ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (29-07-99)

Και, εντέλει, προς τι όλη αυτή η... βαβούρα και η δημιουργία προσδοκιών ότι «κάτι γίνεται!» (κάτι ολοκληρωμένο, σχεδιασμένο, επεξεργασμένο, μελετημένο...) με το θέμα της λαθρομετανάστευσης και της συνακόλουθης εισαγόμενης εγκληματικότητος; Γιατί, απ' όσο τουλάχιστον καταλάβαμε απ' τα όσα ελέχθησαν στο Υπουργικό Συμβούλιο που συνεδρίασε χθες αποκλειστικά για το θέμα αυτό, μια... γενική και αόριστη κουβέντα έγινε, με μισοπροτάσεις «προς συζήτηση» για την μια και την άλλη παράμετρο του προβλήματος, κάποιες «γενικές αρχές» και σκέψεις διατυπώθηκαν -πώς το 'πε ακριβώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; «Υπήρξε ένας... πλούτος απόψεων» - ναι έτσι το 'πε!

Κάτι πρώτα πρόχειρα παλιά σχέδια «προς εξέταση» ξαναβγήκαν από τα συρτάρια, λίγο... «επικαιροποιημένα», κάποιες σκέψεις «προς διερεύνηση» (για μέτρα που έπρεπε να έχουν υιοθετηθεί και να εφαρμόζονται εδώ και... χρόνια!), κάποιες ιδέες «του ποδαριού» (πλην για πολύ σημαντικά ζητήματα - σημαντικά και πολύπλοκα, όπως της χορήγησης υπηκοότητος σε ξένους στην Ελλάδα...) που περισσότερες αντιδράσεις προκάλεσαν μεταξύ των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου παρά προσφέρθηκαν ως «βάση προβληματισμού», και τελικά... αποφασίσθηκε πως ο πρωθυπουργός θα έχει «νέο κύκλο επαφών με τους εμπλεκόμενους με το πρόβλημα υπουργούς...»!

Με το συμπάθιο κιόλας, δηλαδή, άλλα με τέτοιο τρόπο και μεθοδεύσεις, σοβαρή δουλειά -και δη για τέτοιο ακανθώδες ζήτημα!- δεν γίνεται! Και είναι παρήγορο, τουλάχιστον, πως αυτή την... απογοητευτική διαπίστωση την έκαναν κάποια μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που θα περίμεναν (όπως κι όλοι μας!) να έχει γίνει κάποια σοβαρή και λεπτομερής προεργασία πριν φθάσουν στη φάση του Υπουργικού Συμβουλίου οι όποιες προτάσεις και εισηγήσεις...

Γιατί, δηλαδή, αυτή η... φούρια και η λογική της «τούρλας του Σαββάτου»; Επειδή με τις απανωτές «λεωφορειοπειρατίες» το χρονίζον πρόβλημα ξανάγινε «επίκαιρο» και έπρεπε να δείξουν στον κόσμο ότι «κάτι κάνουν»; Τόσος χρόνος έχει πάει χαμένος - δύο μήνες ακόμη στη διάρκεια των οποίων κάποιοι υπουργοί, παράγοντες και ειδικοί θα στρώνονταν στη δουλειά για να εμφανίσουν μια ολοκληρωμένη και συγκεκριμένη πρόταση (γιατί όχι: και προσπάθειες διακομματικής συνεννόησης!) θα μας μάραιναν;

Παλιός (και... καθυστερημένος!) ο προβληματισμός για την ανάγκη να δημιουργηθούν «μεταναστευτικά γραφεία» στα προξενεία και τις πρεσβείες μας στις γειτονικές χώρες από τις οποίες και κατά κύριο λόγο προέρχεται το μεγάλο κύμα των λαθρομεταναστών - αλλά με το να εμφανίζουμε την «ιδέα» ως καινούργια ή περίπου ως «πανάκεια», κάνουμε τίποτε; Αντε και τ' ανοίξαμε τα «μεταναστευτικά γραφεία» - θα λύσουμε κανένα πρόβλημα, αν προηγουμένως δεν έχουμε φροντίσει για την σε βάθος και με σοβαρότητα οργάνωση της υποδομής «υποδοχής» των μεταναστών που υποτίθεται ότι θα θέλουμε να έρθουν στην Ελλάδα για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες εργασίας;

Με ποια οργάνωση και ποια «κανάλια» θα γνωρίζει -ας πούμε- το «αρμόδιο» υπουργείο που θα συντονίζει την όλη «μεταναστευτική πολιτική» ότι χρειαζόμαστε 850 εργάτες για 4 μήνες στο νομό Αργολίδος για να μαζέψουν εσπεριδοειδή; ‹Η 1.750 χτίστες για 2,5 χρόνια στον τάδε νομό που θα γίνουν κάποια συγκεκριμένα έργα - έτσι, δηλαδή, που να ξέρει η Πολιτεία και τι ζητάει, και με ποιες διαδικασίες ελέγχου (υγιειονομικού κ.λπ.) θα υποδεχθεί τους ξένους που θα προσφερθούν να έρθουν για δουλειά, πού θα μείνουν, ποιοι και πώς θα ελέγχουν τις δραστηριότητές τους;

Κάτι ανάλογα... πρόχειρο δεν κάναμε και με τις περιβόητες «πράσινες κάρτες» (μέτρο που θα έπρεπε να αρχίσει να εφαρμόζεται βάσει προγράμματος κι όχι στα... πρόχειρα και στα κουτουρού, αφού είχε φροντίσει η Πολιτεία να απελάσει το μεγαλύτερο μέρος των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών...) και απεδείχθη... «πατάτα»; Επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά τα ίδια λάθη και τις προχειρότητες; Παρέχοντας, μάλιστα, ταυτόχρονα κατά εντελώς παράλογο τρόπο και μια... «δεύτερη ευκαιρία» σε όσους λαθρομετανάστες δεν θέλησαν να «καταγραφούν» και να «νομιμοποιηθούν» με τη διαδικασία των «καρτών», ως εάν οι χιλιάδες αυτοί παράνομοι που για διάφορους λόγους δεν θέλησαν να τακτοποιηθούν την πρώτη φορά, θα τρέξουν τώρα να το πράξουν με... πάθος!

Να το ξαναπούμε; Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει μια χώρα πως δεν θα γίνει ξέφραγο αμπέλι και δεν θα κληθεί σε κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει ένα εκρηκτικό πρόβλημα λαθρομετανάστευσης με όσα αυτό (και σε όσους τομείς...) συνεπάγεται, είναι η αποτελεσματική, ακόμη και με σκληρά μέτρα φύλαξη των συνόρων της! Κι αυτό, επιτέλους, πρέπει να κάνει και η Ελλάδα -έστω τώρα, για να εμποδίσουμε την εισροή και νέων κυμάτων- πέρα και άσχετα με τα όποια άλλα μέτρα αποφασισθούν στο πλαίσιο αυτής της πολυδιαφημισμένης και θολής «μεταναστευτικής πολιτικής»!

Και για μια τέτοια αποστολή, δεν ξέρουμε αν επαρκούν οι 1.000 «φρουροί συνόρων» που προτείνει η κυβέρνηση ή αν απαιτούνται 5.000 που αντιπροτείνει η Ν.Δ., ούτε αν το σώμα θα είναι «αυτοκέφαλο» ή «συνεργαζόμενο» με τις Ενοπλες Δυνάμεις - να συγκροτηθεί το σώμα από όσους πραγματικά απαιτούνται και με την όποια καλύτερη διοικητική δομή χρειάζεται! Το φύλαγμα των συνόρων, είναι το ζητούμενο, με όποιο κόστος. Κι αυτά τα φληναφήματα που λέγονται από διάφορους «αρμόδιους» περί... «ιδιαιτερότητος» της γεωγραφικής θέσης και μορφής της Ελλάδος, ας πάψουν να λέγονται, γιατί μόνο γέλια και... κλάματα προκαλούν.

«Παραινέσεις»... γενικής φύσεως έκανε χθες ο κ. Κώστας Σημίτης στο Υπουργικό Συμβούλιο. Να μην καλλιεργείται «κλίμα παροχολογίας και προσδοκιών προσλήψεων», ζήτησε ο πρωθυπουργός - αλλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «διευκρίνισε» αργότερα ότι οι παρατηρήσεις αυτές «δεν αφορούν συγκεκριμένους υπουργούς»! Να μην κατατίθενται άσχετες τροπολογίες (ξανά) ζήτησε ο κ. Σημίτης, αλλά και πάλι... «διευκρινίσθηκε» αρμοδίως ότι κι αυτή η παραίνεση δεν αφορά «συγκεκριμένους υπουργούς» με το συμπάθιο δηλαδή, αν τα όσα ζήτησε ο πρωθυπουργός της χώρας από τους... υπουργούς του δεν αφορούν τους υπουργούς του, τότε... ποιους αφορούν; Και, επιτέλους, γιατί έγιναν οι παραινέσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο;

ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ