ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ (20-07-99)

Tελικά, τα σημεία των καιρών εμφανίζονται από εκεί που δεν τα περιμένεις. Να, θα τα δείτε λ.χ., αν περάσετε μπροστά από τον Αγιο Σάββα, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ψηλά στον τοίχο του νοσοκομείου υπάρχουν ακόμα έντονες οι σκιές από μια ξηλωμένη επιγραφή: «Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο». Λίγα εκατοστά ψηλότερα, διαβάζει κανείς την καινούργια απαστράπτουσα επιγραφή που την αντικατέστησε: «Ελληνικόν Αντικαρκινικόν Ινστιτούτον». Εντάξει, μπορεί και να μην έχει προεκτάσεις. Πάντως, ακόμη κι αν οφείλεται απλώς στον «γλωσσικό πατριωτισμό» κάποιων στο νοσοκομείο, είναι «είδηση».

Aντιθέτως, η ακόλουθη ιστορία, δεν είναι είδηση. Είναι όμως πολύ διδακτική. Ενας νέος και εξαιρετικά φέρελπις διπλωμάτης-ερευνητής δούλευε κάποτε στο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών. Χαρακτηριστικά του ήταν η τεχνική επάρκεια, ο πολύς ζήλος και οι αρκετές επιτυχείς διαπραγματεύσεις στο ενεργητικό του. Κάποια μέρα, δέχθηκε μια ιδιαίτερα ελκυστική προσφορά: υποτροφία ενός έτους για μελέτη σε κορυφαίο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Ο υπουργός αρνήθηκε να του δώσει τη σχετική άδεια που εδικαιούτο. Εκείνος παραιτήθηκε και έφυγε για την Αμερική. Ε, γύρισε και είναι υψηλό στέλεχος μεγάλης ιδιωτικής τράπεζας. Επειδή ένας υπουργός δεν δέχθηκε να τον «χάσει» για ένα χρόνο, κατά τον οποίο επιθυμούσε απλώς να γίνει καλύτερος, το υπουργείο Εξωτερικών τον έχασε και δεν θα τον ξαναδεί ποτέ.

Eσείς, πάντως, μπορεί να έχετε δει μια πολύ ενδιαφέρουσα διαφήμιση μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας, που αφορά συσκευή που αντιγράφει CD σε άλλο CD. Ολη η προσπάθεια της διαφήμισης είναι να πείσει τους θεατές της για τα πλεονεκτήματα αυτής της αντιγραφής. Ομως, η ίδια εταιρεία, δεν παράγει μόνον συσκευές αναπαραγωγής ήχου, αλλά είναι «μεγάλο όνομα» και στην αγορά του CD. Γι' αυτό και ο θεατής της διαφήμισης, ενώ βλέπει τι σπουδαία οφέλη θα αποκομίσει από την αγορά του αντιγραφικού, την ίδια στιγμή, διαβάζει απορημένος στο κάτω μέρος της οθόνης ότι η αντιγραφή από CD σε CD απαγορεύεται και διώκεται από τον νόμο και ότι η συσκευή αυτή δεν πωλείται για τέτοιες παράνομες πράξεις...

Tο αντιγραφικό έχει, δηλαδή, δύο χρήσεις, όπως ο θεσμός του γάμου. Την αληθινή και τη «μαϊμού», η οποία έχει αποδειχθεί μια εξαιρετικά προσοδοφόρα επιχείρηση παγκοσμίως όπου υπάρχουν κύματα μεταναστών, άρα και στην Ελλάδα. Πάντως στα καθ' ημάς δεν μπορούν να εφαρμοστούν τα πολύ απλά, ευρηματικά και αποτελεσματικά μέτρα που είχε λάβει κάποτε η βρετανική αστυνομία για να ελέγξει τους γάμους με σκοπό την απόκτηση υπηκοότητας. Κάποιος είχε «σφυρίξει» στη Σκότλαντ Γιάρντ, ότι, εξ εθίμου, οι κοπέλες από το Μπαγκλαντές δεν παντρεύονται αν έχει διαρραγεί ο παρθενικός τους υμένας. Ε, κι έτσι άρχισαν οι έλεγχοι. Μπα, οι δικοί μας μάλλον θα πρέπει να σκεφτούν κάτι άλλο...

Oπως κάτι άλλο θα πρέπει να σκεφθούν και οι αρμόδιοι του Φεστιβάλ Αθηνών, όταν αντιμετωπίζουν φαινόμενα σαν αυτό με τις συναυλίες του Λόριν Μάαζελ και της Ορχήστρας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας στο Ηρώδειο, που προφανώς θα έπρεπε να το γεμίσουν και όχι να μαζεύουν 400-500 ανθρώπους, τους οποίους ευγενώς ο μαέστρος καλεί να εγκαταλείψουν το άνω διάζωμα και να κατηφορίσουν προς την Ορχήστρα για να μη νιώθει κανείς μοναξιά. Η αιτία αναζητείται κάπου μεταξύ της βαθιάς απαξίωσης ενός Φεστιβάλ για τις καλές παραστάσεις του οποίου μόλις λίγα χρόνια πριν χρειαζόταν «μέσον» για να βρεθούν εισιτήρια, της απουσίας διαφήμισης, της θερινής περιόδου και, ενδεχομένως, της εσωτερίκευσης σε ένα μέρος του κοινού, μιας πεποίθησης της μορφής «αφού είναι καλοί γιατί δεν παίζουν στο Μέγαρο»; Ευτυχώς, το σύστημα «στόμα με στόμα» λειτουργεί ακόμη και αποδίδει στη δεύτερη συναυλία.

Aλλιώς όμως θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται πλέον και οι διάφοροι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, μετά το μήνυμα που έρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, δικαστήριο επιδίκασε 20.000.000 δρχ. σε ασθενή που έλαβε λάθος διάγνωση από νοσοκομείο για τα μάτια του, όπως προέκυψε από τις διαγνώσεις τριών άλλων νοσοκομείων που διέψευσαν την αρχική. Αν ωρίμασε και στην Ελλάδα η στιγμή για να ανοίξει η «βιομηχανία» των δικαστικών αποζημιώσεων ή των εξώδικων συμβιβασμών, τότε οι αρμόδιοι υπηρεσιών θα πρέπει να είναι πλέον πολύ προσεκτικοί με τις πράξεις τους.

«Των Υμίων» ετοιμάζεται να γίνει στην Ταϊβάν. Ο Μπιλ Κλίντον επικοινωνεί με τον Κινέζο ομόλογό του Ζιανγκ Ζεμίν για να τον πείσει να μην προχωρήσει η Κίνα σε επιθετική ενέργεια κατά μικρών νησιών της Ταϊβάν και η απάντηση είναι σχεδόν «να κοιτάτε τις δουλειές σας». Οποιος πάντως είχε τύχει να παρακολουθήσει την κοινή συνέντευξη Τύπου κορυφής ΗΠΑ-Κίνας από πριν λίγους μήνες στην αμερικανική πρωτεύουσα, θα θυμάται ασφαλώς πόσο σχετικές είναι κάποιες έννοιες, ιδίως αυτή του «πλανητάρχη»: Ο Κινέζος πρόεδρος είχε κάνει τον Αμερικανό ομόλογό του σχεδόν να ιδρώσει μπροστά στις κάμερες από την αγωνία να καταλάβει τη μετάφραση των... κινέζικων που άκουγε ντυμένα με ένα κυρίαρχο, τρομακτικό σχεδόν ύφος.

Eνα τέταρτο αιώνος κατοχής συμπληρώνεται στην Κύπρο. Την τελευταία πενταετία, οι δυνάμεις μας συγκεντρώθηκαν σε δύο άξονες: στο δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Το πρώτο κατέρρευσε πριν υπάρξει, με τους ρωσικούς πυραύλους S300. Το δεύτερο; Ελεγε σε συνέντευξή του στις 5/1/1995 στον παλιό «Οικονομικό Ταχυδρόμο» ο κύριος χειριστής αυτής της πολιτικής, ο τότε υφυπουργός και νυν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιάννος Κρανιδιώτης: «Για την Τουρκία, στην Ενωση έχει βαρύνουσα γνώμη η Ελλάδα. Οταν η Μεγάλη Βρετανία ή η Ιρλανδία πει κάτι για τη Βόρειο Ιρλανδία, η Ελλάδα το αποδέχεται χωρίς "να το ψάχνει". Ε, όταν μιλούμε για την Τουρκία, λέμε ότι η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να ακούει τι λέει η Ελλάδα. Ο ρόλος της Τουρκίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έχει μειωθεί. Οι σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο είναι κι αυτές βεβαρημένες».

Tην περασμένη εβδομάδα, ο Γιάννος Κρανιδιώτης μέσω μιας άλλης συνέντευξης στο «Ρόιτερς» εξήγησε εσπευσμένα το πώς θα δώσει η Ελλάδα το «πράσινο φως» για την αναβάθμιση της Τουρκίας σε προενταξιακό καθεστώς στην Ε.Ε. Ηταν το κύκνειο άσμα της ανωτέρω «θεωρίας». Η Ελλάδα, όχι μόνον δεν έχει βαρύνουσα γνώμη, αλλά μάλλον δεν έχει καταφέρει να έχει καθόλου γνώμη: της ζητούν και δίνει. Ε, κι άμα δώσει βλέπουμε... Εν τω μεταξύ, η θέση της Τουρκίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο όχι μόνον δεν μειώθηκε, αλλά, δυστυχώς, βελτιώθηκε σημαντικά, κυρίως ως «συμπαίκτης» σε ισχυρά περιφερειακά παίγνια, όπως αυτό στο τρίγωνο με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και ακόμη κι οι Αδέσμευτοι, στους οποίους η Κύπρος παραδοσιακά στηριζόταν στον ΟΗΕ, αποφάσισαν προ ημερών να σπάσουν την «άδικη απομόνωση» του ψευδοκράτους και να απομονώσουν πλέον τη Λευκωσία. Από αναλύσεις...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΣ