Υστατη επιλογή

Πλήρης πολιτικών μηνυμάτων προς κάθε κατεύθυνση η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη στον διεθνή αερολιμένα των Σπάτων, επαναβεβαίωσε, κατ' αρχήν, την αποφασιστικότητά του να εφαρμόσει την πολιτική που έχει εξαγγείλει. «Κάθε άλλη πορεία, κάθε άλλη πολιτική μπορεί να αποβεί μοιραία για τη θέση και την ισχύ της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη, μπορεί να αποβεί μοιραία και καταστροφική για την ανάπτυξη της χώρας, για την ευημερία και τα «κεκτημένα» όλων των Ελλήνων», τόνισε χαρακτηριστικά. Εντυπωσιάσθηκαν ορισμένοι από τις ασυνήθιστες αναφορές του πρωθυπουργού στον Ανδρέα Παπανδρέου και την εμφάνισή του ως συνεχιστού του έργου του ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ -«με τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου ως πρωθυπουργό και με εμένα στη συνέχεια», υπογράμμισε ο κ. Κ. Σημίτης. Δεν υφίσταται αμφιβολία ότι οι αναφορές αυτές αποτελούν απότοκο εσωκομματικών πιέσεων, επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τιμήσει επισήμως, ούτε καν τυπικά, τον Α. Παπανδρέου. Προσεκτικότερη, όμως, εξέταση των αναφορών αυτών αποδεικνύει ότι υπήρξαν άκρως επιφυλακτικές, εστιαζόμενες αποκλειστικώς στις κυβερνήσεις του 1993 και του 1996. Κατ' ουσίαν, δηλαδή, ο κ. Σημίτης διαγράφει, διά της σιωπής, το έργο του Α. Παπανδρέου κατά την ολέθρια οκταετία 1981-1989, όταν αυτό αντανακλούσε πιστότερα τα ιδεολογικά του πιστεύω. Εντός του πλαισίου αυτού αποκτά ιδιαίτερο νόημα η θέση του κ. Σημίτη ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2000 θα κριθούν όχι μόνο προγράμματα και κόμματα, αλλά και ηγέτες. Η εκτίμηση αυτή περί κρίσεως των ηγετικών φυσιογνωμιών αποπνέει μια ιδιάζουσα πολιτική μοναξιά, υποδηλώνουσα εμμέσως την έλλειψη επαρκούς στηρίξεως της πολιτικής του πρωθυπουργού, εκ μέρους του συνόλου του ΠΑΣΟΚ. Ταυτοχρόνως, όμως, καθιστά διαυγέστερη τη μόνη επιλογή που του απομένει· να δώσει μέχρι τέλους τη μάχη της υπερασπίσεως της πολιτικής αυτής -εν ανάγκη και μόνος- κρινόμενος περί της συνεπείας εφαρμογής της, ακόμη και ανεξαρτήτως του ΠΑΣΟΚ, ως αυτοτελής ηγετική προσωπικότητα και όχι ως εκφραστής της συλλογικής βουλήσεως του κόμματός του. Ουδείς παραβλέπει βεβαίως το γεγονός, ότι ο κ. Σημίτης είναι σχεδόν δυόμισι χρόνια πρωθυπουργός της χώρας και, ως εκ τούτου, ήδη θα έπρεπε να κρίνεται το έργο του και όχι οι διακηρύξεις των προθέσεών του. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, είναι παρήγορο το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης, έστω και την υστάτη ώρα, δείχνει να έχει αντιληφθεί πως μόνο η αποφασιστική υπεράσπιση της διακηρυσσομένης πολιτικής του, ανεξαρτήτως μικροκομματικών υπολογισμών και εσωτερικών αντιδράσεων, μπορεί να αποφέρει τους επιθυμητούς καρπούς.