ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (20-07-99)
«Εστραβαγάριο»	Σημαίνει οτιδήποτε το παράδοξο. Ως λέξη κοσμεί την ταμπέλα του μοναδικού βιβλιοπωλείου που υπάρχει σ' ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της χώρας μας: τον Μόλυβο της Μυτιλήνης. Είναι πράγματι εστραβαγάριο σε τόπους τουριστικούς, κάποιοι να μην επενδύουν στα «rooms to let», αλλά να αποφασίζουν τη μοναχική πορεία με εμπόρευμα όχι ξυλόγλυπτα, οστρακοειδή και παρεό, αλλά βιβλία· ελληνικά και ξένα· για παιδιά και ενήλικες. Και δεν είναι το μόνο που μπορεί να συναντήσει κανείς στο δρόμο των διακοπών του. Οι ανακοινώσεις των πλοίων της γραμμής είναι σίγουρα γλωσσικό εστραβαγάριο, αφού οι υπεύθυνοι των πλοίων εξακολουθούν να θεωρούν ότι μια στεγνή γλώσσα, που δεν είναι ούτε καθαρεύουσα ούτε δημοτική, είναι ό,τι καλύτερο για να ενημερώσουν τους εκδρομείς για ό,τι συμβαίνει στο πλοίο: «Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες όπως προσέλθουν στην τραπεζαρία για να γευματίσουν...». Εστραβαγάριο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι πλαστικοποιημένες καφετέριες δίπλα στους αρχαιολογικούς χώρους, αν δεν ήταν πλέον συρμός. Στο βωμό του κέρδους όμως και της γρήγορης ανάπτυξης, τίποτα δεν φαίνεται να μοιάζει παράδοξο και κανέναν δεν ενοχλεί. Εστραβαγάριο θα ήταν, πριν από δύο-τρία χρόνια, οι κάθε λογής ήχοι των δεκάδων κινητών που συναγωνίζονται τους ήχους της θάλασσας και της γαλήνης των απομακρυσμένων από τις πόλεις περιοχών. Παρ' όλα αυτά, τίποτα δεν μοιάζει πια παράδοξο. Τίποτα δεν εντυπωσιάζει. Ούτε οι μονότονοι θηριώδεις ήχοι των κλαμπ, τόσο στη μέση του πουθενά όσο και στο κέντρο των τουριστικών περιοχών. Ολα όσα «φυτεύθηκαν» δίπλα στο κύμα όχι μόνο θεωρούνται αποδεκτά, αλλά είναι στις πρώτες απαιτήσεις των επισκεπτών. Και ό,τι υπήρχε εκεί δεμένο με το χώμα και τον αέρα του κάθε τόπου κατέληξε πια να θεωρείται εστραβαγάριο. ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ