ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (24-06-99)

Ψευδαισθήσεις και πραγματικότητα
Α! το καλύτερό μου. Η αυτοκριτική των τηλε-αστέρων την ώρα της μάχης! Είναι μεσημεράκι και το τηλεπαιχνίδι «10 με τόνο» του ΑΝΤ1 έχει μόλις αρχίσει. Χειροκροτήματα-κονσέρβα υποδέχονται τον Γιώργο Παπαδάκη στο πλατό, χειροκροτήματα-κονσέρβα παρεμβάλλονται κάθε τόσο σε αυτά που λέει, χειροκροτήματα-κονσέρβα υποδέχονται και τους παίκτες. «Δεν έχουμε αληθινά χειροκροτήματα», λέει με άνεση ο παρουσιαστής, «γιατί, όπως βλέπετε, δεν υπάρχει πουθενά κοινό (χειροκροτήματα), κονσέρβα είναι (χειροκροτήματα). Να μου πείτε γιατί να χρησιμοποιούμε κονσέρβα-χειροκροτήματα; Γιατί έχουν και οι άλλοι. Στην τηλεόραση τις περισσότερες φορές δεν κάνεις κάτι γιατί το έχεις διαλέξει, αλλά γιατί το κάνουν και οι άλλοι. Κοιτάνε όλοι τι παίζει ο απέναντι και προγραμματίζουν το ίδιο» (χειροκροτήματα).- Ε, ο παλιός είναι αλλιώς, λέει και μια κουβέντα παραπάνω. Θα μπορούσαν, πάντως, να χωριστούν σε δύο κατηγορίες οι επαγγελματίες της τηλεόρασης σε σχέση με το πώς βλέπουν την εργασία τους και τη θητεία τους στο γυαλί. Η μία, στην οποία συνήθως ανήκουν οι πιο παλιοί, έμπειροι, που πρόλαβαν να θητεύσουν στην κρατική τηλεόραση, σέβονται και υπερασπίζονται τη δουλειά τους, αλλά δεν θέλουν να δείχνουν ότι τρέφουν ψευδαισθήσεις για τον ρόλο της τηλεόρασης. Την υπερασπίζονται, με το πάθος του επαγγελματία, αλλά δεν παραλείπουν να θυμίσουν πως «τηλεόραση είναι», δηλαδή θέαμα και σκηνοθεσία, δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε περισσότερο χώρο στη ζωή απ' όσο της αναλογεί δίπλα σε άλλα μέσα ψυχαγωγίας και ενημέρωσης. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, στην οποία ανήκουν συνήθως νεώτεροι επαγγελματίες, σταρ της φασαριόζικης εμπορικής τηλεόρασης, που θέλουν και οι ίδιοι να πιστεύουν και περιμένουν να το κάνουμε και όλοι οι υπόλοιποι, πως επιτελούν έργο υψηλό, πως χωρίς αυτούς και την τηλεόραση που προσφέρουν ο κόσμος θα χανόταν και θυμώνουν πάρα πολύ με οποιονδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντία τους. Χρησιμοποιούν δε σε κάθε περίσταση ως επιχείρημα, που υποτίθεται πως επιβεβαιώνει ότι το έργο τους είναι υψηλό και υπεράνω κάθε κριτικής, τα «εύγε» και τα «ζήτω» που ακούν απ' όσους χρησιμοποιούν το στασίδι των τηλε-παραθύρων τους ή των εκπομπών τους. Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, με το δίκιο τους η τόση αλαζονεία. Μήπως έχουν άλλα μέτρα να συγκριθούν; Μέχρι να τους προδώσουν οι εποχές, αυτοί παραμένουν οι μοναδικοί προφήτες τους.
Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (24-06-99)
Ψευδαισθήσεις και πραγματικότητα	Α! το καλύτερό μου. Η αυτοκριτική των τηλε-αστέρων την ώρα της μάχης! Είναι μεσημεράκι και το τηλεπαιχνίδι «10 με τόνο» του ΑΝΤ1 έχει μόλις αρχίσει. Χειροκροτήματα-κονσέρβα υποδέχονται τον Γιώργο Παπαδάκη στο πλατό, χειροκροτήματα-κονσέρβα παρεμβάλλονται κάθε τόσο σε αυτά που λέει, χειροκροτήματα-κονσέρβα υποδέχονται και τους παίκτες. «Δεν έχουμε αληθινά χειροκροτήματα», λέει με άνεση ο παρουσιαστής, «γιατί, όπως βλέπετε, δεν υπάρχει πουθενά κοινό (χειροκροτήματα), κονσέρβα είναι (χειροκροτήματα). Να μου πείτε γιατί να χρησιμοποιούμε κονσέρβα-χειροκροτήματα; Γιατί έχουν και οι άλλοι. Στην τηλεόραση τις περισσότερες φορές δεν κάνεις κάτι γιατί το έχεις διαλέξει, αλλά γιατί το κάνουν και οι άλλοι. Κοιτάνε όλοι τι παίζει ο απέναντι και προγραμματίζουν το ίδιο» (χειροκροτήματα).- Ε, ο παλιός είναι αλλιώς, λέει και μια κουβέντα παραπάνω. Θα μπορούσαν, πάντως, να χωριστούν σε δύο κατηγορίες οι επαγγελματίες της τηλεόρασης σε σχέση με το πώς βλέπουν την εργασία τους και τη θητεία τους στο γυαλί. Η μία, στην οποία συνήθως ανήκουν οι πιο παλιοί, έμπειροι, που πρόλαβαν να θητεύσουν στην κρατική τηλεόραση, σέβονται και υπερασπίζονται τη δουλειά τους, αλλά δεν θέλουν να δείχνουν ότι τρέφουν ψευδαισθήσεις για τον ρόλο της τηλεόρασης. Την υπερασπίζονται, με το πάθος του επαγγελματία, αλλά δεν παραλείπουν να θυμίσουν πως «τηλεόραση είναι», δηλαδή θέαμα και σκηνοθεσία, δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε περισσότερο χώρο στη ζωή απ' όσο της αναλογεί δίπλα σε άλλα μέσα ψυχαγωγίας και ενημέρωσης. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, στην οποία ανήκουν συνήθως νεώτεροι επαγγελματίες, σταρ της φασαριόζικης εμπορικής τηλεόρασης, που θέλουν και οι ίδιοι να πιστεύουν και περιμένουν να το κάνουμε και όλοι οι υπόλοιποι, πως επιτελούν έργο υψηλό, πως χωρίς αυτούς και την τηλεόραση που προσφέρουν ο κόσμος θα χανόταν και θυμώνουν πάρα πολύ με οποιονδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντία τους. Χρησιμοποιούν δε σε κάθε περίσταση ως επιχείρημα, που υποτίθεται πως επιβεβαιώνει ότι το έργο τους είναι υψηλό και υπεράνω κάθε κριτικής, τα «εύγε» και τα «ζήτω» που ακούν απ' όσους χρησιμοποιούν το στασίδι των τηλε-παραθύρων τους ή των εκπομπών τους. Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, με το δίκιο τους η τόση αλαζονεία. Μήπως έχουν άλλα μέτρα να συγκριθούν; Μέχρι να τους προδώσουν οι εποχές, αυτοί παραμένουν οι μοναδικοί προφήτες τους. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ