Νοσηρή... Υγεία!
Εδώ και δύο χρόνια, η στήλη κατ' επανάληψη και με οξύτητα έθεσε το ζήτημα των νοσοκομείων που, ενώ από καιρό είναι έτοιμα και έχουν δαπανηθεί γι' αυτά δεκάδες δισεκατομμύρια, παραμένουν κλειστά και ανενεργά και φθείρονται. Το ίδιο έπραξαν και άλλοι συνάδελφοι από άλλες εφημερίδες. Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι είναι μόνο τα νοσοκομεία «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης και το περιφερειακό νοσοκομείο Λάρισας. Πιστεύαμε επίσης ότι είναι τυχαία περιστατικά κακοδιοίκησης ή περιστατικά χρονοβόρων καθυστερήσεων, οφειλομένων στο «νόμο Πεπονή». Επισήμως, άλλωστε, προβαλλόταν αυτή η δικαιολογία. Η περίπτωση όμως του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» όπου επί τρία χρόνια προβάλλεται νέο εμπόδιο, τη στιγμή ακριβώς που παραμερίζεται ή καταπίπτει το παλαιό και ότι η τακτική αυτή εκπορεύεται από το υπουργείο Υγείας, μας προκάλεσε την υποψία ότι κάτι άλλο, σοβαρό και μεθοδευμένο συμβαίνει. Τις υποψίες αυτές ήρθε να ενισχύσει το περιφερειακό και πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, ενώ επισήμως προβαλλόταν η αδυναμία πρόσληψης προσωπικού και η έλλειψη χρημάτων, εμφανής ήταν και η αδυναμία του υπουργείου Υγείας (προσωπικώς του Λαρισαίου υφυπουργού, κ. Φαρμάκη, ο οποίος χειριζόταν το θέμα) να ορίσει τον χαρακτήρα του νοσοκομείου, αν θα είναι πανεπιστημιακό ή όχι, αν θα είναι τριτοβάθμιας περίθαλψης, αν θα είναι περιφερειακό ή νομαρχιακό. Ο αναγνώστης θα νομίσει ασφαλώς ότι όλα αυτά είναι θέματα... ακαδημαϊκά που δίνουν αφορμή σε ατέλειωτες βυζαντινολογίες, χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Παρακολούθησα κάποτε, στη Λάρισα, μια τέτοια συζήτηση και ομολογώ ότι δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα. Χρειάσθηκε να καταβάλω προσπάθειες για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι ότι πίσω από αυτά τα... άκακα και ακαδημαϊκά θέματα ή πίσω από τα εμπόδια που κάθε τόσο προβάλλουν για να μη λειτουργήσει το νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης, μαίνεται άγριος και λυσσαλέος πόλεμος λίγων και πολύ μεγάλων και ταυτόχρονα πολλών και μικρών ή πολύ μικρών συμφερόντων! Και ότι όλα αυτά καταλήγουν στο υπουργείο Υγείας, όπου έχουν τις προσβάσεις τους, έστω μόνο πολιτικές, για να μην αναφερθώ και σε άλλες και μου ζητήσουν αποδείξεις. Είναι αρκετή η πλέον αθώα εκδοχή για να προκαλέσει αφασία και χρόνια παραλυσία στο υπουργείο Υγείας.
Εν τω μεταξύ άρχισαν (αυθορμήτως) να καταφθάνουν πληροφορίες και για άλλα νοσοκομεία που γνώρισαν ή γνωρίζουν τώρα την περιπέτεια του «Παπαγεωργίου» και της Λάρισας. Προχθές ακριβώς αποκαλύφθηκε ότι ένα άλλο νοσοκομείο, πολύ κοντά στη Λάρισα, ειδικά κατασκευασμένο για χρόνια νοσήματα, το οποίο μάλιστα διαθέτει και... Διοικητικό Συμβούλιο (αλήθεια, έμμισθο ή άμισθο;) είναι έτοιμο από το 1994 ή από το 1996 (κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια!), αλλά ουδέποτε λειτούργησε, σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα της περίθαλψης. Λεηλατήθηκε μάλιστα τον περασμένο Μάρτιο από «αγνώστους», οι οποίοι μάλιστα προκάλεσαν και «άσκοπες» ζημίες πολλών δεκάδων εκατομμυρίων. Ευτυχώς τα πανάκριβα μηχανήματα ήταν καλά κλειδωμένα στο υπόγειο και δεν μπόρεσαν οι «άγνωστοι» να τα καταστρέψουν. Το νοσοκομείο δεν διέθετε φύλακες, διότι το υπουργείο Υγείας δεν ενέκρινε δύο θέσεις φυλάκων που είχε ζητήσει ο Νομάρχης! Παρ' όλα αυτά, όλοι στο υπουργείο Υγείας... παραμένουν στις θέσεις τους, πολιτικές ή υπηρεσιακές.
Πριν από ένα μήνα περίπου πήγα να επισκεφθώ φίλο μου γιατρό σε ιδιωτικό νοσοκομείο, από αυτά που υποκριτικά ονομάζονται «διαγνωστικά κέντρα» για να καταστρατηγηθεί ο νόμος... επισήμως! Μου έκανε εντύπωση η τάξη, η καθαριότητα, η άνεση των χώρων και η πολυτέλεια. «Ολοι αυτοί, μου είπε σε μια στιγμή ο φίλος μου, πρέπει κάθε μέρα ν' ανάβουν καντήλι στην "εικόνα" του μακαρίτη του Γεννηματά!» Το ΕΣΥ με τον τρόπο που λειτουργεί και τα κενά που δημιουργεί (θα έλεγε κανείς σκοπίμως), με την τεράστια και πανάκριβη υποδομή του, βρίσκεται προ πολλού στη διάθεση και στην υπηρεσία της πανάκριβης (ας μην γράψω πάλι ληστρικής) ιδιωτικής και αισχροκερδούς νοσοκομειακής περίθαλψης. Δεν είναι μόνο η περίθαλψη όπου παρατηρούνται τέτοια στρεβλωτικά φαινόμενα. Λιγότερο ή περισσότερο παρατηρούνται σε όλη την έκταση του κρατικού τομέα, στο σώμα του οποίου γιγαντώνεται παρασιτικώς η οικονομία των μεγάλων κερδών, προκαλώντας αλυσιδωτές στρεβλώσεις. Ας το μελετήσουν αυτοί που διατηρούν «φιλολαϊκές» αυταπάτες ή προσχήματα. Τα νοσοκομεία δεν λειτουργούν γιατί κάποιοι δεν θέλουν να λειτουργήσουν! Και αυτοί οι κάποιοι έχουν τον τρόπο να μεταβιβάζουν τη θέλησή τους και να την επιβάλουν... στο υπουργείο Υγείας.