ΣΚΕΨΕΙΣ (02-09-99)

Ονοματεπώνυμο
Λένε ότι η αλληλογραφία έχει πεθάνει. Κι όμως. Λαμβάνω δεκάδες γράμματα που μου απευθύνονται σε φιλικό τόνο, από φίλους που δεν ξέρω. Πιθανολογώ πως αυτό το μάρκετινγκ νέου τύπου: «Αγαπητή κυρία Μιχαλοπούλου θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το νέο τραπεζικό μας πρόγραμμα ή για τη νέα κάρτα μιλίων της αεροπορικής μας εταιρείας ή για τις νέες μας συσκευές». Αυθόρμητα χαίρομαι που είμαι «αγαπητή», αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή διερωτώμαι: «σε ποιον;». Γιατί η επιστολή, έτσι όπως είναι τυπωμένη ή γραμμένη με καλλιγραφικά γράμματα σου δημιουργεί για λίγο την ψευδαίσθηση ότι απευθύνεται μόνο σε σένα. Η πολιτική «σε αποκαλώ με το όνομά σου, άρα προσπαθώ να είμαι φιλικός κι εξυπηρετικός» θυμίζει στην αντιστροφή της τα καρτελάκια των πωλητών ή των γκαρσονιών στα εστιατόρια. Δημιουργούν μια επίφαση επικοινωνίας, ένα τεχνητό κλίμα οικειότητας που διαλύεται εκ των συνθηκών. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο αστεία όταν από τα χέρια «ικανών» μάνατζερ πέφτει στα χέρια αδέξιων κερδοσκόπων. Πρόσφατα έλαβα ένα έγχρωμο τετράφυλλο που με πληροφορούσε ότι κέρδισα ένα αμύθητο ποσό μαζί με χιλιάδες δώρα. Για να είναι πιο πιστευτή η προσφορά, το όνομά μου ήταν τυπωμένο δεκάδες φορές σε κάθε ανακοίνωση δώρου, με τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του υπόλοιπου φυλλαδίου. Ηταν λες κι η εφημεριδούλα τυπώθηκε μόνο για μένα. Με την ευκαιρία, πάντως, καταλαβαίνεις την αξία της προσφώνησης. Οταν σε αποκαλούν με τ' όνομά σου μοιάζει να σου δίνουν μεγαλύτερη σημασία, να έχουν δαπανήσει χρόνο για να μάθουν το βαφτιστικό σου και τη διεύθυνσή σου. Οι μάνατζερ το έχουν καταλάβει κι έχουν αναγάγει την προσφώνηση σε σπορ. Ακόμη και σε τηλεφωνικές υπηρεσίες, στις οποίες επικοινωνείς δίνοντας τον αριθμό μιας πιστωτικής κάρτας, ο υπάλληλος πληκτρολογεί κι έπειτα σου απευθύνει ξανά χαιρετισμό, αποκαλώντας σε αυτή τη φορά με το πλήρες ονοματεπώνυμό σου. Από πού όμως αντλείται τόση χαρά επειδή κάποιος σου απευθύνεται χρησιμοποιώντας το όνομά σου; Ιως από το γεγονός ότι έτσι σπάει το απρόσωπο μιας αλληλογραφίας που παρουσιάζει προϊόντα. Το όνομα υποκαθιστά μια ξεχασμένη χρήση της αλληλογραφίας σύμφωνα με την οποία εκείνος που σου απευθύνεται σε ξέρει κι επικοινωνεί μαζί σου, από ενδιαφέρον, για να μάθει νέα σου.
Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

	ΣΚΕΨΕΙΣ (02-09-99)
Ονοματεπώνυμο	Λένε ότι η αλληλογραφία έχει πεθάνει. Κι όμως. Λαμβάνω δεκάδες γράμματα που μου απευθύνονται σε φιλικό τόνο, από φίλους που δεν ξέρω. Πιθανολογώ πως αυτό το μάρκετινγκ νέου τύπου: «Αγαπητή κυρία Μιχαλοπούλου θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το νέο τραπεζικό μας πρόγραμμα ή για τη νέα κάρτα μιλίων της αεροπορικής μας εταιρείας ή για τις νέες μας συσκευές». Αυθόρμητα χαίρομαι που είμαι «αγαπητή», αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή διερωτώμαι: «σε ποιον;». Γιατί η επιστολή, έτσι όπως είναι τυπωμένη ή γραμμένη με καλλιγραφικά γράμματα σου δημιουργεί για λίγο την ψευδαίσθηση ότι απευθύνεται μόνο σε σένα. Η πολιτική «σε αποκαλώ με το όνομά σου, άρα προσπαθώ να είμαι φιλικός κι εξυπηρετικός» θυμίζει στην αντιστροφή της τα καρτελάκια των πωλητών ή των γκαρσονιών στα εστιατόρια. Δημιουργούν μια επίφαση επικοινωνίας, ένα τεχνητό κλίμα οικειότητας που διαλύεται εκ των συνθηκών. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο αστεία όταν από τα χέρια «ικανών» μάνατζερ πέφτει στα χέρια αδέξιων κερδοσκόπων. Πρόσφατα έλαβα ένα έγχρωμο τετράφυλλο που με πληροφορούσε ότι κέρδισα ένα αμύθητο ποσό μαζί με χιλιάδες δώρα. Για να είναι πιο πιστευτή η προσφορά, το όνομά μου ήταν τυπωμένο δεκάδες φορές σε κάθε ανακοίνωση δώρου, με τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του υπόλοιπου φυλλαδίου. Ηταν λες κι η εφημεριδούλα τυπώθηκε μόνο για μένα. Με την ευκαιρία, πάντως, καταλαβαίνεις την αξία της προσφώνησης. Οταν σε αποκαλούν με τ' όνομά σου μοιάζει να σου δίνουν μεγαλύτερη σημασία, να έχουν δαπανήσει χρόνο για να μάθουν το βαφτιστικό σου και τη διεύθυνσή σου. Οι μάνατζερ το έχουν καταλάβει κι έχουν αναγάγει την προσφώνηση σε σπορ. Ακόμη και σε τηλεφωνικές υπηρεσίες, στις οποίες επικοινωνείς δίνοντας τον αριθμό μιας πιστωτικής κάρτας, ο υπάλληλος πληκτρολογεί κι έπειτα σου απευθύνει ξανά χαιρετισμό, αποκαλώντας σε αυτή τη φορά με το πλήρες ονοματεπώνυμό σου. Από πού όμως αντλείται τόση χαρά επειδή κάποιος σου απευθύνεται χρησιμοποιώντας το όνομά σου; Ιως από το γεγονός ότι έτσι σπάει το απρόσωπο μιας αλληλογραφίας που παρουσιάζει προϊόντα. Το όνομα υποκαθιστά μια ξεχασμένη χρήση της αλληλογραφίας σύμφωνα με την οποία εκείνος που σου απευθύνεται σε ξέρει κι επικοινωνεί μαζί σου, από ενδιαφέρον, για να μάθει νέα σου. Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ