ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (06-10-99)

Ορμητική έναρξη
Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες που αρχίζει η χειμερινή σεζόν νιώθω ακριβώς το ίδιο, μπουκωμένη. Μπουκωμένη με λόγια για υπέροχες παραγωγές που θα κάνουν όλες επιτυχία, για υπέροχες παρέες συντελεστών που δεν έχουν περάσει καλύτερα στη ζωή τους από τις ημέρες που κρατούσαν τα γυρίσματα της συγκεκριμένης σειράς, μπουκωμένη από υπέροχους πρωταγωνιστές, υπέροχα σενάρια, μπουκωμένη από την υπερπροσφορά που συνήθως καταλήγει σ' ένα γρήγορο ξεκαθάρισμα μετά τα δύο-τρία επεισόδια για να κρατήσουν τελικώς το ενδιαφέρον ελάχιστες σειρές και για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια. Με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα κάθησα να παρακολουθήσω τις προχθεσινές πρεμιέρες και με την αίσθηση πως δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για εκπλήξεις. Κι όμως, παρόλο που είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχει κανείς ολοκληρωμένη άποψη, υπάρχουν δείγματα σειρών που υπόσχονται ενδιαφέρουσα συνέχεια και πρόκειται για παραγωγές που έχουν δώσει σημασία στην αισθητική και στην ποιότητα της εικόνας. Οι πρώτες κι όλας σκηνές για παράδειγμα της σειράς «Η ζωή μας μια βόλτα» του Mega με την παρέα των νεαρών αγοριών, που τελειώνουν το σχολείο σε μια επαρχιακή πόλη και σχεδιάζουν να αναζητήσουν την τύχη τους στην Αθήνα, ήταν καλογυρισμένες. Η παραγωγή είναι υψηλών προδιαγραφών και οι διάλογοι, που είναι το πιο ευαίσθητο στοιχείο των τηλεοπτικών σειρών, είναι φυσικοί και αυθόρμητοι. Το σενάριο ωστόσο, κρύβει κινδύνους στη συνέχειά του, καθώς ακολουθούν πολλά ακόμη γεγονότα και μένει να δούμε τον χειρισμό τους από τον σεναριογράφο Χριστόφορο Παπακαλιάτη, που πρωτοδοκιμάζεται στο είδος - είναι και ο ίδιος πολύ νέος και κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Οι πρώτες εικόνες πάντως δείχνουν τουλάχιστον εξαιρετική επιμέλεια στην παρουσίαση των στερεότυπων αυτής της επαρχιώτικης αγοροπαρέας: οι συγκρούσεις του Μιχάλη με τον πατέρα του για το αν θα φύγει για την Αθήνα, οι σχέσεις των αγοριών επηρεασμένες από τα σχολικά χρόνια, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον ερωτικό δεσμό του ενός με συμμαθήτριά τους, ο τρόπος που ο ίδιος αντιμετωπίζει αυτήν την ερωτική του σχέση. Η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ αναδεικνύει τους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, δίνοντας στη σειρά σύγχρονη αισθητική, η οποία υπηρετεί τις απαιτήσεις μιας εξελιγμένης τηλεόρασης. Ενδιαφέρουσα είναι και η σεναριακή ιδέα της σειράς «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» (Mega) με τη συνάντηση δύο νέων ζευγαριών, ένα νεόπλουτων, που κερδίζουν χρήματα με τις ταχύτατες και όχι εντελώς αθώες μεθόδους, τις οποίες προσφέρει η εποχή μας και ένα ζευγάρι από αυτά που ξεκίνησαν με υψηλές περιουσιακές προδιαγραφές, αλλά οι επαγγελματικές τους επιλογές κάθε άλλο παρά στην τάξη των ευπόρων τους κατατάσσει, καθώς εκείνη είναι πανεπιστημιακός και η μόνη, όπως φαίνεται, που φέρνει χρήματα στο σπίτι και εκείνος ζωγράφος, με πολλά παράπονα από τους καλλιτεχνικούς χώρους. Δεν περιμέναμε και δεν ήρθε η έκπληξη από τα «Σύνορα αγάπης». Ο Μανούσος Μανουσάκης στη σκηνοθεσία ίδιος με όλες τις προηγούμενες εμπορικές σειρές του, ο Απόστολος Γκλέτσος σοφή επιλογή, καθώς η στρατιωτική στολή του ταιριάζει λες και γεννήθηκε με αυτή, έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε στερεότυπο που αποπνέει η εικόνα του ένστολου, δυνατού αρσενικού, σκηνές ριψοκίνδυνες, διάσωση παιδιών στα βουνά του Ολύμπου, ίσως όχι τόσο πειστικές και φαντασμαγορικές, όσο έχουμε συνηθίσει από το Χόλιγουντ, πάντως για ελληνική τηλεόραση σημαντική η προσπάθεια. Με λίγα λόγια τα βασικά συστατικά της εμπορικής συνταγής παρατίθενται για μία ακόμη φορά με στόχο οπωσδήποτε το τηλεοπτικό σουξέ. Η χρονιά είναι μπροστά μας και οι επιλογές ανήκουν στους τηλεθεατές.
Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (06-10-99)
Ορμητική έναρξη	Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες που αρχίζει η χειμερινή σεζόν νιώθω ακριβώς το ίδιο, μπουκωμένη. Μπουκωμένη με λόγια για υπέροχες παραγωγές που θα κάνουν όλες επιτυχία, για υπέροχες παρέες συντελεστών που δεν έχουν περάσει καλύτερα στη ζωή τους από τις ημέρες που κρατούσαν τα γυρίσματα της συγκεκριμένης σειράς, μπουκωμένη από υπέροχους πρωταγωνιστές, υπέροχα σενάρια, μπουκωμένη από την υπερπροσφορά που συνήθως καταλήγει σ' ένα γρήγορο ξεκαθάρισμα μετά τα δύο-τρία επεισόδια για να κρατήσουν τελικώς το ενδιαφέρον ελάχιστες σειρές και για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια. Με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα κάθησα να παρακολουθήσω τις προχθεσινές πρεμιέρες και με την αίσθηση πως δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για εκπλήξεις. Κι όμως, παρόλο που είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχει κανείς ολοκληρωμένη άποψη, υπάρχουν δείγματα σειρών που υπόσχονται ενδιαφέρουσα συνέχεια και πρόκειται για παραγωγές που έχουν δώσει σημασία στην αισθητική και στην ποιότητα της εικόνας. Οι πρώτες κι όλας σκηνές για παράδειγμα της σειράς «Η ζωή μας μια βόλτα» του Mega με την παρέα των νεαρών αγοριών, που τελειώνουν το σχολείο σε μια επαρχιακή πόλη και σχεδιάζουν να αναζητήσουν την τύχη τους στην Αθήνα, ήταν καλογυρισμένες. Η παραγωγή είναι υψηλών προδιαγραφών και οι διάλογοι, που είναι το πιο ευαίσθητο στοιχείο των τηλεοπτικών σειρών, είναι φυσικοί και αυθόρμητοι. Το σενάριο ωστόσο, κρύβει κινδύνους στη συνέχειά του, καθώς ακολουθούν πολλά ακόμη γεγονότα και μένει να δούμε τον χειρισμό τους από τον σεναριογράφο Χριστόφορο Παπακαλιάτη, που πρωτοδοκιμάζεται στο είδος - είναι και ο ίδιος πολύ νέος και κρατάει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Οι πρώτες εικόνες πάντως δείχνουν τουλάχιστον εξαιρετική επιμέλεια στην παρουσίαση των στερεότυπων αυτής της επαρχιώτικης αγοροπαρέας: οι συγκρούσεις του Μιχάλη με τον πατέρα του για το αν θα φύγει για την Αθήνα, οι σχέσεις των αγοριών επηρεασμένες από τα σχολικά χρόνια, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον ερωτικό δεσμό του ενός με συμμαθήτριά τους, ο τρόπος που ο ίδιος αντιμετωπίζει αυτήν την ερωτική του σχέση. Η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ αναδεικνύει τους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, δίνοντας στη σειρά σύγχρονη αισθητική, η οποία υπηρετεί τις απαιτήσεις μιας εξελιγμένης τηλεόρασης. Ενδιαφέρουσα είναι και η σεναριακή ιδέα της σειράς «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» (Mega) με τη συνάντηση δύο νέων ζευγαριών, ένα νεόπλουτων, που κερδίζουν χρήματα με τις ταχύτατες και όχι εντελώς αθώες μεθόδους, τις οποίες προσφέρει η εποχή μας και ένα ζευγάρι από αυτά που ξεκίνησαν με υψηλές περιουσιακές προδιαγραφές, αλλά οι επαγγελματικές τους επιλογές κάθε άλλο παρά στην τάξη των ευπόρων τους κατατάσσει, καθώς εκείνη είναι πανεπιστημιακός και η μόνη, όπως φαίνεται, που φέρνει χρήματα στο σπίτι και εκείνος ζωγράφος, με πολλά παράπονα από τους καλλιτεχνικούς χώρους. Δεν περιμέναμε και δεν ήρθε η έκπληξη από τα «Σύνορα αγάπης». Ο Μανούσος Μανουσάκης στη σκηνοθεσία ίδιος με όλες τις προηγούμενες εμπορικές σειρές του, ο Απόστολος Γκλέτσος σοφή επιλογή, καθώς η στρατιωτική στολή του ταιριάζει λες και γεννήθηκε με αυτή, έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε στερεότυπο που αποπνέει η εικόνα του ένστολου, δυνατού αρσενικού, σκηνές ριψοκίνδυνες, διάσωση παιδιών στα βουνά του Ολύμπου, ίσως όχι τόσο πειστικές και φαντασμαγορικές, όσο έχουμε συνηθίσει από το Χόλιγουντ, πάντως για ελληνική τηλεόραση σημαντική η προσπάθεια. Με λίγα λόγια τα βασικά συστατικά της εμπορικής συνταγής παρατίθενται για μία ακόμη φορά με στόχο οπωσδήποτε το τηλεοπτικό σουξέ. Η χρονιά είναι μπροστά μας και οι επιλογές ανήκουν στους τηλεθεατές. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ