ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (17-09-99)
Ρώσοι πεθαίνουν...	Το κύμα των φονικών βομβιστικών επιθέσεων εις βάρος ανυποψίαστων πολιτών στη Ρωσία αποδεικνύεται μία παρατεταμένη τρομοκρατική εκστρατεία, αγριότερη και πολυαίμακτη σε σχέση με τις βόμβες στο μετρό του Παρισιού, τις εκρήξεις στο Λονδίνο και τη διοχέτευση δηλητηριώδους αερίου στον υπόγειο του Τόκιο. Παρά ταύτα, του παρέχουμε πολύ μικρότερη δημοσιογραφική κάλυψη απ' ό,τι σ' εκείνες. Και δεν το κάνουμε μόνον εμείς, οι συγκλονισμένοι από τους σεισμούς, αλλά, πρωτίστως, ο δυτικός Τύπος, τον οποίον φαίνεται να διαπερνά η αντίληψη ότι στη Ρωσία «όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς», με αποτέλεσμα να περιορίζεται η σημασία τους. Ακόμη και η λέξη τρομοκρατία δεν χρησιμοποιείται... Αναλόγως διδακτικό αποδεικνύεται και το πρίσμα σχολιασμού των επιθέσεων. Οι πληροφορίες και οι κρίσεις γιά το φονικό βομβιστικό σερί, μεταφέρονται από τα μείζονα ζητήματα στο μικροπολιτικό επίπεδο. Δεν συζητείται πώς και γιατί το ρωσικό κράτος έφθασε σε τέτοιο σημείο αδυναμίας και ευτελισμού. Δεν συζητείται πόσο πιθανό θα ήταν να γίνει κάτι αντίστοιχο αλλού, ούτε τι αυταρχικά μέτρα ελήφθησαν όποτε πήγε να συμβεί σε δυτικές χώρες. Συζητείται μόνο ποιος από τους «διαθέσιμους» Ρώσους πολιτικούς θα ήταν ικανότερος να «αντιμετωπίσει» τη βία και τι τακτικές κινήσεις αναμένονται από τα κόμματα. Την προσεχή φορά, που θα ανατιναχθεί κάποιο εμπορικό κέντρο της Νέας Υόρκης, θα δημοσιεύσουμε αρχικώς 200 λέξεις. Την επομένη μέρα, θα φιλοξενήσουμε ανάλυση για τα σχέδια του Ρούντολφ Τζουλιάνι και της Χίλαρι Κλίντον... ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ