Συμβιβασμός

Επανάσταση με μέτρο, έφοδος με αυτοσυγκράτηση, ρήξεις με ηπιότητα, σεισμοί με σύνεση. Αυτή είναι η νέα εκδοχή του εκσυγχρονισμού, που προέκυψε από τη διασταύρωσή του με τον παπανδρεϊσμό. Πτοημένος από τις αντιδράσεις σε κόμμα, κυβέρνηση, συνδικάτα και κοινωνία, ο πρωθυπουργός ανεδιπλώθη. Τα αποκαλυπτήρια του συμβιβασμού του τα έκανε ο ίδιος, το περασμένο Σάββατο, στην Αρχαία Ολυμπία, όπου διεκήρυξε ότι «μόνο όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε και να δημιουργήσουμε την Ελλάδα των μεγάλων και ανοιχτών οριζόντων». Δεν ήταν πρόκληση προς τους «άλλους» να συστρατευθούν στη δύσκολη πορεία, αλλά αναγνώριση ότι για τους ρυθμούς της πορείας αυτής αποφασιστικό λόγο θα έχουν και εκείνοι. Ηδη δε αναγγέλλεται ότι οι μεγάλοι στόχοι περιορίζονται στην ανώδυνη ιδιωτικοποίηση δύο τραπεζών, της ΔΕΠ και των Καταστημάτων Αφορολογήτων. Οτι η κοσμογονία στις ΔΕΚΟ ανασχεδιάζεται, ότι ο κλονισμός στο εργασιακό εκλογικεύεται, ότι ο σεισμός στο ασφαλιστικό αναβάλλεται. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αγώνας δρόμου προς την ΟΝΕ μετατρέπεται σε ράθυμο «σεργιάνι». Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και υποσχέσεις για «ακόμη καλύτερες μέρες» διανέμονται τώρα από τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, σε ανανεωμένην έκδοση για «χρονιές ανάσας» μετά την φετεινή. «Εάν δεν μπορείς να τους νικήσεις, πήγαινε μαζί τους», διδάσκει η πολύ πρακτική αμερικανική σοφία. Ακριβώς αυτό έπραξε ο κ. Κ. Σημίτης (όπως, ίσως, καταδειχθεί και σήμερα κατά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ). Ομως, αυτή η συνάντηση με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους στα μισά του δρόμου απειλεί να αφήσει την Ελλάδα στη μέση του δρόμου, με χαρακτηριστικά χώρας υποευρωπαϊκής.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΙΣΤΙΚΑΣ