ΑΚΙΣ (14-09-99)
Σχέδια	Να, λοιπόν, που ξαναχτύπησε ο Εγκέλαδος στην Τουρκία. Κι όχι αστεία πράγματα, 6,8 Ρίχτερ, απ' ότι φαίνεται. Κι αμέσως, ο φόβος ξαναγύρισε στην Αθήνα. Ατιμο πράγμα ο σεισμός. Εκεί που σου δίνει ένα «τράτο» κι ανακτάς δυνάμεις, εκεί σου στέλνει ένα μήνυμα -μέσω τρίτων- κι αρχίζει πάλι η αγωνία. «Κι αν γίνει κι εδώ ένας δεύτερος μεγάλος σεισμός;». Οι σεισμολόγοι καθησυχάζουν. «Η σεισμική ακολουθία εξελίσσεται απολύτως ομαλά». Ποιος, όμως, αλήθεια, μπορεί να σε καθησυχάσει απόλυτα; Κανείς. Μοναδικός γιατρός, σ' αυτές τις περιπτώσεις, ο χρόνος, που κυλάει χωρίς να λογαριάζει τη δική μας μελαγχολία. Να περάσει ο καιρός, να καθήσουν οι πλάκες και ν' αρχίσει πάλι να μετράει ο χρόνος για την επόμενη μετακίνηση, έπειτα από πολλά χρόνια. Μέχρι τότε, η Αθήνα θα πρέπει ν' αλλάξει συμπεριφορά. Μέχρι τότε, ο κόσμος θα πρέπει να μάθει να ζει με τους σεισμούς, να συμφιλιωθεί με την ιδέα. Οσο μπορεί, δηλαδή, αφού ο σεισμός είναι άγριο πράγμα. Μέχρι τότε, οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει επίσης να μάθουν ότι δεν μπορούν να παίζουν με τα στοχεία της Φύσης κι ότι τα σχέδια πάνω στα οποία οικοδομούνται οι πόλεις δεν γίνονται σε κομματικά χαρτιά. Η χώρα έχει ανάγκη από υγιείς και αυστηρές πολιτικές αποφάσεις. Και οι θεομηνίες δεν αστειεύονται. Επειτα από λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τους σημερινούς υπουργούς. Θα θυμάται, όμως, εκείνους που θα θωρακίσουν τη ζωή του. Ας το έχουν υπ' όψιν όσοι επιθυμούν την υστεροφημία τους κι όχι την εφήμερη δόξα. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ