ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (22-09-99)
«Αλλοίωση οσμής»	Μπορεί να μας φαίνεται αταίριαστη με τα ανθρώπινα μέτρα η εκμετάλλευση της ανάγκης και του πόνου εκείνων που επλήγησαν άγρια από τους σεισμούς, μπορεί να μας ανατριχιάζουν από αηδία οι ειδήσεις που θέλουν εταιρείες τροφοδοσίας να χρησιμοποιούν αλλοιωμένα είδη στα φαγητά που κατασκευάζουν για τους άστεγους σεισμοπαθείς και να μας φαίνεται απίστευτη αυτή η μανία της κερδοσκοπίας, παθολογική σχεδόν, καθώς δεν υπάρχει δυστυχία ή ανθρώπινη ανάγκη, η οποία να μπορεί να ανακόψει την ορμή της. Στην πραγματικότητα, όμως, οι περιπτώσεις των αλλοιωμένων τροφίμων που μοίρασαν εταιρείες τροφοδοσίας στους σεισμοπαθείς δεν είναι πολύ διαφορετικές από την περίπτωση των διοξινούχων τροφών, που αποκαλύφθηκε πριν από μερικούς μήνες. Η παραγωγή και οι εταιρείες που συμμετέχουν στη διατροφική αλυσίδα, ακριβώς επειδή απευθύνονται σε μία από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, έχουν τις ευνοϊκότερες συνθήκες για το τυφλό κέρδος. Θεωρείται σχεδόν καθεστώς, άγραφος νόμος του πιο άγριου συστήματος της οικονομίας, αυτή η «έκπτωση» από τα στάνταρ ποιότητας της τροφής. Και όσο πιο χαμηλά πάμε σε οικονομικά στρώματα, όσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη, τόσο πιο μεγάλη είναι η «έκπτωση». Αλλωστε, το πάθος και η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούσε απίθανα επιχειρήματα ο κ. Δεληολάνης - ο επιχειρηματίας που κλήθηκε από τον εισαγγελέα για την περίπτωση αλλοιωμένων τροφίμων που μοιράστηκαν σε σεισμοπαθείς - για να υπερασπιστεί την επιχείρησή του, τόσο προχθές στο δελτίο του SKAI απέναντι από τον κ. Ευαγγελάτο, όσο και χθες το πρωί στην εκπομπή «Τι τρέχει;» της ΝΕΤ απέναντι από την κ. Παναγιωταρέα, δεν άφηναν καμία αμφιβολία ότι αυτό που μας φαίνεται σκανδαλώδες είναι περίπου η κανονικότητα. Δυστυχώς, η αποκάλυψη των σκοτεινών σημείων της κερδοσκοπικής διαδικασίας δεν γίνεται παρά μόνον κατόπιν τυχαίων γεγονότων. Ετσι αποκαλύφθηκε και το θέμα των διοξινών, ενώ επί χρόνια χρησιμοποιούνται δηλητήρια για να αυξηθεί η παραγωγή τροφής που απευθύνεται κυρίως στα χαμηλά οικονομικώς στρώματα, έτσι μάθαμε και για την «αλλοίωση της οσμής», όπως χαρακτήρισε ο κ. Δεληολάνης αυτό που είχαν πάθει οι ύποπτες μερίδες που μοιράστηκαν στους σεισμοπαθείς, ενώ το πιθανότερο είναι ότι γενικώς τα τρόφιμα που κυκλοφορούν σε μαζικές ποσότητες στη μεγάλη αγορά σπανίως υπακούουν στους αυστηρότερους κανόνες της υγιεινής. Γι' αυτό δεν είχε κανένα πρόβλημα να ισχυριστεί με απόλυτη φυσικότητα ο ιδιοκτήτης της εταιρείας κέτερινγκ στην κ. Παναγιωταρέα ότι σε μια μεγάλη επιχείρηση τροφοδοσίας με ψυγεία τεράστια, ε, μπορεί να βρεθούν και 2 τόννοι αλλοιωμένα κοτόπουλα σε ένα «ψυγειάκι», επειδή «δεν πρόλαβαν να τα πετάξουν». Αυτό που ήταν πιο συγκλονιστικό απ' όλα όσα έλεγε ο επιχειρηματίας για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ήταν ότι είχε τη βεβαιότητα πως έτσι είναι το υγιές επιχειρηματικό «παιχνίδι» και πως το γεγονός ότι είναι καλός σε αυτό, άρα επιτυχημένος, ενοχλεί ανταγωνιστές που θέλουν να τον βλάψουν και αυτοί φταίνε για το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί για ένα γεγονός ανάξιο τόσης σημασίας, κατά τη γνώμη του. Οσο πιο απίστευτο φαίνεται, τόσο πιο αληθινό είναι, δυστυχώς. Πολύ φοβάμαι πως η περιπέτεια των σεισμοπαθών με τις τροφές δεν είναι παρά η απλή αφορμή για να διαπιστώσουμε και όλοι οι υπόλοιποι πως δεν υπάρχει έλεος όπου υπάρχει το κέρδος, ακόμη και όταν πρόκειται για θέματα ζωής και υγείας, όπως είναι η τροφή. Δεν ξέρω αν ήταν «αλλοίωση οσμής» αυτό που είχαν οι τροφές που μοιράστηκαν σε σεισμοπαθείς, ως κοινωνία όμως είναι εμφανές ότι έχουμε υποστεί αλλοίωση αξιών. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ