«Γιούκα»
Δημήτρης Καπράνος
| | ΑΚΙΣ (23-06-98) | |
|
Δεν ξέρω αν έτυχε ποτέ να χάσετε, προσωρινά, την όρασή σας. Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό το συναίσθημα. Από τη μια στιγμή στην άλλη, επειδή ένα φύλλο-ξίφος, από τη «γιούκα» διέρρηξε το επιθήλιο του δεξιού οφθαλμού βρίσκεσαι να τρέχεις από νοσοκομείου εις νοσοκομείον. Το «Τζάνειο» δεν εφημέρευε. Σπεύδεις στο «Κρατικό». Κι εδώ ατυχία. Ανεβαίνεις στην Οφθαλμολογική κλινική, σκεπτόμενος ότι «δεν μπορεί θα υπάρχει γιατρός». Αμ, δε. Δίχως να σηκώσει τα μάτια από το περιοδικό, η αδελφή απαντά ότι ο γιατρός «κοιτάζει τους ασθενείς». Οταν όμως τον αναζητεί, δεν τον βρίσκει. «Γιατί δεν πηγαίνετε στη Βούλα που εφημερεύει»; Κομμάτια τα νεύρα σου. Να πας από τον Πειραιά στη Βούλα Σάββατο μεσημέρι με την Αθήνα να τρέχει στις παραλίες, είναι αυτοκτονία. Τελικά, καταλήγεις στο πρώην Λοιμωδών. Ο γιατρός ακούει «γιούκα» και κουνάει το κεφάλι. Γνωστή αιτία τραυματισμού, συνηθισμένη και οδυνηρή. «Το μάτι πρέπει να κλείσει». Αυτό σημαίνει ότι κλείνει το ένα αλλά, υποχρεωτικά, κρατάς και το άλλο κλειστό, αφού ο πόνος του χτυπημένου βολβού, γίνεται διαπεραστικός με κάθε κίνηση. Ετσι, βυθίζεσαι στο σκοτάδι. Πάει το Μουντιάλ, πάνε οι κυριακάτικες εφημερίδες. Τα βάζεις με όλους. Ουρλιάζεις όταν πάνε να απαντήσουν -και σωστά- στο κινητό σου. Τα βάζεις με τους δικούς σου γιατί δεν τρέχουν όσο πρέπει. Γίνεσαι κάκιστος ασθενής. Μόνο οι γιατροί σε καταλαβαίνουν· «Δεν υπάρχει χειρότερο σπάσιμο νεύρων από την προσωρινή απώλεια της όρασης. Αλλάζει όλη η συμπεριφορά. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος», είπε, χθες, ο εφημερεύων οφθαλμίατρος στο «Τζάνειο». Κι όλα αυτά από ένα φύλλο «γιούκα». Αλλάξτε φυτά στη βεράντα, γιατί μπορεί να αλλάξετε συμπεριφορά σε δευτερόλεπτα.
Δημήτρης Καπράνος | |
|