Εγκόσμιοι πειρασμοί...
|
Τελικά συνέβη και αυτό στην Πάνσεπτον Εκκλησία μας. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ερίζουν για το ποιος και πού θα μνημονεύονται στις ορθόδοξες λειτουργίες. Φυσικά αποτελεί μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση να εξυμνούνται με ευχές για μακροζωία και μακαριότητα οι αρχιερείς μας. Και εμείς οι απλοί πιστοί έχουμε αποδεχθεί, εξίσου παλαιόθεν, ότι «πρώτα τα γένια του βλογάει ο παπάς», χωρίς να αναρωτιόμαστε αν και κατά πόσον η παράδοση αυτή εναρμονίζεται με μια από τις βασικές αρετές που πρεσβεύει η θρησκεία μας. Δηλαδή την ταπεινοφροσύνη, τη σεμνότητα, τη μετριοφροσύνη.
Βρίθουν τα θρησκευτικά μας κείμενα από παραινέσεις για ταπεινότητα και αποστροφές για την έπαρση, την οίηση, την αλαζονεία. «Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». «Μη μέγα επαρθής, ίνα μη μείζον κατενεχθής». «Εξολοθρεύσει κύριος γλώσσαν μεγαλορρήμονα». «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι (ταπεινοί) ότι αυτών έστιν η Βασιλεία των Ουρανών».
Αλήθεια, τι σχέση έχουν όλες αυτές οι διδαχές με την υπερθετική ματαιοδοξία που υποδηλώνουν π.χ. οι προσφωνήσεις των αρχιερέων μας; Παναγιώτατος ο Πατριάρχης, μακαριώτατος ο Αρχιεπίσκοπος, σεβασμιώτατοι οι μητροπολίτες, θεοφιλέστατοι οι επίσκοποι, πανοσιολογιώτατοι (οι ευρυμαθείς) ή πανοσιώτατοι (αν διαθέτουν μέτρια μόρφωση) οι αρχιμανδρίτες κ.ο.κ. Το ίδιο ισχύει και με την «καθιερωμένη» πολυευχητική μνημόνευση των αρχιερέων στη διάρκεια της θείας λειτουργίας, την οποία διεκδικούν δι' εαυτόν (και όχι δι' αλλήλους) τόσο ο κ.κ. Βαρθολομαίος όσο και ο κ. Χριστόδουλος.
Δεν είναι δυνατόν οι δύο ποιμενάρχες να πιστεύουν ότι αυτή η αποκλειστικότητα στην ανάπεμψη ευχών εξασφαλίζει αντιστοίχως μονομερή εισακοή και ανταπόκριση άνωθεν. Η διένεξη έχει προφανώς βαθύτερα αίτια. Πρόκειται για τα όρια και την ισχύ της ποιμαντορικής τους δικαιοδοσίας. Με τη διαφορά ότι οι ίδιοι είναι ομόδοξοι, όπως ομόθρησκο είναι και το ποίμνιό τους. Μήπως, λοιπόν, αυτή η επεκτατική διαμάχη ενέχει τους πειρασμούς της εγκόσμιας εξουσίας και δόξας;
- Παναγιώτατε και μακαριώτατε, ειρήνη υμίν. Διότι, όπως διακήρυξε και ο Ιησούς «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου».
|
| |
