ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (07-09-99)
Ράσιανγκεϊτ	Την τελευταία 25ετία ο όρος «γκέιτ», ως δεύτερο συνθετικό διαφόρων λέξεων, έχει χάσει την πραγματική έννοιά του, παραπέμποντας συνεκδοχικά μόνον σε μία ερμηνεία, αυτήν του σκανδάλου. Ετσι, μετά το «Ουότεργκεϊτ», που άνοιξε και το δρόμο, για να ακολουθήσουν τα επίσης διάσημα «Ιρανγκέιτ», «Μόνικαγκεϊτ» και άλλα πολλά, τελευταία προστέθηκε και το «Ράσιανγκεϊτ», το «ρωσικό γκέιτ», που σχετίζεται με το σκάνδαλο διαφθοράς, παράνομου πλουτισμού και ανακύκλωσης βρώμικου χρήματος, με πρωταγωνιστές τον Ρώσο πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν, την οικογένειά του και το στενό περιβάλλον τους στην εξουσία. Αν και το θέμα επιφανειακά φαίνεται να αφορά μόνον στη Ρωσία, η κατάταξή του ως «-γκέιτ» το συνδέει ευθέως με τη χώρα όπου γεννήθηκε ο όρος, τις ΗΠΑ. Και αυτό δεν είναι τυχαίο, από τη στιγμή που πανταχόθεν διατυπώνεται η θέση ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη στην εκκόλαψη αυτού του σκανδάλου έχει η ηγεσία των ΗΠΑ, σε πρώτο πρόσωπο ο πρόεδρος Κλίντον και ο αντιπρόεδρος Γκορ. Στη διάρκεια της θητείας τους εδραίωσαν τον Μπόρις Γέλτσιν στη ρωσική εξουσία, τον στήριξαν με κάθε μέσον, αποσιώπησαν σειρά εσφαλμένων και εν πολλοίς παράνομων ενεργειών του, άσκησαν πιέσεις σε διεθνείς οργανισμούς για την οικονομική υποστήριξή του, συνήργησαν στη συγκάλυψη της ενοχής του. Και όλα αυτά, επειδή δημιούργησαν την πεποίθηση στις ΗΠΑ και τους συμμάχους των ότι η παρουσία του του Γέλτσιν στη ρωσική εξουσία εξυπηρετούσε τα αμερικανικά και γενικότερα τα δυτικά συμφέροντα, πέρα φυσικά από εκείνα του προεδρικού διδύμου. Ωστόσο, σε αντίθεση με όλα τα άλλα «-γκέιτ», το ρωσικό έχει την ιδιαιτερότητά του: Δεν θα παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη, δεν θα δικαστούν οι παραγματικοί ένοχοι. Ολοι θα περιορισθούν στην ιστορική καταγραφή του και το πολύ στην έκφραση της λύπης τους προς το μεγάλο θύμα, το ρωσικό λαό. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ