάρα τους), αλλά και τα μικρά έπραξαν το κατά δύναμη εκεί που τους περνούσε, εκεί που ασκούν τη μικρή τους εξουσία, κυρίως στους ΟΤΑ και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ολα τα κόμματα, άλλα πολύ περισσότερο και άλλα πολύ λιγότερο, είναι ένοχα γι' αυτή τη γάγγραινα. Ορθώς, λοιπόν, σκέφθηκαν να συγκροτήσουν διακομματική επιτροπή της Βουλής η οποία θα διαχειρισθεί συλλογικά το θέμα των συμβασιούχων, αυτών των «Αλβανών» του Δημοσίου, ώστε κανένα ακόμα να μην εισπράξει τα εκλογικά κέρδη! Κανονική διακομματική επιτροπή, που θα αναδειχθεί από τη Βουλή και θα είναι υπεύθυνη και υπόλογη απέναντί της. Οχι «άτυπη» (υπάρχει αυτό το είδος;), όπως προτείνεται από ορισμένους, για να μπορούν και πάλι να μαγειρέψουν και να ρουσφετολογήσουν πάνω στη δυστυχία των άλλων. Εγκυροι νομικοί υποστηρίζουν ότι τη λύση θα μπορούσαν να τη δώσουν τα δικαστήρια. Θα την έδιναν ίσως αν υπήρχαν... συμβασιούχοι δικαστές, όπως υπάρχουν «Αλβανοί» καθηγητές και «εργατοτεχνίτες» αρχαιολόγοι! Αυτή την ντροπή όμως πώς την ανέχονται και την επικυρώνουν; Και πώς θα αισθάνονται, αν αύριο αυτοί οι «Αλβανοί» του Δημοσίου δικαιωθούν από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, στα οποία σκέφτονται να προσφύγουν; Οι βουλευτές όλων των κομμάτων ας αρθούν μια φορά μόνο στο ύψος των περιστάσεων και όλοι μαζί ας καταθέσουν μια μόνο τροπολογία, με ένα μόνο άρθρο, που θα λέει το πολύ απλό και τίμιο: Το φταίξιμο είναι δικό μας, πήραμε στο λαιμό μας τους ανθρώπους και ζημιώσαμε το Δημόσιο. Τώρα, μια είναι η λύση: Ολες οι συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου, οι υποκριτικές αυτές συμβάσεις που ανανεώνονται κάθε εξάμηνο και κάθε χρόνο, μετατρέπονται σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ωστε χιλιάδες «πολίτες» να ξαναγίνουν πολίτες και να πάψουν να είναι όμηροι της αχαλίνωτης ρουσφετολογίας των κομμάτων. Και κάτι άλλο πιο σοβαρό: Να σταματήσουν όλες οι απολύσεις συμβασιούχων και να επαναπροσληφθούν εκείνοι που πρόσφατα απολύθηκαν επειδή προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Και ας μας πει, επιτέλους, ο Αρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας: Πόσο νόμιμο είναι να τιμωρούνται εκείνοι που καταφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να βρουν το δίκιο τους! Εχουμε όμως και συγκεκριμένες περιπτώσεις απολύσεων που έγιναν μόνο και μόνο για να διορισθούν στη θέση τους άλλοι «δικοί μας»... Αν τίποτα δεν γίνει από όλα αυτά κάθε αξιοπρεπής πολίτης και τίμιος άνθρωπος ξέρει τι θα κάνει: Μαύρο σε όλους!... Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ