ΣΤΑΣΕΙΣ (17-09-99)
Κενό ευθύνης	Για τα εργοστάσια που καταπλάκωσαν δεκάδες συνανθρώπους μας, υπήρχαν αυστηρότατες αποφάσεις μετεγκατάστασής τους, διότι δεν πληρούσαν σχεδόν καμία από τις προϋποθέσεις ασφαλούς λειτουργίας· δίπλα ή και πάνω σε ρέματα είχαν εγερθεί, και πάνω στη αυθαιρεσία στήριξαν τις «επεκτάσεις» και τις «προσθήκες» τους. Αλλά, είτε επειδή έδρασαν οι μικροκομματικές ιδιοτέλειες και τα συμφέροντα κάποιων ενδοτικών δημοτικών αρχόντων (τα «διαπλεκόμενα» δεν εντοπίζονται μόνο στην κορυφή) είτε επειδή οι αρμόδιες υπηρεσίες, των υπουργείων συμπεριλαμβανομένων, αρκέστηκαν στην έκδοση των αποφάσεων χωρίς να νοιαστούν για την πραγμάτωσή τους είτε επειδή οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων εκώφευσαν, αφού πρώτα απέσπασαν τη σύμφωνη γνώμη ορισμένων κρατούντων, κανένα από τα εργοστάσια δεν άλλαξε έδρα, κι έγιναν έτσι έδρα του θανάτου. Τώρα, όσο σκληρά μέτρα κι αν ληφθούν, οι νεκροί θα παραμείνουν εξόριστοι από το φως και οι επιζήσαντες δεν θα υποτάξουν ποτέ το πένθος τους. Και για το προεδρικό αεροπλάνο υπήρχαν έγκαιρες και σαφέστατες προειδοποιήσεις. Ακριβώς ένα χρόνο πριν, ο κ. Α. Τσολάκης, σύμβουλος ασφαλείας πτήσεων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, ενημέρωνε αρμοδίως τους (τύποις εντέλει) αρμοδίους ότι «πρέπει να αντιμετωπιστούν οι πρόσφατα παρατηρηθείσες βλάβες, ακόμη κι αν πρέπει να αποσταλεί το αεροπλάνο στην κατασκευάστρια εταιρεία». Και μόλις τρεις μήνες αργότερα, το Φάλκον, το οποίο φυσικά και δεν είχε αποσταλεί στην κατασκευάστρια εταιρεία για να συντηρηθεί με πάσαν επιμέλεια ή να χαρακτηριστεί επικίνδυνο, έπεσε σε «κενό αέρος» πάνω από τη Βιέννη, με επιβάτη τον πρωθυπουργό αλλά και τον ίδιο τον Γιάννο Κρανιδιώτη, που προχθές δεν κατόρθωσε να αποφύγει, δεύτερη φορά, το «γραμμένο». Αλλά «γραμμένο» από ποιον; Από την αδιάφορη για τα ανθρώπινα και τα εγκόσμια μοίρα (όπως ευκολυνόμαστε να λέμε και όσοι πιστεύουμε σε υπερουράνιες δυνάμεις αλλά, την ώρα του πόνου, και όσοι δεν παραενδιαφερόμαστε γι' αυτές) ή από εκείνους που αναβάλλουν, αναστέλλουν, κωλυσιεργούν και παραβλέπουν τις ρητές προειδοποιήσεις, με την πεποίθηση ότι πρόκειται για υπερβολές και γραφειοκρατικές λεπτομέρειες; Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε δημοσίως, και κάπως αυτοκριτικά, ότι ετούτη τη φορά οι έρευνες «δεν θα ακολουθήσουν την πεπατημένη». Θα θέλαμε πολύ να τον πιστέψουμε αλλά και να τον ακούσουμε να υπόσχεται την ίδια στάση και για τις αμέτρητες παρανομίες που αποδείχθηκαν θανάσιμες με το σεισμό. Η προϊστορία της πολιτικής, η πραγματικότητά της, δεν επιτρέπει δυστυχώς μια τέτοια πίστη. Γιατί γνωρίζουμε ήδη ότι το κενό ευθύνης είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το κενό αέρος. Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ