ΣΤΑΣΕΙΣ (30-07-99)

Παραδόσεις
Κι ύστερα παραπονιούνται μερικοί ότι τα κόμματα, αντί να συνεννοούνται και να συνεργάζονται, θορυβούν για να πείσουν ότι διαφέρουν και ότι δεν αναλώνονται σε σκιαμαχίες. Ιδού λοιπόν που όταν προκύπτει «μείζονος σημασίας εθνικό θέμα», οι βουλευτές των μεγάλων κομμάτων κατορθώνουν, αιρόμενοι εις το ύψος των περιστάσεων, να υπερβούν τις διαχωριστικές γραμμές που θρυλείται ότι χωρίζουν τις παρατάξεις τους, να συναδελφωθούν και να υπηρετήσουν το συμφέρον του λαού. Λαμπρό παράδειγμα οι τροπολογίες που υπεβλήθησαν βροχηδόν στη Βουλή, από τους εν αγαστή συμπνοία δράσαντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Θα ισχυριστούν βεβαίως οι πείσμονες κακόγλωσσοι ότι οι τροπολογίες απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση συντεχνιών ή και ατόμων, και όχι του συνόλου. Και λοιπόν; Μήπως το μέρος δεν διατηρεί τις ιδιότητες του όλου στο οποίο συνανήκει; Είτε σε φιλοσόφους απευθυνθούμε είτε σε βιολόγους ή μαθηματικούς, θα μας πληροφορήσουν ότι ένα τμήμα λαού παραμένει λαός, έστω κι αν αποτελείται από μία και μόνη μονάδα. Αρα λοιπόν το μέλος της Βουλής που ενδιαφέρεται για την επαγγελματική του μοίρα μετά το πέρας των εθνικών του υποχρεώσεων, στην πραγματικότητα δεν νοιάζεται για τον εαυτούλη του αλλά για μια μονάδα του λαού, και, κατά συνεπαγωγή, για το λαό ολόκληρο. Είναι άλλωστε κρίμα από το Θεό να κατέχεις μια τέχνη και να μην τη χρησιμοποιείς για να διευκολύνεις και τη δική σου ζωή. Πώς ας πούμε ο καλός τσαγκάρης φτιάχνει τα ωραιότερα παπούτσια για τα δικά του πόδια; Πώς ο μανάβης βάζει στην άκρη το καλύτερο καρπούζι για το τραπέζι του; Πώς ο παπάς δεν χρεώνει τα ευχέλαια που κάνει για την προκοπή του σπιτιού του; Κι ο βουλευτής, άνθρωπος εξ ανθρώπων, δεν μπορεί να πράξει αλλιώς. Και τους φίλους του θα πονέσει και την οικογένειά του θα νοιαστεί. Κι όταν έρθει η εποχή της κάλπης θα ανατρέξει σε «περιληψάρια ηθικολογίας» για να βρει τίποτε αρχαιοπρεπή τσιτάτα περί χρέους, να τα εξαπολύσει καταπρόσωπο των ψηφοφόρων του· και θα γελάνε βέβαια αυτοί κάτω από τα μουστάκια τους, γιατί είναι συνένοχοι του εκλεκτού τους στην αμαρτία του ρουσφετιού. Το μόνο προβλημα που υπάρχει με την διά τροπολογιών αυτοεξυπηρέτηση ενίων πολιτευομένων, είναι το πού θα στείλουν το «ανταποδοτικό» τηλεγράφημα με την παραδοσιακή φράση «κατόπιν ενεργειών μου, κ.τ.λ.». Σπάνε το κεφάλι τους μα λύση δεν βρίσκουν. Κι έχουν από πάνω κι εμάς να τους κακολογούμε.
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ

	ΣΤΑΣΕΙΣ (30-07-99)
Παραδόσεις	Κι ύστερα παραπονιούνται μερικοί ότι τα κόμματα, αντί να συνεννοούνται και να συνεργάζονται, θορυβούν για να πείσουν ότι διαφέρουν και ότι δεν αναλώνονται σε σκιαμαχίες. Ιδού λοιπόν που όταν προκύπτει «μείζονος σημασίας εθνικό θέμα», οι βουλευτές των μεγάλων κομμάτων κατορθώνουν, αιρόμενοι εις το ύψος των περιστάσεων, να υπερβούν τις διαχωριστικές γραμμές που θρυλείται ότι χωρίζουν τις παρατάξεις τους, να συναδελφωθούν και να υπηρετήσουν το συμφέρον του λαού. Λαμπρό παράδειγμα οι τροπολογίες που υπεβλήθησαν βροχηδόν στη Βουλή, από τους εν αγαστή συμπνοία δράσαντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Θα ισχυριστούν βεβαίως οι πείσμονες κακόγλωσσοι ότι οι τροπολογίες απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση συντεχνιών ή και ατόμων, και όχι του συνόλου. Και λοιπόν; Μήπως το μέρος δεν διατηρεί τις ιδιότητες του όλου στο οποίο συνανήκει; Είτε σε φιλοσόφους απευθυνθούμε είτε σε βιολόγους ή μαθηματικούς, θα μας πληροφορήσουν ότι ένα τμήμα λαού παραμένει λαός, έστω κι αν αποτελείται από μία και μόνη μονάδα. Αρα λοιπόν το μέλος της Βουλής που ενδιαφέρεται για την επαγγελματική του μοίρα μετά το πέρας των εθνικών του υποχρεώσεων, στην πραγματικότητα δεν νοιάζεται για τον εαυτούλη του αλλά για μια μονάδα του λαού, και, κατά συνεπαγωγή, για το λαό ολόκληρο. Είναι άλλωστε κρίμα από το Θεό να κατέχεις μια τέχνη και να μην τη χρησιμοποιείς για να διευκολύνεις και τη δική σου ζωή. Πώς ας πούμε ο καλός τσαγκάρης φτιάχνει τα ωραιότερα παπούτσια για τα δικά του πόδια; Πώς ο μανάβης βάζει στην άκρη το καλύτερο καρπούζι για το τραπέζι του; Πώς ο παπάς δεν χρεώνει τα ευχέλαια που κάνει για την προκοπή του σπιτιού του; Κι ο βουλευτής, άνθρωπος εξ ανθρώπων, δεν μπορεί να πράξει αλλιώς. Και τους φίλους του θα πονέσει και την οικογένειά του θα νοιαστεί. Κι όταν έρθει η εποχή της κάλπης θα ανατρέξει σε «περιληψάρια ηθικολογίας» για να βρει τίποτε αρχαιοπρεπή τσιτάτα περί χρέους, να τα εξαπολύσει καταπρόσωπο των ψηφοφόρων του· και θα γελάνε βέβαια αυτοί κάτω από τα μουστάκια τους, γιατί είναι συνένοχοι του εκλεκτού τους στην αμαρτία του ρουσφετιού. Το μόνο προβλημα που υπάρχει με την διά τροπολογιών αυτοεξυπηρέτηση ενίων πολιτευομένων, είναι το πού θα στείλουν το «ανταποδοτικό» τηλεγράφημα με την παραδοσιακή φράση «κατόπιν ενεργειών μου, κ.τ.λ.». Σπάνε το κεφάλι τους μα λύση δεν βρίσκουν. Κι έχουν από πάνω κι εμάς να τους κακολογούμε. Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ