ΤΙ-ΒΙ-Α (24-06-98)
Μας έχει πάρει το νου η ζέστη, βγαίνει και εκείνος ο οδοντίατρος που είχαν καταγγείλει οι ασθενείς του ότι τους κάρφωνε τα δόντια με ταβανόπροκες -ή κάτι παρόμοιο δεν θυμάμαι- στον ΣΚΑΪ και επιχείρησε να κάνει ανάλυση του «κόσμου των εικόνων» με βάση, είπε, τη θεωρία της σχολής της Φραγκφούρτης και τον Αντόρνο. Πάνω που είχα βρει το καλύτερο της βραδιάς, μου το χάλασε ο κ. Ευαγγελάτος, που τον διέκοψε «Να μην το πιάσουμε αυτό, γιατί θα χαθούμε» του λέει. Παρέμεινα για να δω τι θα βρούνε με το άλλο που έπιασαν, κάτι για μηνύσεις που υποτίθεται ότι θα έκανε ο κ. οδοντίατρος σε επιθεώρηση που τον έχει κάνει νούμερο. Ειλικρινώς δεν κατάλαβα αν τελικώς το βρήκαν αυτό που νόμιζαν πως θα βρουν, γιατί ο ίδιος έλεγε πως δεν θα κάνει μάλλον μηνύσεις. Μπερδεμένο μου φάνηκε ακόμη και αν ήταν απλώς διαφήμιση στην επιθεώρηση και στον κ. Σεφερλή, που υποδύεται σε αυτήν τον κ. οδοντίατρο. Ουφ, μου το χάλασαν!

Οχι, δεν γράφω λέξη για το τέλος του χρυσού σίριαλ της χρονιάς, γιατί με αγριοκοιτάζει γρυλίζοντας ο αγαπημένος Μήτσος, δηλαδή ο Δημήτρης Καρατζής, που κάνει ύλη στη σελίδα και θα αναγκαστεί να το διαβάσει, αλλά δεν θέλει γιατί έχει γράψει το επεισόδιο στο βίντεο και φοβάται μη χάσει τη ζάχαρη της έκπληξης. Είμαστε πολλά χρόνια συνάδελφοι και δεν του χαλάω χατίρι. Αλλωστε, είναι κάθε χρόνο ο «δείκτης» μου για την ετήσια τηλεοπτική επιτυχία, πριν αρχίσει να επιβεβαιώνεται από την AGB. Οποιο σίριαλ διαλέξει να παρακολουθεί ανελλιπώς και να το γράφει στο βίντεο γίνεται σουξέ λίγο αργότερα. Και το αλάνθαστο ένστικτο του τηλεθεατή η στήλη το σέβεται.

Αρχισα κιόλας να σκέφτομαι με τρόμο τη χρονιά που έρχεται, όπως άλλωστε κάθε καλοκαίρι, που μαθαίνουμε για τις παραγωγές τις οποίες ετοιμάζουν τα κανάλια, μ' ελπίδα και εκείνα κι εμείς που περιμένουμε, αλλά φοβάμαι πως οι ελπίδες μας δεν συναντιούνται πάντα. Καταφύγιο των σεναριογράφων τη χρονιά που έρχεται είναι η ελληνική λογοτεχνία, σύγχρονη κατά προτίμηση. Επίσης, όπως μαθαίνω, οι περισσότερες σειρές είναι υψηλών προδιαγραφών και κοινωνικού περιεχομένου με τάση προς το δράμα. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να καθαρίσει το βλέμμα με άφθονο μπλε της θάλασσας και χρυσαφί της άμμου, να ξεμουδιάσουν τα μέλη με ασκήσεις στο νερό, να 'ρθει να ισιώσει το κορμί από το καθισιό στον καναπέ, να πάρει ανάσες η ψυχή από αληθινή ζωή για να βουλιάξουμε ήσυχοι μετά και πάλι στη γλυκιά αδράνεια της τηλεθέασης. Ε, δεν είναι και λίγο να έχουμε τουλάχιστον μια σιγουριά στη ζωή. Ο,τι κι αν γίνει η γυάλινη οθόνη είναι εκεί, γοητευτική, πλανεύτρα, έτοιμη να καταπιεί ανησυχίες και καημούς. Χαλάλι της που καταπίνει και όλα τα υπόλοιπα.

«Τηλέμαχος»