ΑΚΙΣ (20-07-99)
...Δείκτες...	Τραγικοί είναι για τη χώρα μας οι δείκτες της ανεργίας. Και πιο τραγικοί ακόμη εκείνοι που αφορούν τους νέους. Η χώρα «αλλάζει πρόσωπο», στρέφεται στις νέες τεχνολογίες, οι θέσεις εργασίας μειώνονται και η ανεργία καλπάζει. Κατά τα άλλα, η Οικονομία πηγαίνει καλά, οι στόχοι μας για την ΟΝΕ είναι πολύ κοντά, το «κόμμα των επενδυτών» της Σοφοκλέους περνά ημέρες δόξης. Ελα, όμως, που το «καζάνι» βράζει! Βεβαίως, ουδείς μπορεί να πει ότι το έργο της κυβερνήσεως είναι εύκολο. Δεν τιθασσεύεται η ανεργία χωρίς επενδύσεις, χωρίς ανάπτυξη. Πώς, όμως, να επιτύχεις την ανάπτυξη με τους ρυθμούς που απαιτούνται για να μειωθεί η ανεργία; Μία από τις λύσεις ίσως είναι το «λιγότερο κράτος». Η εξέλιξη δείχνει ότι οι αποκρατικοποιήσεις είναι ένας δρόμος προς την ανάπτυξη. Και μπορεί στη δεκαετία του '60 ο εξηλεκτρισμός της χώρας και οι τηλεπικοινωνίες της να χρειάζονταν την κρατική ΔΕΗ και τον ΟΤΕ για να πραγματοποιηθούν, αλλά σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και αλλάζουν καθημερινά. Είναι κρίμα, αυτό τον καιρό, που η χώρα έχει αποκτήσει σχετικά υψηλή αξιοπιστία στο διεθνή οικονομικό χώρο, να βλέπει τους νέους της να κυκλοφορούν με τις «αγγελίες» στο χέρι. Η ανεργία είναι ένα πρόβλημα που η κυβέρνηση της χώρας καλείται να λύσει και μάλιστα με ρυθμούς γοργούς. Η συλλογική αποτυχία του κράτους, που σημειώθηκε με τον γιγαντισμό των προβληματικών, ίσως είναι ο «μπούσουλας» για την αρχή μιας προσπάθειας προς την ανάκαμψη της αγοράς εργασίας. Οι κυβερνώντες το ξέρουν καλύτερα. Ας βιαστούν. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ