Υπεράνθρωποι κρετίνοι
|
Τις ημέρες αυτές όλοι έχουμε και πάλι να λέμε για τη διαφθορά στους κόλπους της Αστυνομίας, για κλέφτες, προαγωγούς, εκβιαστές κι ένα σωρό. Ασε που υπάρχουν και αστυνομικοί, που κλείνουν μάτια, όταν είναι καμιά υπόθεση με ακροδεξιούς. Οι διαμαρτυρίες Τύπου και πολιτών τείνουν να πάρουν διαστάσεις κατακραυγής. Μόνο που αυτή η γενική αγανάκτηση είναι βαθύτατα υποκριτική για μια κοινωνία, στην οποία η διαφθορά έχει αναχθεί σε κανόνα επιβιώσεως και η συμπάθεια προς τους πάσης αποχρώσεως ακροδεξιούς διαφημίζεται ελευθέρως ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο.
Εάν η κοινωνία αυτή ηρωτάτο «πώς πρέπει να είναι ο σωστός αστυνομικός», θα φιλοτεχνούσε το πορτρέτο ενός υπερανθρώπου: αδιάφθορος ασφαλώς (άρα δυσεύρετος), πανταχού παρών (έστω και με τροχάδην), βαθύτατα δημοκρατικός (απομένει να διευκρινιστεί τι ακριβώς είναι δημοκρατικό), έτοιμος να προασπίσει με τη ζωή του τους καλούς (περιλαμβανομένων και των μεγαλοκλεπτών, τους οποίους προστατεύει), αμείλικτος διώκτης των κακών (όπως εκάστοτε τους προσδιορίζουν οι ανώτεροί του), άψογος με τους πολίτες (ακόμη κι όταν τον καθυβρίζουν), τέρας ψυχραιμίας, δίκαιος, γλυκομίλητος (και με όσους τον απειλούν με μολότοφ), με γνώσεις νομικής, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας και ξένων γλωσσών. Απαραιτήτως, όμως, και κρετίνος. Γιατί εάν με όλα αυτά τα σπάνια προσόντα κατατάσσεται στην Αστυνομία για να κινδυνεύει να λοιδορείται και να αμείβεται με διακόσιες χιλιάδες μηνιαίως, κάτι δεν θα πρέπει να πηγαίνει καλά μαζί του, αφού κάλλιστα θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση υψηλή σε κάποια πολυεθνική, που αξιοποιεί τα ταλέντα.
Οσοι μέμφονται τους αστυνομικούς γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που δεν είναι, δεν μπαίνουν στον κόπο να διερωτηθούν γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι υπέρτεροι σε όλα του μέσου Ελληνα. Ο συνήθης αστυνομικός προέρχεται από κάποιο χωριό και μην έχοντας προσόντα, μόρφωση, φιλοδοξίες και ανησυχίες πολιτικές ή άλλες, βρίσκει διέξοδο επαγγελματική στην Αστυνομία, συχνά με μέσο. Προσλαμβανόμενος, γίνεται ένας ακόμη δημόσιος υπάλληλος, με νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου. Ως νέος, καθορίζεται από τις παρορμήσεις των νέων. Ως οικογενειάρχης, κινείται με γνώμονα τις ανάγκες της οικογενείας του. Ως ώριμος, βλέπει τα πάντα και τους πάντες με ωμότητα. Ενας Ελληνας μέσα σ' όλους, έρμαιο και αυτός της γενικευμένης διαφθοράς, μόνο πολύ πιο κοντά σε αυτήν, άρα περισσότερο ευάλωτος.
|
| |
