Μετά λύπης τους, καυγαδίζουν...
|
Στη διάρκεια της τριετίας 1990-93, ούτε η κυβέρνηση ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, τότε, θέλησαν να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος της μαζικής εισόδου οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας. Ουδείς ασχολήθηκε με σχεδιασμούς μεταναστευτικής πολιτικής. Στη συνέχεια, με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. σε αντίστροφους ρόλους, μετά τις εκλογές του 1993, ολοκληρωμένο σχέδιο μεταναστευτικής πολιτικής πάλι δεν υπήρξε, με αποτέλεσμα, βεβαίως, να συσσωρεύονται κέρδη ιδιωτών από τη «μαύρη» εργασία και σταδιακώς να αυξάνονται τα κρούσματα εγκληματικότητας από το χώρο των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών.
Εφέτος, στα μέσα του 1999, η κυβέρνηση αποφάσισε να «ξυπνήσει», με το πρόβλημα όμως να έχει πάρει, όπως ήταν φυσικό να συμβεί, τεράστιες διαστάσεις. Και όπως θα έπρεπε επίσης να αναμένεται, η αφύπνιση συνοδεύτηκε από μεγάλο θόρυβο. Πομπώδεις δηλώσεις και ανακοινώσεις της κυβέρνησης και αναζήτηση (γιατί άραγε τόσο επίμονα;) «συναινέσεων». Σκληρές κριτικές εναντίον της κυβερνήσεως από την πλευρά της αντιπολιτεύσεως με «δυνατές» δηλώσεις και ανακοινώσεις...
Συνεννόηση καμιά, λοιπόν. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι μια «δυναμική» αντιμετώπιση του θέματος των οικονομικών μεταναστών και της εγκληματικότητας θα βοηθούσε πρωτίστως στη βελτίωση της «εικόνας» της. Η αξιωματική αντιπολίτευση εκτίμησε ότι το ζήτημα της δίνει μια καλή ευκαιρία για «σφυροκόπημα» της κυβέρνησης, που τόσο πολύ άργησε να ασχοληθεί μ' αυτό. Αντί για χρήσιμο διάλογο, όξυνση της αντιπαράθεσης παρακολουθεί η κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση δηλώνει πως λυπάται επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζει την πρόσκλησή της με στενά κομματική λογική. Η αξιωματική αντιπολίτευση λυπάται από την πλευρά της για το ότι η κυβέρνηση άφησε τόσα χρόνια «αφύλακτη» την κοινωνία και αφήνει να εννοηθεί ότι δεν έχει καμιά διάθεση να αναλάβει σ' αυτήν την υπόθεση ευθύνες που δεν είναι δικές της. Λυπημένα, λοιπόν και τα δύο μέρη αδυνατούν να συνεννοηθούν σ' ένα σοβαρότατο πρόβλημα που αφορά την κοινωνία, την οικονομία και τη δημόσια τάξη στη χώρα μας σ' ένα πρόβλημα για τη δημιουργία του οποίου και τα δύο μέρη έχουν -ανεξαρτήτως συγκεκριμένης ποσόστωσης- ευθύνες πολλές και μεγάλες. Λυπούμεθα κι εμείς και για τους δύο «μεγάλους» της αθηναϊκής πολιτικής σκηνής.
|
| |
