ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (30-07-99)
Οι μπάρες της οργής	Ηταν αναμενόμενη η σύγκρουση της διοίκησης της ΕΡΤ με την ΕΣΗΕΑ, που κορυφώθηκε προχθές με την κήρυξη απεργίας διαρκείας. Η υπόθεση της κάρτας εισόδου που αποφάσισε η διοίκηση να καθιερώσει για λόγους ασφαλείας του κτιρίου, όπως επισήμως ισχυρίζεται, ή για να ελέγχεται η εργασία, όπως από την πλευρά της υποστηρίζει η ΕΣΗΕΑ, ούτε καινούργια υπόθεση είναι πάντως, ούτε και εφαρμόζεται μόνον στην ελληνική κρατική τηλεόραση. Είναι γεγονός πως σε όλες τις μεγάλες τηλεοράσεις του εξωτερικού τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια. Στο BBC για να μπεις ως επισκέπτης όχι μόνον σου δίνουν κάρτα εισόδου, αλλά έρχεται και εκείνος με τον οποίο έχεις ραντεβού, αφού τον καλέσουν από το θυρωρείο, ο οποίος επίσης δείχνει την καρτούλα του στο φύλακα και μετά την χρησιμοποιεί για να σηκωθούν οι μπάρες και να περάσεις. Στα γαλλικά κανάλια δεν υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσεις χωρίς την καρτούλα του επισκέπτη στο πέτο και φορούν τη δική τους και όλες οι άλλες ειδικότητες στο κτίριο και ξέρει ο καθένας ποιος είναι ο άλλος και πού εργάζεται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ δύσκολα μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως δεν χρειάζονται ανάλογα μέτρα ασφάλειας και είναι καιρός που έχει επισημανθεί το πρόβλημα από τις διάφορες διοικήσεις του οργανισμού. Τι είναι αυτό που φταίει, ωστόσο, και ένα πρόβλημα, που αναγνωρίζεται από όλους ως υπαρκτό και όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να επιλυθεί, στην ΕΡΤ γίνεται η αφορμή για τη δημιουργία εκρηκτικού κλίματος και φτάνουν τα πράγματα στα άκρα; Φταίει άραγε η ανυποχώρητη στάση του προέδρου σε όλα σχεδόν τα ζητήματα που αφορούν τις αποφάσεις της διοίκησης οι οποίες αλλάζουν τις συνθήκες για τους εργαζόμενους και απλώς η κάρτα είναι το αποκορύφωμα, φταίει το διόλου ρόδινο παρελθόν των εσωτερικών σχέσεων, φταίει το γεγονός ότι τα χρόνια της αδράνειας έχουν δημιουργήσει πάγιες πεποιθήσεις για τις συνθήκες εργασίας, ειδικώς στην ΕΡΤ, που πολλοί δεν θα ήθελαν διόλου να αλλάξουν και οποιοδήποτε σύστημα που επιβάλλει μία μέθοδο και δημιουργεί τις συνθήκες ελέγχου τους φαίνεται απειλητικό για τα «κεκτημένα» ή μήπως στ' αλήθεια για μία ακόμη φορά γίνεται πρόσχημα ο εκσυγχρονισμός για να επιβληθεί ένα σκληρό εργασιακό καθεστώς; Το μόνο βέβαιο είναι, ότι τους τελευταίους που απασχολεί ο έλεγχος είναι τους σκληρά εργαζόμενους. Πάντως, εφόσον πρέπει οπωσδήποτε να μπει ένα σύστημα ελέγχου στο ραδιομέγαρο, παραμένει η απορία γιατί θα πρέπει να ξεκινήσει η εφαρμογή του μια εποχή «πονηρή», μέσα στο καλοκαίρι δηλαδή, όταν λείπουν σχεδόν όλοι; Και γιατί αντί να επιλέξει τον Αύγουστο η διοίκηση της ΕΡΤ να κάνει την έναρξη του συστήματος της κάρτας, προκειμένου να αποφύγει τις πολλές αντιδράσεις, δεν κάλεσε όλους τους ενδιαφερόμενους και τον Τύπο να κάνει μια ανοιχτή επίδειξη του συστήματος και της λειτουργίας του ώστε να ξέρουμε όλοι περί τίνος πρόκειται και πόσο ασφαλείας είναι; Γιατί είναι βέβαιο, ότι όταν κάτι πάει να εφαρμοστεί «μέσα στη νύχτα», όπως λέμε, προκαλεί υποψίες ακόμη και όταν οι προθέσεις δεν είναι οι χειρότερες. Οπως κι αν έχει, τις αναταραχές τις πληρώνει πάντα η ΕΡΤ, αυτή που δεν ανήκει ούτε στον πρόεδρο ούτε στους μεν ή τους δε εργαζόμενους, αλλά σε όλους μας και σε αυτή την ευθύνη θα πρέπει να ανταποκρίνονται πάντα τόσο η διοίκηση, όσο και οι εργαζόμενοι. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ