Το θέμα της Β. Ηπείρου
Η κακοποίηση ενός Βορειοηπειρώτη στα Βρυσερά από Αλβανούς αστυνομικούς θα είχε περάσει απαρατήρητο, εάν οι δράστες δεν είχαν φροντίσει να εκφράσουν δημοσίως τα κίνητρά τους. Απείλησαν το θύμα ότι θα τον στείλουν, μαζί μ' όλους τους Ελληνες μειονοτικούς, πρόσφυγα κάτω από την Πρέβεζα! Προφανώς, γιατί έχουν δει τον χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας, ο οποίος την επεκτείνει μέχρι τον Αμβρακικό! Δυστυχώς, το επεισόδιο δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Απεικονίζει με μεγαλύτερη καθαρότητα το κλίμα απ' ό,τι οι επίσημες καθησυχαστικές δηλώσεις της αλβανικής κυβερνήσεως. Η ελληνική κυβέρνηση αρέσκεται να πιστεύει ότι οι απαγωγές στη Βόρειο Ηπειρο είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του αλβανικού κράτους να επιβάλλει συνθήκες ασφαλείας και δεν στρέφονται ειδικά εναντίον της μειονότητος. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Ο αλβανικός εθνικισμός χρησιμοποιεί τις συμμορίες σαν αιχμή του δόρατος της πάγιας πολιτικής του για τον αφελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Ουσιαστικά, οι συμμορίες λειτουργούν ως παρακράτος κι ακριβώς γι' αυτό παραμένουν ανεξέλεγκτες, ενώ είναι κοινό μυστικό και τα ονόματα των μελών τους και τα ονόματα αυτών που τις προστατεύουν. Οι δύο πρόσφατες και εν εξελίξει απαγωγές στη Βόρειο Ηπειρο είναι απολύτως ενδεικτικές των σκοπιμοτήτων που υπηρετούν. Η απόσπαση λύτρων είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη και σημαντικότερη είναι η κατατρομοκράτηση του ελληνικού στοιχείου. Η απαγωγή της τετράχρονης στην Κακαβιά έχει ως αντικειμενικό σκοπό οι μειονοτικοί που εργάζονται στην Ελλάδα, να φοβηθούν και να μη στείλουν διακοπές τα παιδιά τους στα πατρικά τους στη Βόρειο Ηπειρο. Πολύ πιο σαφής είναι ο σκοπός της απαγωγής του νεαρού επιχειρηματία στο Δέλβινο. Είναι ένα μήνυμα προς τους Ελλαδίτες επιχειρηματίες να μην επενδύουν στη Βόρειο Ηπειρο, γιατί εκτός από τις επιχειρήσεις τους κινδυνεύει και η προσωπική τους ασφάλεια. Οπως για μία ακόμη φορά απεδείχθη πέρυσι με την απαγωγή του νομάρχη Αργυροκάστρου κ. Ντάκου, το κέντρο όλων σχεδόν των εγκληματικών ενεργειών εναντίον της ελληνικής μειονότητος είναι το κεφαλοχώρι Λαζαράτι. Η μαφία των Λαζαρατινών συμπεριφέρεται ως κράτος εν κράτει, γιατί έχει εξασφαλισμένη την ατιμωρησία. Για τους μηχανισμούς του αλβανικού κράτους το Λαζαράτι είναι το δυναμικό έρεισμα του Τουρκαλβανισμού στο χώρο της Βορείου Ηπείρου. Η εγκληματική δράση των Λαζαρατινών είναι ανεκτή, γιατί ασκεί συνεχή πίεση στην ελληνική μειονότητα και συντείνει στον ξεριζωμό της. Η παθητική στάση του ελληνικού κράτους δημιουργεί πολλά ερωτηματικά: θα έπρεπε να έχει προ πολλού θέσει τα Τίρανα ενώπιον των ευθυνών τους. Δεν το έχει πράξει, γιατί, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, πάνω απ' όλα δεν επιθυμεί να προκαλέσει τριβές στις διμερείς σχέσεις.