ΣΧΟΛΙΟ Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ (28-09-99)

Αέρας να φυσάει...
Οταν το «Κόμμα του Χρηματιστηρίου» έδειχνε σφριγηλό και οι εταίροι του «τραβούσαν την ανηφόρα» για να προσκυνήσουν τον τραγέλαφο του «λαϊκού καπιταλισμού», τα άλλα κόμματα, τα κανονικά, αμιλλώνταν σε αβρότητες απέναντί του· υμνολογούσαν το «επενδυτικό πάθος» των μελών του, επενδύοντας τα ίδια τις εκλογικές ελπίδες τους στη λαϊκιστικής κοπής κολακεία. Με την ταχύτατη εξάπλωση του ιού του κέρδους καταργήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες τα Μαθηματικά, τα Οικονομικά, τα Λογιστικά, κυρίως δε η στοιχειώδης λογική, εφόσον όλοι πίστεψαν πως είναι απολύτως εφικτός ο ταχύτατος πλουτισμός των πάντων χωρίς κανείς να χάσει τίποτε· εντελώς απροσδόκητα, οι πηγές του -μυθικού κατά τα άλλα- Πακτωλού ποταμού εντοπίστηκαν στην οδό Σοφοκλέους και, παραδόξως, σε εποχή που λέμε ότι δεσπόζει η υλοφροσύνη, είδαμε εκατομμύρια ανθρώπους να λατρεύουν το μη ον και το μη πραγματικό: τους άυλους τίτλους. Μάλλον θα 'πεφτε οικειοθελώς στον Καιάδα ο Λυκούργος, βλέποντας τόσον τον έρωτα του χρήματος, του σκιώδους μάλιστα χρήματος, και αναλογιζόμενος πως ο ίδιος είχε κόψει σιδερένια νομίσματα αφόρητου βάρους με την ψευδαίσθηση ότι θα θεράπευε τους Σπαρτιάτες από τη νόσο της πλεονεξίας. Ωσπου αποδείχθηκε το αυτονόητο και το αναμενόμενο: ότι το πλουτοφόρο ποτάμι και δίνες έχει και πέτρες σέρνει αντί χρυσού. Κι όταν άρχισαν να καταποντίζονται οι «επενδυτές», ανένηψαν τα κανονικά κόμματα, κυβερνώντα ή αξιωματικώς αντιπολιτευόμενα, και αποφάσισαν να πάψουν να θεωρούν τον «αέρα» του Χρηματιστηρίου ίδιας συμβολικής αξίας με τον συνθηματολογικό «αέρα» των πολεμικών μετώπων, εξήντα χρόνια πριν. Εν τω μεταξύ όμως είχαν «επενδυθεί» και καθαρθεί θηριώδη κεφάλαια άδηλης, αν όχι κατασκότεινης προελεύσεως· εν τω μεταξύ, οι παθιασμένοι του νομιμοποιημένου τζόγου έριξαν σε «γερά χαρτιά» όχι απλώς τις οικονομίες τους αλλά και τα δάνειά τους (καταναλωτικά, στεγαστικά ή από φίλους), ακόμη και ό,τι εισέπραξαν πουλώντας όσο όσο το σπιτάκι τους εν όψει της βίλας που θα αποκτούσαν το αργότερο μέχρι τα Χριστούγεννα... Ολοι αυτοί, που θέλησαν να εισέλθουν άνευ εισιτηρίου στο αεροπλανάκι της ευτυχίας, δικαιούνται βεβαίως να μέμφονται την ιδιοτελώς αδρανήσασα πολιτεία (επίλεκτα στελέχη της, άλλωστε, παίζουν επίσης στο Χρηματιστήριο, εκμεταλλευόμενα πληροφορίες που μάλλον είναι ακριβέστερες από εκείνες τις οποίες μπορεί να αποσπάσει ο τυχαίος «μικρολαϊκοκαπιταλιστής»). Ωστόσο, το δικαίωμά τους αυτό μάλλον δεν είναι νομιμότερο από το δικαίωμα που έχει να καταγγείλει την Πολεοδομία ο αυθαιρετούχος εκείνος που καταπάτησε, κρυφογελώντας μάλιστα όλες τις σχετικές διατάξεις, και είδε ευλόγως το σπίτι του να σωριάζεται.

	ΣΧΟΛΙΟ Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ (28-09-99)
Αέρας να φυσάει...	Οταν το «Κόμμα του Χρηματιστηρίου» έδειχνε σφριγηλό και οι εταίροι του «τραβούσαν την ανηφόρα» για να προσκυνήσουν τον τραγέλαφο του «λαϊκού καπιταλισμού», τα άλλα κόμματα, τα κανονικά, αμιλλώνταν σε αβρότητες απέναντί του· υμνολογούσαν το «επενδυτικό πάθος» των μελών του, επενδύοντας τα ίδια τις εκλογικές ελπίδες τους στη λαϊκιστικής κοπής κολακεία. Με την ταχύτατη εξάπλωση του ιού του κέρδους καταργήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες τα Μαθηματικά, τα Οικονομικά, τα Λογιστικά, κυρίως δε η στοιχειώδης λογική, εφόσον όλοι πίστεψαν πως είναι απολύτως εφικτός ο ταχύτατος πλουτισμός των πάντων χωρίς κανείς να χάσει τίποτε· εντελώς απροσδόκητα, οι πηγές του -μυθικού κατά τα άλλα- Πακτωλού ποταμού εντοπίστηκαν στην οδό Σοφοκλέους και, παραδόξως, σε εποχή που λέμε ότι δεσπόζει η υλοφροσύνη, είδαμε εκατομμύρια ανθρώπους να λατρεύουν το μη ον και το μη πραγματικό: τους άυλους τίτλους. Μάλλον θα 'πεφτε οικειοθελώς στον Καιάδα ο Λυκούργος, βλέποντας τόσον τον έρωτα του χρήματος, του σκιώδους μάλιστα χρήματος, και αναλογιζόμενος πως ο ίδιος είχε κόψει σιδερένια νομίσματα αφόρητου βάρους με την ψευδαίσθηση ότι θα θεράπευε τους Σπαρτιάτες από τη νόσο της πλεονεξίας. Ωσπου αποδείχθηκε το αυτονόητο και το αναμενόμενο: ότι το πλουτοφόρο ποτάμι και δίνες έχει και πέτρες σέρνει αντί χρυσού. Κι όταν άρχισαν να καταποντίζονται οι «επενδυτές», ανένηψαν τα κανονικά κόμματα, κυβερνώντα ή αξιωματικώς αντιπολιτευόμενα, και αποφάσισαν να πάψουν να θεωρούν τον «αέρα» του Χρηματιστηρίου ίδιας συμβολικής αξίας με τον συνθηματολογικό «αέρα» των πολεμικών μετώπων, εξήντα χρόνια πριν. Εν τω μεταξύ όμως είχαν «επενδυθεί» και καθαρθεί θηριώδη κεφάλαια άδηλης, αν όχι κατασκότεινης προελεύσεως· εν τω μεταξύ, οι παθιασμένοι του νομιμοποιημένου τζόγου έριξαν σε «γερά χαρτιά» όχι απλώς τις οικονομίες τους αλλά και τα δάνειά τους (καταναλωτικά, στεγαστικά ή από φίλους), ακόμη και ό,τι εισέπραξαν πουλώντας όσο όσο το σπιτάκι τους εν όψει της βίλας που θα αποκτούσαν το αργότερο μέχρι τα Χριστούγεννα... Ολοι αυτοί, που θέλησαν να εισέλθουν άνευ εισιτηρίου στο αεροπλανάκι της ευτυχίας, δικαιούνται βεβαίως να μέμφονται την ιδιοτελώς αδρανήσασα πολιτεία (επίλεκτα στελέχη της, άλλωστε, παίζουν επίσης στο Χρηματιστήριο, εκμεταλλευόμενα πληροφορίες που μάλλον είναι ακριβέστερες από εκείνες τις οποίες μπορεί να αποσπάσει ο τυχαίος «μικρολαϊκοκαπιταλιστής»). Ωστόσο, το δικαίωμά τους αυτό μάλλον δεν είναι νομιμότερο από το δικαίωμα που έχει να καταγγείλει την Πολεοδομία ο αυθαιρετούχος εκείνος που καταπάτησε, κρυφογελώντας μάλιστα όλες τις σχετικές διατάξεις, και είδε ευλόγως το σπίτι του να σωριάζεται.