Οταν έχω καλύτερο όμως, δυστυχώς έχω κολλητά και το χειρότερο. Και τέτοιο είναι η «υπόθεση Βαγιωνή». Και τι δεν ακούσαμε πάλι σε αυτή την «πολύκροτη δίκη», που ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί έπρεπε να την παρακολουθήσουμε βήμα προς βήμα. Μήπως αύξησε την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη δικαιοσύνη; Μήπως είχε ηθικά διδάγματα; Μήπως είχε καλούς και κακούς; Ενα μάλε βράσε ήταν από την αρχή ώς το τέλος. Να μου πείτε υπάρχει και το αδιάσειστο επιχείρημα πως τέτοια διασκεδάζουν το φιλοθεάμον κοινό. Ε, ναι, σωστό είναι αυτό. Αλλωστε μας λείπει η διασκέδαση σ' αυτό τον τόπο. Ετσι δεν είναι;
Α, ναι, άκουσα και τη δραματική ιστορία του κ. Ανδρέα Μπάρκουλη, ο οποίος είχε αποκτήσει μια κόρη πριν από σαράντα χρόνια, αλλά επειδή δεν είχε παντρευτεί τη μητέρα της, δεν μπορούσε να την βλέπει και τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και πατέρας και κόρη έσμιξαν. Πολύ συγκινητικό και ανθρώπινο. Ακουσα, όμως, τον κ. Δημήτρη Σταυρόπουλο στον ΣΚΑΪ να λέει ότι ο κ. Μπάρκουλης «στάθηκε γενναίος». Πού ήταν η «γενναιότης» αλήθεια; Στο ότι μετά σαράντα χρόνια και ενώ ήταν άρρωστος και φοβισμένος ζήτησε να δει το παιδί του και το αναγνώρισε; Χρειάζεται γενναιότητα το να αναγνωρίσει κάποιος ότι είναι πατέρας και να φερθεί όπως πρέπει; Χρειάζεται γενναιότητα η ανθρωπιά; Αχ! αυτές οι «ανθρώπινες ιστορίες», που τόσο αρέσουν στα δελτία ειδήσεων, πόσο δύσκολες είναι στην προσέγγισή τους και πόση σκέψη και ευαισθησία θέλει η παρουσίασή τους!
Στη γυάλινη οθόνη, όμως, γλυστρά και χάνεται η συγκίνηση, διαλύεται το νόημά της, μένει μόνον η στεγνή αίσθηση της περιέργειας. Αυτή ικανοποιείται και γι' αυτήν γίνονται όλα.
Βγήκαν από τα στούντιο οι πρωινές εκπομπές των καναλιών. Τους έπιασε η ζέστη φαίνεται και είπαν να βολευτούν σε ωραία, δροσερά, παραλιακά ξενοδοχεία και συγκροτήματα μπαγκαλόους. Πολύ ωραία ιδέα αυτή. Θα το ζητήσω κι εγώ από τη διεύθυνση, για να είναι η στήλη πιο καλοκαιρινή, να μου κλείσει μια καμπάνα και να γράφω από εκεί. Θα περιγράφω καθημερινώς, βεβαίως, τον υπέροχο χώρο και τις χάρες του τις οποίες θα απολαμβάνω, αλλά όχι για μένα, για τους αναγνώστες και μόνο. Ολοι θα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Και τα συγκροτήματα που με φιλοξενούν θα διαφημίζονται και η στήλη θα έχει θαλασσινό αέρα και οι αναγνώστες θα ονειρεύονται, όσα ίσως οι ίδιοι δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν.
Ολες αυτές οι θερινές εξορμήσεις, πάντως, κάθε χρόνο οι ίδιες -φέτος προστέθηκε και εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης- μάλλον σαν έλλειψη έμπνευσης μου φαίνονται, σαν αδυναμία να σκεφτούν ωραίους και πρωτότυπους τρόπους να διασκεδάσουν τους τηλεθεατές. Θα μπορούσαν φυσικά να κάνουν και ταξίδια, αλλά να 'χουν ένα νόημα, ένα στόχο, όχι απλώς την εξασφάλιση φυσικού ντεκόρ. Τι πλήξη!
«Τηλέμαχος»