«Ανταρσίες»
Στο ουδόλως κολακευτικό για τη δημόσια εικόνα της μέτρο της συλλήβδην αντικαταστάσεως επτά διαφωνούντων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ -και δη από υπουργούς και υφυπουργούς, ώστε να υπάρχει βεβαιότης περί της νομιμοφροσύνης και πειθαρχίας τους!- αναγκάστηκε να καταφύγει η κυβέρνηση χθες, προκειμένου να πετύχει την επί της αρχής υπερψήφιση του νομοσχεδίου περί μερικής μετοχοποιήσεως της ΕΥΔΑΠ. Μάλιστα οι διαφωνούντες βουλευτές της συμπολιτεύσεως ανήρχοντο σε ένδεκα, καθώς τέσσερις ακόμη «αντάρτες» της εσωκομματικής αντιπολιτεύσεως είχαν ήδη γνωστοποιήσει την πρόθεσή τους να μην ψηφίσουν υπέρ του κυβερνητικού σχεδίου νόμου και δεν προσήλθαν στη συνεδρίαση. Δεδομένου του γεγονότος ότι, τελικώς, το επίμαχο νομοσχέδιο πέρασε με ψήφους 51 έναντι 41, είναι προφανές πως αν δεν είχαν εξουδετερωθεί μέσω των αντικαταστάσεων οι διαφωνούντες, το σχέδιο νόμου θα είχε απορριφθεί πανηγυρικά. Ουδείς διατείνεται ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο σταθερότητός της, λόγω της δράσεως των δυνάμεων ενδοπασοκικής αμφισβητήσεως του κ. Σημίτη. Η έκταση, όμως, της πρόσφατης «ανταρσίας» και ο εξαναγκασμός της κυβερνήσεως να προσφύγει σε ακραία μέτρα διασώσεως της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της στο συγκεκριμένο ζήτημα, αποτελούν σαφέστατη ένδειξη των δυσχερειών προωθήσεως της πολιτικής της. Θα πρέπει δε να σημειωθεί, ότι καθώς η χώρα έχει κατ' ουσίαν ήδη εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, πιθανότατα εξάμηνης διάρκειας, τα φαινόμενα «ανταρσιών» στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος αναμένεται να βαίνουν αυξανόμενα, τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής. Δεν είναι, βεβαίως, τυχαίο, ότι 23 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, με επιστολή τους προς τον πρόεδρο και το Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματός τους, έσπευσαν να εκφράσουν την ανοικτή διαφωνία τους προς τη μετοχοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Οι εκ των γραμμών του ΠΑΣΟΚ αντιτιθέμενοι προς την κρατούσα εκσυγχρονιστική πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, γνωρίζουν ότι οι εκλογές θα σημάνουν τη δραστική συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής εκπροσωπήσεως και της κομματικής απηχήσεώς τους. Επείγονται, ως εκ τούτου, να αξιοποιήσουν τον λίγο χρόνο που τους απομένει, για να επιχειρήσουν να εμφανισθούν ως εκφραστές, δημαγωγικώ τω τρόπω, μιας «φιλολαϊκής» γραμμής, ελπίζοντας ότι έτσι θα διασωθούν εκλογικά. Η ουσία είναι ότι η ιδιοτελής δράση τους θα καταστήσει έτι δυσχερέστερο το κυβερνητικό έργο, σε μια εποχή ιδιαιτέρως κρίσιμη για τη χώρα.