Εμπρός; Χαίρετε κ. πρόεδρε...
|
Ενα αιφνίδιο τηλεφώνημα νυκτερινό μπορεί να είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο, αναλόγως του μηνύματος που διαβιβάζεται. Ετσι, ήταν ευχάριστα, για παράδειγμα, τα τηλεφωνήματα από την Ουάσιγκτον τη νύχτα της κρίσης στα Ιμια, το 1996 (το παραδέχθηκε τότε και ο πρωθυπουργός από του βήματος της Βουλής), αλλά ήταν δυσάρεστο προχθές το νυκτερινό τηλεφώνημα του προέδρου Μπιλ Κλίντον στον Ελληνα πρωθυπουργό στο Κάρντιφ. (Το γιατί ο κ. Κ. Σημίτης αποκάλυψε τη δυσάρεστη τηλεφωνική πίεση του κ. πλανητάρχη χαμογελώντας, είναι κάτι που μόνο ο ίδιος γνωρίζει.)
Η κυβέρνηση έχει αυτή την ώρα κάθε λόγο να προβάλλει το τηλεφωνικό «όχι» του πρωθυπουργού ως μια προσωπική «επιτυχία» του, που θα έπρεπε να σκορπίσει υπερηφάνεια στους Ελληνες πολίτες. Ταλαιπωρούμενη αγρίως στο εσωτερικό, η κυβέρνηση προβάλλει μια «επιτυχία» της στο εξωτερικό, μήπως και ισορροπήσει κάπως τα πράγματα. (Μήπως και σβήσει αυτό το «όχι» κι εκείνο το ατυχές «ευχαριστώ» του 1996).
Σημασία έχει, όμως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πλέον την άνεση να παρεμβαίνει ευθέως σε όλες τις υποθέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής όχι απλώς σε ρόλο «διαμεσολαβητικό», αλλά σε ρόλο «συμβούλου» που προβαίνει σε εισηγήσεις και συστάσεις. Για να επηρεάσει πολιτικές αποφάσεις της Αθήνας ακόμη και μέσα σε έναν πολυμερή οργανισμό, στον οποίον δεν μετέχουν οι ΗΠΑ.
Τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα σ' ένα σημείο: Η Ουάσιγκτον προτρέπει την Αθήνα να αναπτύξει δράσεις, με τη στήριξη και των ΗΠΑ, στον βαλκανικό χώρο (το επανέλαβε με έμφαση και προ ημερών ο Αμερικανός πρεσβευτής κ. Νίκολας Μπερνς) και της συνιστά να επιδείξει «κατανόηση» απέναντι στην Τουρκία, υιοθετώντας μετριοπαθείς και ρεαλιστικές πολιτικές προς Ανατολάς γενικώς...
Το γεγονός, λοιπόν, ότι το ελληνοτουρκικό πρόβλημα και το Κυπριακό εμμέσως πλην σαφώς εξακολουθούν να απασχολούν πολιτικά την Ευρωπαϊκή Ενωση -πράγμα άκρως ενοχλητικό για την «ομαλή» ανάπτυξη της σχέσεως της Τουρκίας με την Ευρώπη- προκαλεί την εντονότατη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ. Και δημιουργεί, βεβαίως, «αδιαθεσία» στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Αυτό είναι το πρόβλημα για την κυβέρνηση του κ. Σημίτη. Που δεν προέκυψε φυσικά απ' το τηλεφώνημα του κ. Κλίντον στον Ελληνα πρωθυπουργό. Ούτε και λύθηκε με το νυκτερινό «όχι» του κ. Κ. Σημίτη.
|
| |
