Παρέμβαση Κλίντον

Μόνο εξισορροπημένη δεν ήταν η αμφίπλευρη παρέμβαση του κ. Κλίντον προς τους κ. Σημίτη και Γιλμάζ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε από την Αθήνα κάτι πολύ συγκεκριμένο: να υποχωρήσει από τη θέση της για να δοθεί στην Τουρκία καθεστώς υποψήφιας χώρας. Η έκκληση προς την Αγκυρα να επιδείξει διαλλακτικότητα στο Κυπριακό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία παραίνεση, που δεν δεσμεύει κανέναν και που ουσιαστικά έγινε για να τηρηθούν τα προσχήματα. Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη στενότερη δυνατή σύνδεση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι γνωστό και εκδηλώθηκε με τη μορφή έντονων πιέσεων προς τις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες όλο το τελευταίο εξάμηνο. Η προσωπική παρέμβαση του προέδρου, όμως, σηματοδοτεί τη σημασία και την προτεραιότητα που δίνει η αμερικανική διπλωματία σ' ένα πρόβλημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παρέμβαση Κλίντον εμπεριείχε μία έμμεση απειλή, εάν, βεβαίως, είναι ακριβής η εικόνα που έδωσε η ελληνική πλευρά. Διασυνδέοντας ο Αμερικανός πρόεδρος την άρνηση του κ. Σημίτη με τον κίνδυνο έντασης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να ασκεί στην Αθήνα έναν έμμεσο εκβιασμό. Η Ουάσιγκτον γνωρίζει άριστα ποιος προκαλεί τις τριβές στο Αιγαίο, αλλά αποφεύγει επιμελώς να καταλογίσει ευθύνες. Στρέφει τις πιέσεις της κυρίως προς την ελληνική πλευρά, γιατί θεωρεί ότι το μείζον είναι να σταθεροποιηθεί το τουρκικό καθεστώς. Μόνο που στέλνει το λογαριασμό στην Αθήνα και κατά δεύτερο λόγο στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ