ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (16-06-99)

Το ζαβλακωμένο
Το ευτύχημα (για όλους...) είναι ότι το Φεστιβάλ Αθηνών θα διαρκέσει φέτος μόνο ένα μήνα περίπου. Διότι, αν είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει τρίμηνο και βάλε, όπως μέχρι πέρυσι, θα βλέπαμε σημεία και τέρατα. Ή μπορεί και... τίποτε. Πράγμα το οποίο ουδόλως αποκλείεται να συμβεί και ούτως εχόντων των πραγμάτων. Λόγω ανανέωσης, βέβαια. Της πολυπόθητης ανανέωσης του πολύπαθου φεστιβάλ, την οποία επείσθη επιτέλους να επιχειρήσει η Πολιτεία... Με τον γνωστό τρόπο. Και τα άγνωστα ακόμη -αλλά όχι για πολύ- αποτελέσματα. Γιατί, γνωστά είναι μόνο τα σχετικά με την αποχώρηση Μικρούτσικου προ διμήνου και την αποστασιοποίηση Κουρουπού προ ημερών. Τα άγνωστα ακόμη είναι όσα δραματικά συμβαίνουν καθημερινώς στα παλαιά εκείνα μαύρα και σκότεινα γραφεία του Ελληνικού Φεστιβάλ, όπου ελάχιστοι εναπομείναντες υπάλληλοι προσπαθούν να χτενίσουν τα μαλλιά της τρελής και να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά - του αρμοδίου υπουργού (Ανάπτυξης!) περαβρέχοντος... Διότι ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος -φίλος ως γνωστόν του Πολιτισμού, «και με τη βούλα» που λένε, μετά την αποκάλυψη που υπέστη περνώντας από το υπουργείο Πολιτισμού- αδιαφορεί απροσχημάτιστα για το γεγονός ότι το αναγεννημένο προχωρεί στην πρεμιέρα του (σε μία βδομάδα) ζαβλακωμένο, χωρίς μπούσουλα, χωρίς διευθυντή, χωρίς στοιχειώδη αριθμό κατάλληλων στελεχών, χωρίς χρήματα, χωρίς καν την «κεκτημένη ταχύτητα» που είχε πριν από την αναγέννηση. Αλλά με τα φεστιβάλ, και δη τα μεγάλα, συμβαίνει με το που σηκώνεται η αυλαία τα άδηλα να γίνονται δήλα. Και ενίοτε νίλα.
Β. Αγγελικόπουλος

	ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (16-06-99)
Το ζαβλακωμένο	Το ευτύχημα (για όλους...) είναι ότι το Φεστιβάλ Αθηνών θα διαρκέσει φέτος μόνο ένα μήνα περίπου. Διότι, αν είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει τρίμηνο και βάλε, όπως μέχρι πέρυσι, θα βλέπαμε σημεία και τέρατα. Ή μπορεί και... τίποτε. Πράγμα το οποίο ουδόλως αποκλείεται να συμβεί και ούτως εχόντων των πραγμάτων. Λόγω ανανέωσης, βέβαια. Της πολυπόθητης ανανέωσης του πολύπαθου φεστιβάλ, την οποία επείσθη επιτέλους να επιχειρήσει η Πολιτεία... Με τον γνωστό τρόπο. Και τα άγνωστα ακόμη -αλλά όχι για πολύ- αποτελέσματα. Γιατί, γνωστά είναι μόνο τα σχετικά με την αποχώρηση Μικρούτσικου προ διμήνου και την αποστασιοποίηση Κουρουπού προ ημερών. Τα άγνωστα ακόμη είναι όσα δραματικά συμβαίνουν καθημερινώς στα παλαιά εκείνα μαύρα και σκότεινα γραφεία του Ελληνικού Φεστιβάλ, όπου ελάχιστοι εναπομείναντες υπάλληλοι προσπαθούν να χτενίσουν τα μαλλιά της τρελής και να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά - του αρμοδίου υπουργού (Ανάπτυξης!) περαβρέχοντος... Διότι ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος -φίλος ως γνωστόν του Πολιτισμού, «και με τη βούλα» που λένε, μετά την αποκάλυψη που υπέστη περνώντας από το υπουργείο Πολιτισμού- αδιαφορεί απροσχημάτιστα για το γεγονός ότι το αναγεννημένο προχωρεί στην πρεμιέρα του (σε μία βδομάδα) ζαβλακωμένο, χωρίς μπούσουλα, χωρίς διευθυντή, χωρίς στοιχειώδη αριθμό κατάλληλων στελεχών, χωρίς χρήματα, χωρίς καν την «κεκτημένη ταχύτητα» που είχε πριν από την αναγέννηση. Αλλά με τα φεστιβάλ, και δη τα μεγάλα, συμβαίνει με το που σηκώνεται η αυλαία τα άδηλα να γίνονται δήλα. Και ενίοτε νίλα. Β. Αγγελικόπουλος